Pismo Święte - Nowy Przekład Dynamiczny

[Filip]

To ile lat mógł mieć ojciec to czysta spekulacja, do tego w starożytności ludzie umierali znacznie wcześniej niż dziś. Jedną z możliwych interpretacji tego framentu jest to, że ojciec jeszcze żyje. Wtedy ów uczeń deklarowałby chęć opieki nad nim aż do jego śmierci. Ale równie dobrze ojciec może już nie żyć – wtedy chodziłoby o wzięcie udziału w (dość długich) uroczystościach pogrzebowych.

W każdym razie nie podoba mi się nacisk NPD na zwłokę ucznia. Oczekiwanie aż ojciec "w sile wieku" (mający według komentarza 20 lat życia przed sobą) umrze nie jest rozsądne – to pozbawia odpowiedź Pana Jezusa kontrowersyjności. Tymczasem wydaje się, że ów uczeń zgłasza kulturowo racjonalny zamiar dopełnienia obowiązków rodzinnych (pogrzebania umierającego/niedawno zmarłego ojca) i to odpowiedź Pana brzmi bardzo radykalnie. Cały fragment uczy właśnie radykalnego pierwszeństwa jakie ma Królestwo Boże ponad wszystkimi innymi sprawami.

[Zbyszekg4]

Filipie? Masz konto na Fecebooku albo w Google+? Jeśli masz to bez trudu myślę, możesz zwoje uwagi i komentarze dawać pod danymi cytatami na stronie NPD: http://biblianpd.pl/pl/slowo-na-dzis/lk ... rzypisami/

Niezależnie od tego co zrobisz, to już wysyłam Twoje uwagi do Pana Piotra Wacławika, bo są cenne.

[Zbyszekg4]

Każdemu czytelnikowi Biblii znane są wersety z Księgi Przypowieści/Przysłów, które poniżej cytuję z:
# Nowego Przekładu Dynamicznego [ http://biblianpd.pl/pl/slowo-na-dzis/prz-35-8-npd/ ]
# kilku dawnych i niedawnych przekładów

Gdyby ktoś chciał się wypowiedzieć i niejako "zagłosować", który przekład mu najbardziej się podoba, to zapraszam... [ja głos oddaję na NPD. Podoba mi się np. odejście od dosłowności w kwestii kości... Wszystkie przekłady w wersecie 8 mówią o kościach - i zapewne tak jest w oryginale, i zapewne Hebrajczycy z czasów Salomona lepiej od Polaków z czasów Dudy, rozumieli sens mowy o kościach...
NPD ma w tym wersecie słowo "wnętrze" zamiast "kości" - co o tym myślicie? Czy to lepiej przemawia do czytelnika XXI wieku?]

Nowy Przekład Dynamiczny

Z całego serca zaufaj PANU,
nie polegaj na własnym spraw postrzeganiu.
Lgnij do Niego w każdej sytuacji,
a On wyrówna ścieżki twego życia.
Nie bądź przekonany o własnej mądrości,
trwaj w bojaźni PANA i zła się wystrzegaj.
To zdrowiem będzie dla twojego ciała
i odświeżeniem dla twojego wnętrza.
============

Biblia Jakuba Wujka (1599)

Pro 3:5-8 wuj
(5) Miej ufność w Panu ze wszystkiego serca swego, a nie polegaj na roztropności twojej.
(6) Na wszystkich drogach twoich myśl o nim, a on wyprostuje ścieżki twoje.
(7) Nie bądź sam u siebie mądrym: bój się Boga, a odstąp od złego:
(8) Zdrowie bowiem będzie żywotowi twemu, a dowilżenie kościom twoim.
============
Biblia Gdańska (1632)

Pro 3:5-8 bg
(5) Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj.
(6) We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieszki twoje.
(7) Nie bądź mądrym sam u siebie; ale się bój Pana, a odstąp od złego.
(8) To będzie zdrowiem żywotowi twemu, a odwilżeniem kościom twoim.
==========
Nowa Biblia Gdańska (2011)

Pro 3:5-8 nbg-pl
(5) Całym twym sercem ufaj WIEKUISTEMU i nie polegaj na twojej własnej mądrości.
(6) Pamiętaj o Nim na wszystkich twoich drogach, a wtedy On wyrówna twoje ścieżki.
(7) Nie bądź mądrym we własnych oczach; bój się WIEKUISTEGO i stroń od złego.
(8) Będzie to pępowiną dla twoich żył i orzeźwieniem dla twych kości.
==========
Biblia Warszawska (1975)

Pro 3:5-8 bw
(5) Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie!
(6) Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki!
(7) Nie uważaj się sam za mądrego, bój się Pana i unikaj złego!
(8) To wyjdzie na zdrowie twojemu ciału i odświeży twoje kości.
===========
Biblia Paulistów (2008)

Pro 3:5-8 pau
(5) Zaufaj PANU całym sercem, a nie polegaj na swej umiejętności.
(6) W całym twoim postępowaniu staraj się Go rozpoznać, a On wyrówna twoje ścieżki.
(7) Nie bądź taki mądry we własnych oczach, trwaj w bojaźni PANA i wystrzegaj się zła.
(8) To da moc twemu ciału i twardość twoim kościom.
===========
Biblia Poznańska (1974/75)

