Pastor w Biblii (wydzielone z wątku "Jak zostać pastore

[Ian]

...

"chrzescijanin", przestań powtarzać ciągle to samo, bo choćbyś napisał to samo jeszcze tysiąc razy i tak nie wpłynie to na prawdziwość twoich wypowiedzi.

Słowo "pastor" jest wyrazem obcojęzycznym i odniesieniem do biblijnej służby "pasterza".
Ale Ty o tym dobrze wiesz, po prostu po raz kolejny masz okazję do zrobienia fermentu i chętnie z tej okazji korzystasz, jak zwykle

Dokładnie tak

[chrześcijanin]

wątek ten nie jest o tym czy funkcja pastora przeminęła już czy nie, ale W JAKI SPOSÓB ZOSTAĆ PASTOREM.

i tak do tego wątku podszedłem, odpowiedź na pytanie jak zostać pastorem jest zawsze 2jakiego rodzaju:

-> cofnąć się w czasie kiedy pastorzy byli i doprowadzić Ducha Świętego do tego aby mnie wybrał

lub druga możliwość = to:

-> odrzucić Biblię i zostać odstępcą - ponieważ jak wiemy z Biblii już w połowie pierwszego wieku w Efezjan 4 pastorstwo było PRZESZŁOŚCIĄ:

ustanowił

nie ustanawia, nie będzie ustanawiał, lecz USTANOWIŁ (czas przeszły dokonany i zakończony już w 1 wieku a co dopiero 20 wieków później - ani jeden z ustanowionych wówczas pastorów już nie żyje poza Jednym Pasterzem: Hebr. 13:20 A Bóg pokoju, który przez krew przymierza wiecznego wywiódł spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, (ciekawostka: Reverend używane przez kler jest w autoryzowanej Biblii tytułem Boga Reverend, Psa 111:9 asv He hath sent redemption unto his people; He hath commanded his covenant for ever: Holy and reverend is his name, podobnym bluźnierstwem jest nazywanie tytułem pastora kogoś kto nie jest Jedynym obecnie żyjącym Pasterzem)

nie byłoby dziś odstępstwa ekumenicznego gdyby nie grzechy Jeroboama w chrześcijaństwie - nie byłoby dziś zła bezrobocia wśród protestantów gdyby ich wzór dla trzody jakim ma być pasterz pracował na własny chleb a nie wyciągał lepkie łapki po to co do niego nie należy

broniąc systemu odstępstwa Jeroboama - bronicie rzeczy niedobrej

O grzechu Jeroboama można przeczytać w 1 Królewskiej 12 i 13
dla tych co nie znają tego miejsca - przytaczam z moimi wytłuszczeniami.
Grzech Jeroboama jest typowy dla rozłamu na przeróżne partie (denominacje) - nie jest to tak głęboki grzech jak grzech Achaba - Jeroboam odrzucił Słowo Boże w czczeniu Jahweh (lecz nadal czcił Jahweh - po swojemu, odmienił czasy i chwile dodając wymyślony swój miesiąc i po swojemu powoływał kler - jak i dziś się dzieje) a Achab wepchał całość ludu Bożego w bałwochwalstwo.

