PROTESTANCI

Masz rację, ale wiara, to osobista relacja każdego człowieka. Na wiele ludzi działa psychika i wyobraźnia, bo każdy odczuwa to inaczej, każdy człowiek inaczej czuje i wyraża swoje emocję.
Prawdą jest jednak, że Bóg jest żywy i prawdziwy i że działa. Bardzo często nas wspomaga, tak anonimowo, że my tego nawet nie wiemy. Często mówimy, że marzenia się spełniają, albo, że mieliśmy szczęście. Tym szczęściem często jest łaska Boża. Również zły duch może nam sprzyjać, by uwieźć swoją duszyczkę. Bóg jest obok człowieka i również pragnie zamieszkać w człowieku, ale wtedy, gdy człowiek bardzo tego pragnie. Nic nie robi bez naszej woli, bo stworzył nas wolnymi. To my decydujemy, czy nasza relacja z Bogiem wzrasta, czy maleje.
Bóg działa, bo pragnie nas wzmocnić duchowo - pragnie naszego nawrócenia. Czasem, gdy te delikatne metody nie wystarczają, to również doświadcza człowieka, by oczy się otworzyły, a uszy mogły słyszeć.
Bóg obdarza człowieka wielką miłością, i mimo, że człowiek się od Boga odwraca, to Bóg nie odwraca się nigdy.
Czasem uwidocznione przeżycia ludzi są wytworem ich wyobraźni, a czasem są prawdziwym odczuciem obecności Boga.

Przypomniała mi się własnie moja niedawna rozmowa z jednym z braci na podobny temat. Dotyczyła ludzkiej cielesności i pożądliwości. Mówiliśmy o tym, ze wiele razy ludzi mówią że np faceci, choć żonaci, to oglądają się "za spódniczkami", bo taka ich samcza natura i taka mają cielesną pożądliwość, że taki był po prostu Boży plan. Argumenty były takie, że prócz pożądliwości i samczego popędu facet czy kobitka ma też rozum dany od Boga, oraz Konstytucje której powinien się trzymać, czyli Biblię, a jednak ludzka cielesna natura sprawia że człowiek czyni inaczej - czyli wbrew woli Boga. I tu powstało pytanie, czemu to jest grzechem skoro Bóg zanim jeszcze stworzył świat wiedział że człowiek taki będzie? Wiadomo z Pisma że człowiek był czysty dopóki nie dał się omamić szatanowi i to sprawiło że staliśmy się grzeszni i stąd pożądliwość, ale czy Bóg nie wiedział że tak się stanie? Prawdopodobnie nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Być może dowiemy się, lub nie, kiedy będziemy już z Panem

Oczywiście to są tylko luźne pytania, a nie jakaś próba podważenia Słowa.

Przyszła mi do głowy własnie taka myśl, że Boży plan może mieć sedno w tym takie, że pomimo że Bóg wiedział jacy będziemy, to zaplanował to tak dlatego, żebyśmy pomimo naszej grzesznej natury mogli doświadczyć POTĘGI Jego Miłości. Może się mylę i pisze głupoty, ale tak własnie mi zaświtało.

@Ferdek
Ale z drugiej strony czy może byc wiara nie pewna?... Jeśli wierzysz to jesteś pewny swojej wiary a zatem tego że Jezus jest i żyje.

Jak byś przy mnie stał kiedy coś bym pisał na forum to byś miał wiarę że to ja piszę znając mnie i widząc, czy pewność?
Aktualnie masz tylko wiarę, bo ani się nie znamy osobiście ani się nigdy nie widzieliśmy. Więc jak można mówić znam osobiście Jezusa i zarazem wierzę że Jezus żyje?

Jedno i drugie, bo mógłbyś spytać czy wierze w to że to Ty piszesz a ja na to patrzac powiedziałbym tak

Wierzysz w to że piszemy na forum, czy masz tego pewność? Ja mam pewność, bo nie da się wierzyć w coś, co jest oczywiste, istniejące, aktualnie się odbywające. To nielogiczne

Gdybym zapytał "wierzysz ze mam czarną klawiaturę?" i wysłał Ci fotki, to własnie tu byś musiał to wziąć na wiarę, bo nie byleś u mnie i nie wiesz jaką mam klawiaturę do kompa a fotki mogłyby pochodzić z sieci.

I przecież podobnie było z Tomaszem. Uwierzył kiedy zobaczył. Kiedy zobaczył, miał już pewność.

Zresztą nie tylko Tomasz. Inni Apostołowie tez na początku brali wszystko na wiarę. Kiedy zobaczyli co czyni Jezus, a po zmartwychwstaniu to już całkiem, poszli na świat i głosili Ewangelię i ludzie brali to na wiarę. I podobnie było z uzdrowieniami. Wiara ludzi uzdrawiała a następnie po uzdrowieniu, mając pewność że Bóg ich uzdrowił nie wyrzekali się tego. Oczywiście tu można dyskutować, że wiara to potoczna nazwa np chrześcijańskiego wyznania, ale taka definicja wiary ma się nijak do tego o czym pisałem wcześniej. Tak przynajmniej ja to widzę.

Dokładnie uwierzył i jego wiara była pewna, jestem pewny że piszemy teraz na forum i wierze w to, no przecież nie moge powiedzieć że nie wierzę że piszę,,,,Już sam nie wiem co piszę

Wiara może być tylko pewna wtedy, kiedy na prawdę wierzysz w kogoś o kim Ci opowiedziano, lub przeczytałeś. Jak spotkasz taką osobę to już nie będzie wiara, chyba że wiara w to ze to faktycznie ta osoba, bo fakt jest faktem. Powiesz komuś o jakimś fakcie, to ta osoba będzie skazana wyłącznie na wiarę w Twoje słowa, ale kiedy ta osoba zobaczy na własne oczy dany fakt, to nie będzie to już wiarą tylko pewnością że taki fakt istnieje. Wiara to w pewnym sensie taka odwrotność pewności, czyli niepewność

Nie jesteś czegoś pewny i bierzesz to na wiarę.

Jesteś pewny że Jezus żyje?

No własnie. Jestem pewny, czy wierzę że Jezus żyje? Dwa różne pytania. Całkowicie różne

PS: Na 100%

hehe szach mat

Zobacz. Powiem do kogoś "Ja wiem, że Jezus żyje i uczestniczy w moim życiu, bo uzdrowił moją żonę z nowotworu", lub "Ja wierzę że Jezus żyje i uczestniczy w moim życiu, bo uzdrowił moją żonę z nowotworu". Widzisz różnicę? Ja w przypadku stwierdzenia gdzie jest słowo wierzę widziałbym niepewność u kogoś kto by tak powiedział, bo albo znam Jezusa, albo nie - wierzę ze znam Jezusa jest bez sensu.