Pro 3:5-8 bp
(5) Zaufaj Jahwe całym sercem swoim, a nie polegaj na własnym rozumie.
(6) Na wszystkich drogach swoich wyznawaj Go, a On wyrówna twoje ścieżki.
(7) Nie uważaj się za mądrego we własnych oczach, miej bojaźń Jahwe i unikaj zła.
(8) Będzie to zbawienne dla twego ciała, pokrzepieniem dla twoich kości.
============

Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)

Pro 3:5-8 bt5
(5) Z całego serca Panu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku.
(6) Poznawaj Go na każdej swej drodze, a On twe ścieżki wyrówna.
(7) Nie bądź mądry we własnych oczach, Pana się bój, zła unikaj.
(8) To ciału zapewni zdrowie, a odświeżenie twym kościom.
==========
Biblia Warszawsko-Praska (1997)

Pro 3:5-8 br
(5) Całym sercem zaufaj Panu i nie buduj nigdy na własnej mądrości!
(6) Staraj się Go dostrzegać na wszystkich swych drogach, bo On sam wyrównuje twe ścieżki.
(7) Siebie samego nie uważaj za mędrca, Pana się lękaj i zła unikaj!
(8) Bo to jest zbawienne dla twojego zdrowia i kościom twoim niesie pokrzepienie.
==========
Przekład Nowego Świata (1997)

Pro 3:5-8 nwt-pl
(5) Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu.
(6) Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki.
(7) Nie stawaj się mądry we własnych oczach. Bój się Jehowy i odwracaj się od złego.
(8) Niech to się stanie uzdrowieniem dla twego pępka i pokrzepieniem dla twoich kości.

[Michał]

Ale taki przekład prowadzi to błędnych interpretacji i nawet zafałszowania sensu. Porneia to nie (tylko) pornografia, w cytowanym fragmencie nie chodzi o przeglądanie "świerszczyków". Już nie przesadzajmy z tym uwspółcześnianiem na siłę w stylu "czytanki zioma Janka".

Mi się wydaje, że Nowa Biblia Gdańska i przekład EIB są strawne dla dzisiejszego czytelnika. Ale dziś do mnie przyszły, więc jeszcze za mało je znam żeby autorytatywnie wyrokować. Ale pierwsze odczucia są entuzjastyczne.
Jeśli chodzi o NT to jestem zwolennikiem Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej, niecierpliwie czekam na całą Biblię.
Powiem wam, że jeśli chodzi o szatę językową, to Tysiąclatka nie jest zła. Dużo lepsza niż Warszawska. W ogóle jakiś uprzedzony się robię do Warszawskiej, jej lektura staje się dla mnie mordęgą...

Swoją drogą mam Biblię Króla Jakuba i tam jest sporo wyrazów, które wyszły ze współczesnej angielszczyzny (choć native speaker je na pewno zna), trzeba sprawdzić i opanować ich znaczenie. Ale kiedy już się to zrobi, kiedy "wejdzie się" w ten przekład, to lektura idzie naprawdę bezboleśnie. Jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić z przekładami staropolskimi...

[Filip]

Mi się wydaje, że Nowa Biblia Gdańska i przekład EIB są strawne dla dzisiejszego czytelnika. Ale dziś do mnie przyszły, więc jeszcze za mało je znam żeby autorytatywnie wyrokować. Ale pierwsze odczucia są entuzjastyczne.

Myślę, że jak przeczytasz Mt 16:24 w NBG to Ci przejdzie entuzjazm.

KJV ma miała nieco archaiczny język już wtedy kiedy powstała Nie jestem pewny czy rzeczywiście rodzimi użytkownicy języka angielskiego znają wszystkie słowa w niej występujące. Co nie zmienia faktu, że to tłumaczenie było niezwykłym wydarzeniem w historii przekładów anglojęzycznych.

EDIT:

Nie rozumiem co chcieli osiągnąć tłumacze NPD w w. 5 poprzez frazę "na własnym spraw postrzeganiu". Większość tłumaczeń oddaje to elegancko jednym słowem (rozumie, mądrości, roztropności). Nie jest to uwspółcześnienie, bo wszystkie te słowa są jak najbardziej używane w dzisiejszej polszczyźnie. Nie staje się też wierniejszy - hebrajska bina odpowiada bardziej mądrości.

Być może to próba stworzenia niedokłądnego rymu do "Panu". Rzeczywiście po hebrajsku parę dźwięków jest powtórzonych w tej frazie co nadaje jej pewnej elegancji. Pytanie czy ten rym po polsku nie jest jednak na siłę i kosztem wierności oraz zrozumiałości przekładu.

[kontousunięte1]

@Filip
[quote][/quote]Myślę, że jak przeczytasz Mt 16:24 w NBG to Ci przejdzie entuzjazm.
O tak, to niedopuszczalne. Wprawdzie u dołu strony jest wśród innych to właściwe podane, ale ...."pomylić" słowo "usunąć" z "wziąć" w tak kluczowym tekście to skandal. Zmienia to zupełnie przesłanie.

[Zbyszekg4]

Jeszcze się nie ukazał Nowy Przekład Dynamiczny, a już - przynajmniej tu na forum - spore emocje wzbudza... [co to będzie, gdy wydany zostanie?].
Wiecie, tak sobie przeczytałem dzisiaj udostępniony fragment z Łukasza, i pomyślałem, że jeśli nawet dla kogoś to wydanie Biblii będzie nic nie warte jako całość... to na pewno (jestem o tym wielce przekonany) znajdą się w nim takie urywki, takie fragmenty tu i tam, które rzucą nowe światło na stare, znane od lat i wieków wersety...