26. Wtedy przyszło Jeroboamowi na myśl: Łatwo może teraz wrócić władza królewska do domu Dawidowego.
27. Jeżeli bowiem lud ten będzie chodził składać ofiary do domu Pańskiego do Jeruzalemu, przylgnie z powrotem serce tego ludu do ich pana, Rechabeama, króla judzkiego. i wtedy, zabiwszy mnie, powrócą do Rechabeama. króla judzkiego.
28. Naradziwszy się tedy, kazał król sporządzić dwa cielce ze złota i ogłosić ludowi: Dosyć już napielgrzymowaliście się do Jeruzalemu; oto bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wyprowadzili z ziemi egipskiej.
29. I kazał jednego ustawić w Betelu. a drugiego ustawił w Dan.
30. Rzecz ta stała się pobudką do grzechu, lud bowiem pielgrzymował albo do tego w Betelu albo do tego w Dan.
31. Pobudował też świątynki na wzgórzach i ustanowił kapłanami pierwszych lepszych z ludu, którzy nie należeli do domu Lewiego.
32. Nadto ustanowił Jeroboam w ósmym miesiącu, piętnastego dnia tegoż miesiąca, święto na wzór święta, jakie było obchodzone w Judzie, i składał ofiary na ołtarzu. Tak uczynił również w Betelu, składając ofiary cielcom, które kazał sporządzić. Osadził też w Betelu kapłanów ze świątynek na wzgórzach, które kazał pobudować.
33. Tak więc składał ofiary na ołtarzu, który kazał sporządzić w Betelu, piętnastego dnia ósmego miesiąca, to jest miesiąca, który sam wymyślił, aby w nim ustanowić święto dla synów izraelskich, i składał ofiary na ołtarzu, składając też ofiarę z kadzidła.
(1 Król. 12:26-33)

[chrześcijanin]

"chrzescijanin", przestań powtarzać ciągle to samo, bo choćbyś napisał to samo jeszcze tysiąc razy i tak nie wpłynie to na prawdziwość twoich wypowiedzi.

na poparcie "pastora" podaje się jeden wiersz z Efezjan 4 - i to do tego wiersz z którego wynika, że w pierwszym wieku - to był już czas Przeszły

Skoro już jesteśmy w pierwszej Królewskiej - Twoją radę odbieram jak radę starego proroka dla młodego - z 13 rozdziału - ponieważ mam się kierować Słowem Pana a nie słowem Iana z forum (choćby był najzacniejszym z proroków którym objawiają się aniołowie Pańscy) - diabeł wciąż krąży wokół mnie jak lew aby mnie pożreć:

1 Król. 13:1-32
1. A oto przyszedł z Judy do Betelu na rozkaz Pana mąż Boży, a Jeroboam stał właśnie przy ołtarzu, aby złożyć ofiarę z kadzidła,
2. I zawołał na rozkaz Pana w stronę ołtarza: Ołtarzu, ołtarzu! Tak mówi Pan: Oto w rodzie Dawida narodzi się syn imieniem Jozjasz; ten zgładzi na tobie kapłanów wzgórz, którzy na tobie kadzą, i spali na tobie kości ludzkie.
3. Dał też znak tego samego dnia, mówiąc: Taki jest znak, że Pan to powiedział: Oto ołtarz ten rozpadnie się i popiół, który jest na nim, rozsypie się,
4. Gdy król usłyszał słowo męża Bożego, które wypowiedział o ołtarzu w Betelu, wyciągnął Jeroboam swoją rękę od ołtarza i zawołał: Pochwyćcie go! Lecz jego ręka, którą wyciągnął przeciwko niemu, uschła i nie mógł jej opuścić z powrotem.
5. Ołtarz zaś rozpadł się, a popiół rozsypał się z ołtarza zgodnie ze znakiem, jaki dał na rozkaz Pana mąż Boży.
6. Odezwał się więc król i rzekł do męża Bożego: Przebłagaj, proszę, oblicze Pana, Boga twego, i módl się za mną, abym mógł opuścić z powrotem moją rękę. I przebłagał mąż Boży oblicze Pana, tak że król mógł opuścić z powrotem swoją rękę, i była jak poprzednio.
7. Potem rzekł król do męża Bożego: Chodź ze mną do domu i posil się, chcę ci też dać upominek,
8. Lecz mąż Boży odrzekł królowi: Choćbyś mi dał nawet połowę twojego mienia, nie pójdę z tobą i nie spożyję chleba, i nie napiję się wody na tym miejscu.
9. Taki bowiem mam rozkaz od Pana: Nie spożyjesz chleba i nie napijesz się wody ani nie wrócisz tą samą drogą; którą przyszedłeś.
10. Poszedł też inną drogą, a nie wracał tą, którą przyszedł do Betelu.
11. Mieszkał zaś w Betelu pewien prorok, starzec; a gdy jego synowie przyszli i opowiedzieli mu wszystko, co w tym dniu uczynił w Betelu mąż Boży i słowa, które wypowiedział do króla - opowiedzieli to swojemu ojcu -
12. Rzekł do nich ich ojciec: Którą drogą poszedł? Synowie jego pokazali mu drogę, którą poszedł mąż Boży, przybyły z Judy.
13. On zaś rzekł do swoich synów: Osiodłajcie mi osła! A gdy oni osiodłali mu osła, wsiadł nań
14. I pojechał za mężem Bożym, a spotkawszy go siedzącego pod dębem, zapytał go: Czy ty jesteś owym mężem Bożym, który przyszedł z Judy? A on odpowiedział: Ja jestem.
15. Rzekł tedy do niego: Chodź ze mną do domu i posil się chlebem.
16. A ten na to: Nie mogę zawrócić i pójść z tobą, nie posilę się też chlebem i nie napiję się u ciebie wody w tamtym miejscu.
17. Taki bowiem mam rozkaz Pana: Nie jedz tam chleba i nie pij tam wody, nie wracaj też tą samą drogą, którą przyszedłeś.
18. A on rzekł do niego: Także ja jestem prorokiem jak ty, a anioł rzekł do mnie z rozkazu Pana tak: Sprowadź go z sobą z powrotem do swojego domu, niech zje chleb i napije się wody. Tak go okłamał.
19. Zawrócił więc z nim i spożył chleb w jego domu, i napił się wody.
20. A gdy oni siedzieli przy stole, doszło słowo Pana proroka, który go zawrócił z drogi,
21. I ten odezwał się do męża Bożego, który przyszedł z Judy: Tak mówi Pan: Ponieważ sprzeciwiłeś się słowu z ust Pana i nie wypełniłeś rozkazu, jaki ci dał Pan, Bóg twój,
22. I wróciłeś się, i jadłeś chleb, i piłeś wodę w miejscu, o którym powiedział ci: Nie jedz chleba i nie pij wody, zwłoki twoje nie spoczną w grobie twoich ojców.
23. A gdy ten zjadł chleb i napił się wody, kazał osiodłać osła dla proroka, którego zawrócił z drogi,
24. I ten poszedł; lecz w drodze napadł nań lew i zagryzł go. I leżały zwłoki jego porzucone na drodze, a osioł stał obok nich, również i lew stał obok zwłok.
25. A gdy przechodzący ludzie zobaczyli zwłoki porzucone na drodze i lwa stojącego obok zwłok, przyszli i opowiedzieli o tym w mieście, w którym mieszkał ów prorok, starzec.
26. Usłyszawszy o tym prorok, który zawrócił go z drogi, rzekł: Jest to ów mąż Boży, który sprzeciwił się słowu z ust Pana; Pan przeto wydał go na pastwę lwa, który go pogruchotał i zagryzł zgodnie ze słowem, jakie doń wypowiedział.
27. Następnie rzekł do swoich synów: Osiodłajcie mi osła. I osiodłali.
28. Pojechał tedy i znalazł zwłoki porzucone na drodze i osła, i lwa, stojących obok zwłok, lecz lew nie pożarł zwłok ani nie rozszarpał osła.
29. Podniósł więc prorok zwłoki męża Bożego i wsadziwszy je na osła, sprowadził z powrotem do miasta owego proroka, starca, aby odbyć żałobę i urządzić mu pogrzeb.
30. I złożył jego zwłoki w swoim własnym grobie, i opłakiwali go pieśnią żałobną: Biada, mój bracie!
31. A pogrzebawszy go, rzekł do swoich synów: Gdy umrę, pochowajcie mnie w grobie, w którym został pochowany mąż Boży; przy jego kościach złóżcie moje kości.
32. Spełni się bowiem na pewno słowo, które z rozkazu Pana wygłosił przeciwko ołtarzowi w Betelu i przeciwko wszystkim świątynkom na wzgórzach, jakie są w miastach samaryjskich.
(BW)

nie radzę wyciągać ręki w obronie systemu Jeroboama przeciwko tym co krytykują niebiblijne systemy stworzone na wzór grzechu Jeroboama - bo może się okazać, że tym razem w swej autonomii Bóg zdecyduje się na inne rozwiązanie niż w przypadku Jeroboama.