Oto ten dzisiejszy urywek - Łuk 14,34-35 - z komentarzem (i to właśnie na komentarz radzę zdecydowaną uwagę zwrócić...) [ http://biblianpd.pl/pl/slowo-na-dzis/lk ... rzypisami/ ]:

Bądźcie więc jak dobra sól(*1) – czysta i cenna. Bo jeśli okażecie się tak niemądrzy(*2) by zmieszać się ze światem, to stracicie swą czystość i charakter, tak samo jak sól, która została zanieczyszczona szlamem i odpadami! Taka sól nie nadaje się nawet jako nawóz. Nie jest nawet dobra do dezynfekcji latryny(*3). Taka sól nadaje się już tylko do wyrzucenia! Kto może niech stara się to zrozumieć!

————-

(*1) W Izraelu sól pozyskiwano z Morza Martwego. W związku z tym była znacznie tańsza od używanej w Europie soli kamiennej, a jej zastosowanie znacznie bardziej powszechne. Używano jej nie tylko dla walorów smakowych, ale także jako środka konserwującego żywność, środka dezynfekcyjnego (antyseptycznego) w dołach kloacznych oraz dodatku do nawozów, który je mineralizował.

(*2) Niektórzy tłumaczą „nie utracili smaku”. Jednak użyty tu czasownik moraino pochodzi od przymiotnika moros = głupi. Sól (NaCl) nigdy sama z siebie ani nie traci smaku, ani nie wietrzeje. Jezus, jako jej Stwórca, doskonale to wiedział. Tłumaczenia, które nie uwzględniają znaczenia słowa moraino, wyraźnie deprecjonują Jego wiedzę. Jedyną opcją, w której sól może ona „stracić” swoje walory jest zmieszanie się z innym związkiem chemicznym lub z innym produktem, który tak „rozcieńczy” jej stężenie, iż jej walory przestaną być widoczne. Sól ma bogate własności: smakowe, dezynfekcyjne i użyźniające glebę. Ona oddziałuje jednak nie przez wchodzenie w reakcje z czymkolwiek, ale jedynie przez swoją obecność. Tak samo ma być z uczniami Jezusa. Jeśli są czyści, jeśli prowadzą uświęcone życie, to sama ich obecność w świecie będzie oddziaływać na ten świat. Jednak ich dramatem staje się sytuacja, w której zamiast oddziaływać na świat sami podlegają wpływowi świata upodabniając się do niego. To są właśnie ci, którzy mieniąc się „chrześcijanami” stracili rozum i przestali się kierować Bożym sposobem myślenia.

(*3) Jezus przywołuje znane słuchaczom sposoby używania soli jako nawozu użyźniającego pole lub środka dezynfekcyjnego w latrynach. W Palestynie sól używana była do tych celów w zależności od swego stopnia zanieczyszczenia.
=============
I co o tym myślicie? Czy najwięksi przeciwnicy NPD, dalej nic dobrego nie widzą w tym dziele?

[Zbyszekg4]

Spory fragment z 1 rozdziału 1 Listu Piotra (cenna uwaga w komentarzu odnośnie pojmowania przez Żydów człowieka jako całości):
http://biblianpd.pl/pl/slowo-na-dzis/1-p-13-12-npd/
1P 1,3-12 NPD
Niech Bóg i Ojciec PANA naszego, Jezusa Chrystusa będzie zawsze i wszędzie otaczany chwałą! On bowiem – zgodnie ze swym wielkim miłosierdziem – zrodził nas ponownie(*1) do żywej nadziei, której udzielił nam przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa. To w Nim zrodził nas do dziedzictwa niezniszczalnego, nieskalanego i na wieki trwałego, które zostało przygotowane dla nas w Niebiosach. Co więcej! On także wszystkich nas, którzy trwamy w posłuszeństwie i zaufaniu do Niego, strzeże Bożą mocą dla tego zbawienia, które jest już przygotowane, by się objawić, gdy nadejdzie koniec czasu wyznaczonego przez Boga. Już teraz więc radujcie się z owego zbawienia, choć jeszcze przez pewien czas tu na ziemi będziecie doświadczać przygnębienia z powodu różnorodnych doświadczeń, jakie was spotykają(*2). Przychodzą one po to, aby wasza postawa zaufania do Boga została zweryfikowana niczym złoto, które osiąga stan najwyższej próby, poprzez oczyszczenie go w ogniu. Chodzi bowiem o to, by się okazało, czy wasza wiara ma prawdziwą wartość i czy zasłuży sobie na pochwałę, szacunek i uznanie, w Dniu Objawienia(*3) się Jezusa Chrystusa. A pisząc to mam głębokie przekonanie, że wy – chociaż nigdy Go nie widzieliście – to jednak Go miłujecie i trwacie w zupełnej ufności do Niego, ciesząc się niewysłowioną i pełną Jego chwały radością. W ten sposób stopniowo realizuje się cel waszej wiary: zbawienie waszych dusz(*4). Tego właśnie zbawienia pilnie poszukiwali prorocy. Badali je ci, którzy przepowiadali ową łaskę, która dotknęła dopiero was. Dociekali oni, na kogo i na jaki czas wskazywał ogarniający ich już wówczas Duch Chrystusa, gdy zapowiadał nie tylko cierpienia(*5) przeznaczone dla Mesjasza, ale także i chwałę, która miała po nich nastąpić. Oni także otrzymali poznanie, że nie tylko im samym, ale również i nam, ma służyć to, co teraz, jako Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie, zostało wam oznajmione przez ludzi, którzy okazali swoje posłuszeństwo Duchowi Uświęcenia, który został posłany do nas z Niebios. Nawet aniołowie pragną zrozumieć te niezwykłe sprawy!

————

(*1) Sens powtórnego narodzenia (narodzenia z Ducha Bożego) wyjaśnił sam Chrystus w rozmowie z Nikodemem, zob. J 3,3 nn.

(*2) Por. Flp 1,29; Jk 1,2 a także 1 P 2,19; 1 P 3,14; 1 P 4,1; 1 P 4,12-19.

(*3) Chodzi o dzień powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa.

(*4) W pojęciu semickim dusza określa całego człowieka. W żydowskiej antropologii nie było żadnego rozdziału pomiędzy ciałem, duszą i duchem. W myśleniu żydowskim człowiek zawsze stanowił jedność na wzór Bożej jedności. Apostoł ponadto podkreśla, że zbawienie nie jest jednorazowym wydarzeniem (automatyczną odpowiedzią na jakieś wydarzenie. np. strzelistą modlitwę poddania się Bogu czy „zaproszenie Chrystusa do swego życia”), ale jest procesem realizującym się w życiu człowieka, który narodził się na nowo z Bożego Ducha (duchowe narodzenie). Więcej w Komentarzu NPD → zbawienie.

(*5) W ST jest kilkaset proroctw mesjańskich, które precyzyjnie wskazywały na Chrystusa (Mesjasza). Jedną z nich jest np. Psalm 22, który opisuje cierpienia, jakich dozna Mesjasz na krzyżu (choć śmierć krzyżowa nie była wówczas jeszcze znana, gdyż została wprowadzona przez Rzymian blisko tysiąc lat po powstaniu tego psalmu).

[Zbyszekg4]

viewtopic.php?f=15&t=15613&p=510122#p510122 - w tym temacie zacytowałem z Komentarzy pod Listem do Kolosan zdania odnoszące się do zbawienia i jego pewności. Może kogoś to zainspiruje do zapoznania się z całością Listu w tym wydaniu; ja to zrobiłem i jestem zadowolony!

http://biblianpd.pl/pl/category/slowo-na-dzis/ - na tej stronie co dzień są nowe cytaty z NPD; ostatnio z Izajasza i czuć świeżość tego przekładu!...
Próbka:

Iz 63,7-10 (NPD)

Chcę teraz wspomnieć o wielkiej łasce PANA.
Chcę Go wielbić za wszystko, czego On dokonał.
Będę opiewał wszystkie dobre rzeczy,
które On uczynił dla ludu Izraela,
pełen miłosierdzia i wielkiej łaskawości.
To On powiedział: „Przecież są mym ludem,
z pewnością już nigdy mnie więcej nie zdradzą”.
I dlatego został na wieki ich wybawcą.

A gdy tylko spotykało ich jakieś cierpienie,
On także cierpiał i śpieszył im z pomocą.
To nie jakiś wysłannik czy anioł ich wybawiał,
lecz On sam to czynił, działał osobiście.
W swej miłości i w swoim wielkim miłosierdziu
odkupił ich, podniósł i na rękach nosił.
To samo będzie czynił przez wszystkie dni wieczności.
Lecz oni przeciw Niemu wciąż się buntowali,
ciągle zasmucali Świętego Jego Ducha.
Dlatego to w końcu od nich się odwrócił;
i stał się ich wrogiem; sam przeciw nim walczył.

[Zbyszekg4]

Dzień po dniu ukazują się tu: http://biblianpd.pl/pl/category/newslet ... o-na-dzis/ różne cytaty z przygotowywanego Nowego Przekładu Dynamicznego.
Poniżej podaję cytaty z BW oraz z NPD. Jak się Wam podoba to zestawienie?

Jakuba 4:11-12 bw
(11) Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia. Kto obmawia lub osądza brata swego, obmawia zakon i osądza zakon; jeżeli zaś osądzasz zakon, nie jesteś wykonawcą zakonu, lecz sędzią.
(12) Jeden jest zakonodawca i sędzia, Ten, który może zbawić i zatracić. Ty zaś kim jesteś, że osądzasz bliźniego?

Jakuba 4:11-12 NPD (z przypisem)
Bracia i siostry, nie mówcie źle jedni o drugich, bo kto źle wypowiada się o swoim bracie w wierze lub potępia swego brata, ten narusza Boży nakaz miłowania bliźniego, a nawet – co gorsza – potępia ten nakaz. Jeśli zaś potępiasz Boże Prawo Miłości, to nie stawiasz się w pozycji tego, kto powinien je realizować, lecz w pozycji sędziego. A przecież jeden jest tylko Sędzia i Prawodawca. Tylko On może zbawić lub potępić. Za kogo więc się uważasz, byś ośmielał się potępiać brata lub siostrę w wierze, którzy są blisko ciebie(*1)?