[Lash]

-> odrzucić Biblię i zostać odstępcą - ponieważ jak wiemy z Biblii już w połowie pierwszego wieku w Efezjan 4 pastorstwo było PRZESZŁOŚCIĄ:

ustanowił

nie ustanawia, nie będzie ustanawiał, lecz USTANOWIŁ (czas przeszły dokonany i zakończony już w 1 wieku a co dopiero 20 wieków później - ani jeden z ustanowionych wówczas pastorów już nie żyje poza Jednym Pasterzem: Hebr. 13:20

Fajnie
nie ma ewangelistów i nauczycieli.
wiec nie nauczaj .....

Gorzej jesli ustanowił w Jednych czasie na wszystkie wieki.
Tak samo jak odkupił (czas przeszły dokonany i zakończony już w 1 wieku a co dopiero 20 wieków później) CIEBIE choć ciebie nie było....

Badź konsekwentny
Albo mógł odkupił ciebie wtedy na krzyżu gdy ciebie nie było
i mógł powołac na funkcje w koscile l;udzi których nie było
albo nie masz odkupienia!

[Zimny144k]

1Kor.12:29 - Nie ma wspólnoty bez kogoś kto naucza (a'la "pastora"). Inaczej na spotkaniach wszyscy siedzieli by cicho. Niestety istnieją wspólnoty, w których nikt nie chce wziąć tej odpowiedzialności na siebie, bo wygodniej jest nie musieć nikogo pilnować i napominać i zamknąć się we własnych konformistycznych przekonaniach, bez potrzeby wchodzenia z nikim w dyskusję.

Ef.4:11 - pasterz i nauczyciel = pastor
1Tym.3:2-12 - wymagania odnośnie stanowiska: bycie nienagannym i sprawdzonym jako głowa rodziny
Dz.14:23, Dz.15:2 - wybór starszych: jedność/jednomyślność zborów w Kościele (nie mylić z hierarchią)
Do tego teraz mamy czasy, w których wzrosło poznanie. I występowanie jako pastor, nie korzystając wcześniej z adekwatnej szkoły, ucząc się jak najlepiej sprawować swoją posługę jest po prostu niepoważnym podejściem do tematu i brakiem szacunku dla ludzi w zborze.
Jeśli ktoś sobie naucza, bo mu tak fajnie, nie przyjmując żadnych zobowiązań i bez minimum powyżej wymienionego oddania swojego życia dla tej służby, to raczej powołania nie ma i nie powinien tego robić, bo szkodzi sobie i innym.

Sami "Starsi" jako stanowisko istniało już przed Chrystusem i w cale nie było jednoznaczne z "rabinami"/"nauczycielami".

Biblijnie tak jak Jezus jest Głową Kościoła,
tak samo pastor jest głową zboru, (a raczej starsi, jednak zazwyczaj się składa, że pastor też jest jednym ze starszych i najczęściej najlepiej wyedukowanym i oddanym takiej służbie)
a mąż jest głową żony.

Jezus wziął odpowiedzialność za swój Kościół, aż do śmierci krzyżowej.
Mąż bierze odpowiedzialność za swoją żonę aż do śmierci.
A pastor bierze odpowiedzialność za zbór.

Heb.13:17 - Jest to potężna odpowiedzialność, bo jeśli ktoś decyduje się założyć zbór, lub nauczać innych, to robiąc to źle i bez przygotowania może być winny krzywdy swoich zborowników, a nawet nieumyślnie ich zwodząc złym nauczaniem ściągnąć na siebie krew za ich dusze.