————

(*1) „(…) którzy są blisko ciebie” – takie jest etymologiczne znaczenie słowa „bliźni” (gr. plesion). Niektóre manuskrypty podają gr. heteron, czyli: „innego (drugiego)” [bliźniego] – z kontekstu wynika, że nie chodzi tu o każdą osobę, ale o brata lub siostrę w wierze.

=========
Drugie porównanie z tego samego Listu:
Jakuba 5:1-7 bw
(1) A teraz wy, bogacze, płaczcie i narzekajcie nad nieszczęściami, jakie na was przyjdą.
(2) Bogactwo wasze zmarniało, a szaty wasze mole zjadły.
(3) Złoto wasze i srebro zaśniedziało, a śniedź ich świadczyć będzie przeciwko wam i strawi ciała wasze jak ogień. Nagromadziliście skarby w dniach, które się mają ku końcowi.
(4) Oto zapłata, zatrzymana przez was robotnikom, którzy zżęli pola wasze, krzyczy, a wołania żeńców dotarły do uszu Pana Zastępów.
(5) Żyliście na ziemi w zbytku i w rozkoszach, utuczyliście serca wasze na dzień uboju.
(6) Wydaliście skazujący wyrok i zabiliście sprawiedliwego; nie opiera się wam.
(7) Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz.

Jakuba 5,1-7 NPD (z przypisami)
Mam też ostrzeżenie dla tych spośród was, którzy w posiadanych bogactwach nadal pokładacie ufność i nadzieję! Już teraz szykujcie się na to, że we łzach czarnej rozpaczy będziecie znosić udręki, jakie się ku wam zbliżają. Musicie bowiem wiedzieć, że w obliczu PANA wasze bogactwa nie mają żadnego znaczenia. Zniszczeją one tak samo jak ubrania jedzone przez mole. Majątki, jakie gromadzicie w nieprawy sposób, są niczym rak, który was zżera. To one będą świadczyć przeciwko wam i to one sprawią, że wieczny ogień pochłonie waszą skalaną naturę(*1). Czy to właśnie jest owym „skarbem”, który macie gromadzić sobie na Dzień Ostateczny?! Przecież zapłata tych, kosztem których budujecie swoje majątki, już teraz głośno krzyczy do Boga, ponieważ nie regulujecie swoich zobowiązań, jakie wobec nich macie! Wołania tych, którzy dla was pracowali, dotarły już do uszu PANA Zastępów. Pławicie się w luksusach i dogadzacie swoim pożądaniom, wcale nie rozumiejąc, że w ten właśnie sposób już teraz, w tym ziemskim życiu, tuczycie swoje serca na Dzień Wiekuistej Rzezi(*2)! Już teraz, taką postawą, sami na siebie wydajecie wyrok potępienia, gdyż gnębicie i poniewieracie prawych, którzy nie mają siły stawiać wam oporu! Opamiętajcie się, bracia i siostry(*3), i stańcie się wielkoduszni, oczekując powtórnego przyjścia PANA!

———————–

(*1) Gr. sarks.

(*2) „Dzień Rzezi” – inne określenie dnia Sądu Ostatecznego. Jakub zaczerpnął to określenie z Jr 12,3. Wcześniej, w Jr 12,1-2 prorok zadaje Bogu pytanie również dotyczące powodzenia tych, którzy z imieniem Boga na ustach w niegodziwy sposób pomnażają swoje bogactwa.

(*3) Użycie przez Jakuba słowa „bracia” może być szokiem dla wyznawców teologii „biletu do nieba”. Niemniej wersety Jk 5,1-6 odnoszą się niewątpliwie do „braci w wierze”. W takim samym kontekście występuje określenie „dzień rzezi” w Jr 12,3.

[Zbyszekg4]

Nowy Przekład Dynamiczny (NPD) co dzień udostępnia tu: http://biblianpd.pl/pl/newslettery/slow ... j-316-npd/ mniejszy albo większy fragment biblijny; pod datą 21.12.16 jest zacytowany najbardziej popularny werset z Bożego Słowa:
J 3,16 (NPD)
Bóg tylko w jeden sposób(*1) okazał światu swoje zmiłowanie(*2) – dając za grzech tego świata swego Jedynego Prawo­witego Syna(*3), aby każdy, kto trwa w ufności do Niego(*4), nie zginął, lecz otrzymał odwieczne i nieskończone Życie(*5).
—————-
(*1) Por. J 14,23 oraz Dz 4,12.

(*2) Użyty w tym miejscu czasownik agapao (miłość, umiłowanie, zmiłowanie) nie koncentruje się na stronie emocjonalnej (którą wyraża inny grecki czasownik – fileo), ale mówi o postawie wyświadczenia dobra komuś, kto zupełnie na to dobro nie zasługuje. Ponieważ czasownik agapao nie jest nośnikiem wyrażającym ciepło czy emocjonalną bliskości, to z komentowanego tekstu wnioskujemy – wbrew temu, co głosi wielu kaznodziejów – że Bóg nie jest zakochany w tym doczesnym grzesznym świecie (por. J 17,9), który trwa w grzechu i ciągłym buncie przeciw Niemu. Jest wręcz przeciwnie. Nad światem tym ciąży gniew Boży. Jednak Najwyższy, w swoim miłosierdziu, zdecydował się dać temu światu szansę ucieczki spod tego gniewu. Tą drogą ratunku jest Jezus Chrystus i tylko On (por. J 14,6, Dz 4,12). Kaznodzieje głoszący rzekome rozmiłowanie Boga w tym świecie zdają się zapominać o Bożej świętości i sprawiedliwości oraz o tym, że Bóg nie tylko nienawidzi grzechu, ale także i tych, którzy ten grzech popełniają (por. Ps 5,5-6). Pogląd ten nie jest popularny w świetle współczesnej psychologii, ale całkowicie prawdziwy w świetle przekazu biblijnego. Ważne też jest zauważenie, że słowo to użyte jest w aoryście w indicativie, co oznacza, że była to jedno dokonane i zamknięte działanie w przeszłości.

(*3) Gr. Monogenes (por. J 16,27 a także Hbr 11,17, który to fragment lepiej wyjaśnia znaczenie słowa gr. monogenes).

(*4) „(…) trwa w ufności do Niego” Dosł. „trwa w wierze”. Chodzi o aktywną postawę zaufania, a nie o jakąś jedną decyzję w przeszłości, choćby nawet była najgłębsza i najbardziej radykalna. Jeśli postawa człowieka wobec do Boga nie ma znamion żywej wiary, jakimi są miłość i posłuszeństwo Bożemu Słowu, lecz jest jedynie zwykłym intelektualnym przekonaniem, któremu nie towarzyszy miłość i posłuszeństwo, to taka postawa jest w Biblii nazywana niewiarą.

(*5) Ten werset, w brzmieniu proponowanym przez wiele popularnych przekładów Biblii, stoi w bezpośredniej sprzeczności z Mt 16,24-26; Mk 4,19; Łk 9,25; Rz 12,2; Ef 2,2; 2 Tm 4,10; Jk 4,4; 1 J 2,15; Ap 3,4 a także z wieloma innymi fragmentami Bożego Słowa. Niestety, te popularne (aczkolwiek nieudane) przekłady J 3,16 nie odzwierciedlają gramatyki greckiej szczególnie w zakresie właściwego przekładu czasów poszczególnych czasowników użytych w tym zdaniu. W NPD usunięto ten mankament translatorski. Więcej w Komentarzu NPD → J 3,16 – Aspekty tłumaczeniowe i znaczeniowe.

Poniżej mój komentarz:
Pozwolę sobie na zacytowanie (myślę, że mogę) małego fragmentu Komentarza, jaki jest w Liście do kolosan NPD, pod hasłem "Zbawienie" - pasować on będzie do przypisu nr 5, jaki jest umieszczony pod cytowany tu J 3,16 NPD.
=====
Przypomnijmy więc raz jeszcze, że zbawienie jest w swej
istocie UWOLNIENIEM od mocy, wpływu, konsekwencji i obecności grzechu. Pismo
św. wyraźnie pokazuje, że ponad wszelką wątpliwość zbawienie JEST ABSOLUTNIE
PEWNE W CHRYSTUSIE. Jednak poza Chrystusem nie ma mowy ani nawet szansy
na jakiekolwiek zbawienie. Nie ma bowiem zbawienia poza Chrystusem. Chociaż ta
prawda jasno wynika z przekazu Nowego Testamentu, to mimo wszystko wielu teologów
twierdzi, że zbawienie jest kategorią samą w sobie, wartością wyodrębnioną, niezależną
nagrodą w przyszłości, którą można sobie nabyć w określony sposób (zależny od tego, jaki
prąd teologiczny reprezentuje nauczyciel) i stać się jej właścicielem (posiadaczem).
Jest to jednak zwodnicze nauczanie. Zbawienie to proces realizowany przez Boga
W CHRYSTUSIE i jeśli ktoś chce już mówić o prawie własności zbawienia, to tylko
Chrystus jest jego właścicielem. Odwieczne i nieskończone Boże ŻYCIE jest w Nim i staje
się ono udziałem człowieka o tyle, o ile trwa on W CHRYSTUSIE.
=======

Jak się Wam podoba Jan 3,16 w takim przekładzie i z takimi przypisami?

[Zbyszekg4]

http://biblianpd.pl/pl/newslettery/slow ... 15-10-npd/
Proszę zobaczyć, jakie cenne uwagi są zawarte odnośnie "wyznawania grzechów"! (przpis nr 7)

1 J 1,5-10 (NPD)
Chcemy wam potwierdzić, że Dobra Wiadomość, którą usłyszeliśmy od Niego(*1) i którą wam oznajmiamy, jest taka: Bóg jest Światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności(*2). Gdybyśmy więc twierdzili, że trwamy z Nim w jedności, lecz postępowalibyśmy drogami ciemności(*3), znaczyłoby to jedynie, iż kłamiemy(*4) i nie ma w nas Prawdy(*5). Ale jeśli w swoim życiu postępujemy w światłości(*6), tak jak i On jest Światłością, to składamy świadectwo, że faktycznie mamy z Nim osobisty związek, a krew Jezusa, Jego Syna, jest tym, co oczyszcza nas z wszelkiego grzechu, jakikolwiek i kiedykolwiek popełniliśmy. Lecz jeśli ktoś z nas twierdziłby, że nie ma w nim grzechu, to oznaczyłoby tylko, że sam siebie oszukuje i nie ma w nim Prawdy. Jeśli jednak zgadzamy się z Bogiem(*7) w kwestii naszych grzechów, to On – zgodnie ze swą obietnicą – całkowicie nam je odpuszcza i okrywa nas sprawiedliwością Jezusa, która w Jego oczach oczyszcza nas z wszelkiej nieprawości(*8). Jeśli jednak ktoś by twierdził, że jest osobą, która nigdy się nie potyka i nigdy nie grzeszy, byłoby to równoznaczne z uznaniem Boga za kłamcę(*9) i dowodem na to, że w takim człowieku Słowo Boże wcale się nie zagnieździło.
————

(*1) „Od Niego” – to jest od Jezusa Chrystusa.