Nie powinno się do tego podchodzić lekko. To jest poważna sprawa. I jeśli gdzieś ktoś założył wspólnotę, ale nikt nie chce wziąć odpowiedzialności za wiernych i broni się jak tylko może od nazwy pastor, to nie jest to tyle co brak wzajemnej pokory, a możliwie:
-brak zaufania do Starszych w Panu (nie od kozery nazywa się ich starszymi), a tym samym jedności w Kościele,
-ucieczka przed niektórymi prawdami Słowa Bożego, chęć "wolności" w swoich wygodnych a niekoniecznie prawdziwych/biblijnych przekonaniach i niechęć do dyskusji z innymi, (tym samym zwykle olanie innych, bo jeśli się ma rację, a nie napomina innych to jest się współwinnym ich grzechu),
-i czasem kryta, a czasem nie kryta, może nie od razu nienawiść i gniew, ale co najmniej brak braterskiej miłości i niechęć do innych dzieci bożych, do których wyraża się czasem wrogość i separuje się od nich tylko ze względu na różnicę w poglądach lub przynależność do innego zboru.

Coś na deser:
http://ceg.pl/artykuly/szczegoly/id/102
http://ceg.pl/artykuly/szczegoly/id/104

[ul]

Mam dwa pytania
Czy pastor to to samo co określenie pasterz - duszpasterz z Nowego Testamentu
Czy sługa zboru w zborach Świadków Jehowy to to samo stanowisko co pastor u innych protestantów
dziękuję

[Chcę wierzyć]

Starszy, pasterz i biskup to te same funkcje tylko użyto różnych określeń. W jednym zdaniu można to powiedzieć w ten sposób - Starszy to pasterz/pastor (nauczyciel) doglądający (biskup) trzody.

Tyt 1:5 - Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem,
1:6 - takich, którzy są nienaganni, są mężami jednej żony, którzy mają dzieci wierzące, które nie stoją pod zarzutem rozpusty albo krnąbrności.
1:7 - Biskup bowiem jako włodarz Boży, powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku,

1 Piotra 5:1 - Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić:
5:2 - Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem,
5:3 - nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody.
5:4 - A gdy się objawi Arcypasterz, otrzymacie niezwiędłą koronę chwały.

DA 20:28 - Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.

W danej społeczności może być (powinno być) więcej pasterzy.

Jak 5:14 - Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim.

Biblia dokładnie określa jakie wymagania powinna spełniać osoba, której chcemy powierzyć tą funkcję.

1 Tym 3:1 - Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie.
3:2 - Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel,
3:3 - nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty, lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz,
3:4 - który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości,
3:5 - bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży?
3:6 - Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie.
3:7 - A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie.

1 Tyt 1:5 - Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem,
1:6 - takich, którzy są nienaganni, są mężami jednej żony, którzy mają dzieci wierzące, które nie stoją pod zarzutem rozpusty albo krnąbrności.
1:7 - Biskup bowiem jako włodarz Boży, powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku,
1:8 - ale gościnny, zamiłowany w tym, co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny, wstrzemięźliwy,
1:9 - trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają.

[ul]

Bardzo dziękuję
za wyczerpującą wypowiedz

[Mamut]

Jeszcze moje "3 grosze"
Pasterz, nauczyciel to pastor ale nie jest z automatu apostołem czy prorokiem co nie wyklucza, że może nim być.
Co do ludzi którzy są nie przekonani i uważają, że teraz w XXI wieku są tylko starsi proponuje pomyśleć do kogo zwraca się Bóg w objawieniu Jana (Apokalipsie) mówiąc do anioła zboru mam za złe, że ...

[Chcę wierzyć]

Jeszcze moje "3 grosze"
Pasterz, nauczyciel to pastor ale nie jest z automatu apostołem czy prorokiem co nie wyklucza, że może nim być.
Co do ludzi którzy są nie przekonani i uważają, że teraz w XXI wieku są tylko starsi proponuje pomyśleć do kogo zwraca się Bóg w objawieniu Jana (Apokalipsie) mówiąc do anioła zboru mam za złe, że ...