(*2) „Światłość” reprezentuje świętość, dobro i prawdę. Jan Apostoł bardzo często używa tego określenia w stosunku do Jezusa. Por. J 1,4-5; J 1,7-10 oraz J 8,12 i J 9,5. Ciemność (szatan) to grzech, zło i kłamstwo.

(*3) „Postępować drogami ciemności” – to znaczy trwać w kłamstwie i w grzechu według planu szatana.

(*4) Por. Tt 1,16.

(*5) Por. J 14,6.

(*6) „Chodzenie w światłości” – określenie sposou życia, którego główną cechą charakterystyczną jest naśladowanie Jezusa, który jest Światłością. Oznacza to głęboką chęć i dążenie do osobistego życia w Bożej Prawdzie, Bożej świętości i Bożej miłości, tak by podobać się Bogu. Przy takiej życiowej postawie jeśli komuś, z powodu błędu, zwiedzenia czy słabości, przydarzy się grzech, to ma obietnicę (werset 9), że w Chrystusie zawsze znajdzie pełne z tego oczyszczenie, oczywiście pod warunkiem, że zgodzi się z Bogiem w sprawie tego co jest grzechem, a także w sprawie sposobu rozwiązania problemu tego grzechu.

(*7) W zdaniu tym mamy tryb warunkowy: „Jeśli jednak zgodzimy się z Bogiem w sprawie naszych grzechów…” – inni tłumaczą „Jeśli wyznajemy nasze grzechy”, gdzie słowo „wyznajemy” jest przekładem gr. słowa homologeo, które oznacza pełne zgodzenie się z czyjąś opinią, zgodne z kimś mówienie, potwierdzenie czegoś. Chodzi więc o pełne zgodzenie się z Bogiem w tej sprawie, którą On nazywa grzechem. Określenie „wyznawać grzechy” nie oddaje jednak do końca pełni myśli dotyczącej uznania przez człowieka swojej grzeszności. Nie możemy bowiem wyznać (powiedzieć) Bogu czegoś, czego On sam by nie wiedział. Nie możemy Go niczym zaskoczyć ani wyjawić Mu jakiejkolwiek – choćby najmroczniejszej – tajemnicy, której On by nie znał. Gdy grzeszymy, to On doskonale wszystko widzi, nawet jeśli czynimy to tylko w głębi naszego serca. Rzecz jest więc w tym: (1) czy w pełni zgadzamy się z Bogiem, że to, co On uważa za grzech, jest rzeczywiście grzechem, i przyznajemy Jemu słuszność w tej sprawie, ponieważ to On definiuje, co jest święte, a co grzeszne, co jest światłością, a co ciemnością; (2) czy w pełni zgadzamy się z Bożym sposobem rozwiązania problemu naszego grzechu, a więc z tym, że jedynym jego rozwiązaniem jest krew Jezusa przelana na krzyżu, do której niczego dodać już nie możemy, że jest to jedyna i w pełni wystarczająca ofiara za grzech; (3) czy w pełni zgadzamy się z Bożym stosunkiem do grzechu, a więc z pełnym odrzuceniem grzechu, odłączeniem się od niego, znienawidzeniem zarówno tego grzechu, jak i wszystkiego, co do niego prowadzi. Te trzy elementy zgodzenia się z Bogiem są esencją terminu homologeo. Wydaje się, że we współczesnym języku lepszym określeniem byłoby wręcz powiedzenie „uzyskanie Bożej homologacji” niż „wyznanie grzechu”.

(*8) Por. J 15,1-6.

(*9) Bóg w swoim Słowie mówi, że każdy człowiek, bez wyjątku, jest grzeszny (zob. Ps 51,7; 143,2; Hi 4,17; 9,2-3; 1 Krl 8,46; Prz 20,9; Koh 7,20; Rz 3,9-20).

=========
Ma ktoś jakieś uwagi? Mnie się to wszytko podoba...

[Filip]

Jak się Wam podoba Jan 3,16 w takim przekładzie i z takimi przypisami?

Jestem już chyba nudny i przewidywalny, ale jak zwykle bardzo mi się nie podoba

Po pierwsze przekłady dynamiczne z założenia są pisane prostym i przystępnym językiem, poświęcają dokładność i dosłowność na rzecz zrozumiałości i gładkości języka. Na tym polega ta filozofia tłumaczenia, można ją lubić lub nie. Moim zdaniem potrzebne są zarówno przekłady bardziej dosłowne – czasem nieco "drewniane" i nieładne w języku docelowym – i takie mniej dosłowne, ale ładniejsze.

NPD ma być ponoć przekładem dynamicznym, tymczasem J 3,16 jest oddane toporną i nadmiernie skomplikowaną polszczyzną. Już przekład dosłowny byłby zgrabniejszy! Mam na myśli m.in. dziwne opisowe konstrukcje typu "okazał swoje zmiłowanie" oraz "kto trwa w ufności do niego" zamiast "pokochał" i "wierzy". ( Nawiasem mówiąc jeżeli to ma być przekład dynamiczny, przydałoby się uwspółcześnić też trochę słownictwo – np. "światło" zamiast "światłości").

Te dziwaczne decyzje tłumaczy są oczywiście uzasadnione w komentarzach. Powiedźmy, że mogę się nawet zgodzić, że chodzi o taką wiarę, która jest postawą a nie jednorazowym aktem. Niemniej jednak – jakkolwiek poprawne teologicznie by to nie było – autorzy przekładu próbują w tym momencie być bardziej poprawni niż sam grecki oryginał! Rozróżnienie na "emocjonalne" fileo i wyprane z emocji agapao jest bardzo wątpliwe, te słowa są w NT używane nieomal zamiennie.

W kwestii tłumaczenia Monogenes zdecydowanie się z autorami nie zgadzam - lepszym przekładem jest tradycyjny "jednorodzony", nie "jedyny". Niedawno w anglojęzycznym świecie naukowym temat ten był na nowo dyskutowany.

Bardzo wątpliwą praktyką translatorską jest też dodawanie treści, których w oryginale greckim po prostu nie ma (pogrubiam poniżej):

Bóg tylko w jeden sposób okazał światu swoje zmiłowanie – dając za grzech tego świata swego Jedynego Prawo­witego Syna, aby każdy, kto trwa w ufności do Niego, nie zginął, lecz otrzymał odwieczne i nieskończone Życie.

Nawiasem "odwieczne" życie oznaczałoby życie takie jakie ma tylko Bóg – "od zawsze", nie "na zawsze". Wątpliwa teologia

EDIT:

Domyślam się, że to wplatanie dodatkowych treści jest przykładem tego, co Vocatio nazywa "stylistyką targumiczną". Innymi słowy to jest bardziej (tendencyjna) parafraza niż przekład.

[Samolub]

Minęło 500 lat a nadal KJV według mnie najlepsza

na pewno da się lepiej, a ja nie wiem czemu specjalnie tłumaczą źle, tam gdzie się da normalnie jest nie normalnie, tam gdzie musi być dosłowny sens robią niedosłowny a potem ktos bierze słowa których nie ma w grece czy przypadkami analizuje Biblię łącząc np liczbę, osobę i udowadniając że DŚ ma taka siaką a tego w grece nawet nie ma...

Przydałby się przekład do czytania oraz osobny do polemik...

[Zbyszekg4]

Filipie, dziękuję za rzeczową wypowiedź. Myślę, że mógłbyś się z tymi przemyśleniami zwracać do Vocatio - adres znajdziesz, a jak nie to Ci podam!
Oni zapraszają do wnoszenia uwag - więc pisz do nich bo tu... cóż tylko tu napisane będzie...

Odnośnie "monogenes", to we wstępie do Listu do Kolosan (do Rzymian też), jest tak napisane:
====
Jak wcześniej wspomniano, tłumaczenie NPD skierowane jest do osób nieobjętych
opieką eklezjalną, odczuwających jednak (mimo nawału spraw codziennego życia)
pragnienie osobistego poznania Boga i Jego woli. Dla takich właśnie ludzi staraliśmy się
nadać przekładowi maksymalnie czytelny i komunikatywny charakter przez unikanie
stosowania kalk słownych, skomplikowanych terminów teologicznych, archaizmów
i słów wytrychów (które niby wszyscy znają, ale często w ogóle ich nie rozumieją).
Przykładem niech będzie tu słowo „jednorodzony” (gr. monogenes).
W NT jest ono użyte zarówno wobec Jezusa (np. w J 1,14), jak i w odniesieniu do Izaaka (Hbr 11,7).
Nie oznacza ono ani jedynaka (Izaak miał bowiem rodzeństwo), ani pierworodnego (Izaak był
drugim dzieckiem Abrahama). Dlatego, aby oddać właściwy sens słowa monogenes,
Redakcja NPD użyła określenia „jedyny prawowity”. Jest ono uzasadnione kontekstem
i prawdziwe zarówno wobec Jezusa, który jest Jedynym Prawowitym Synem Boga
(wszyscy wierzący są bowiem adoptowanymi dziećmi Bożymi – Rz 8,15), jak i wobec
Izaaka, który był jedynym prawowitym dzieckiem obietnicy złożonej Abrahamowi przez
Boga. Wszystkie inne polskie przekłady trzymają się kurczowo archaicznej kalki słownej
z języka greckiego, tłumacząc monogenes jako „jednorodzony” (mono – „jedno”, genes –
„rodzony”). W kulturze greckiej mamy również głębsze uzasadnienie takiego przekładu,
ale o tym więcej w przypisach do stosownych fragmentów.
====
Językoznawcą nie jestem, ale dla mnie to ma sens, co tu napisano odnośnie "monogenes".

Pozwolę sobie od czasu do czasu wklejać tu dalsze cytaty z NPD, aby krytycy tego opracowania, poćwiczyć mogli swój warsztat, o czym następnie powinni koniecznie napisać do Vocatio: redakcja@BibliaNPD.pl