Apostołem? To zależy kto co rozumie przez słowo apostoł. Sądzę że dziś mogą być co najwyżej samozwańczy apostołowie. Ktoś może powiedzieć że tak samo jest "posłany" ale czy otrzymał od Jezusa Ewangelię do przekazania aby założyć fundament? Apostołowie byli bezpośrednio uczniami Pana a jedyny wyjątek chyba stanowił Paweł który otrzymał Ewangelię przez Ducha Świętego. Prorocy, starsi, no może jeszcze ewangeliści owszem.
Listy z Objawienia natomiast skierowane są do starszych .

[Mamut]

Jeszcze moje "3 grosze"
Pasterz, nauczyciel to pastor ale nie jest z automatu apostołem czy prorokiem co nie wyklucza, że może nim być.
Co do ludzi którzy są nie przekonani i uważają, że teraz w XXI wieku są tylko starsi proponuje pomyśleć do kogo zwraca się Bóg w objawieniu Jana (Apokalipsie) mówiąc do anioła zboru mam za złe, że ...

Apostołem? To zależy kto co rozumie przez słowo apostoł. Sądzę że dziś mogą być co najwyżej samozwańczy apostołowie. Ktoś może powiedzieć że tak samo jest "posłany" ale czy otrzymał od Jezusa Ewangelię do przekazania aby założyć fundament? Apostołowie byli bezpośrednio uczniami Pana a jedyny wyjątek chyba stanowił Paweł który otrzymał Ewangelię przez Ducha Świętego. Prorocy, starsi, no może jeszcze ewangeliści owszem.
Listy z Objawienia natomiast skierowane są do starszych .

Apostołowie
(ciekawa interpretacja i robienie różnicy między urzędem apostoła a darem apostolstwa)

"Istniał także duchowy dar apostolstwa (którego nie powinniśmy mylić z urzędem apostoła- bo są to dwie różne rzeczy). Wśród tych, którzy posiadali ten duchowy dar byli: Jakub (1 Koryntian 15.7; Galacjan 1.19), Barnaba (Dzieje Apostolskie 14.4, 14; 1 Koryntian 9.6), Andronik i Junia (Rzymian 16.7), prawdopodobnie Sylas i Tymoteusz (1 Tesaloniczan 1.1; 2.7) oraz Apollos (1 Koryntian 4.6, 9). Ta grupa posiadała dar apostolstwa, ale nie pełniła urzędu apostoła, nadanego przez Jezusa wobec Dwunastu i Pawła. Ci, którzy mieli dar apostolstwa, byli tymi którzy zanieśli przesłanie ewangelii z Bożym autorytetem. Słowo „apostoł” oznacza „posłany z autorytetem delegata.” Było to prawdą dla tych, którzy sprawowali urząd apostoła (tak jak Paweł) oraz dla tych, którzy posiadali duchowy dar (jak Apollos). I mimo, iż są dzisiaj ludzie, którzy są posłani przez Boga by głosić ewangelię, najlepiej jest nie używać względem ich określenia apostołowie, ponieważ rodzi to nieporozumienia. Wiele osób nie jest świadoma różnic w odniesieniu do tych dwóch różnych zastosowań terminu „apostoła.”

http://www.gotquestions.org/Polski/odno ... rokow.html
Jeśli chodzi o apostołów lub dar apostolstwa to ciekawa interpretacja ale co do wypowiedzi o prorokach z tej strony www nie mogę się zgodzić.
1 Koryntian 14;29 i 14;39
"(29) A co do proroków, to niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech osądzają;"
"(39) Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar prorokowania..."

Co do słów ...do anioła zboru.. mam za złe... i że to starsi
anioł liczba pojedyncza
starsi liczba mnoga

[Chcę wierzyć]

http://www.gotquestions.o...w-prorokow.html
Jeśli chodzi o apostołów lub dar apostolstwa to ciekawa interpretacja ale co do wypowiedzi o prorokach z tej strony www nie mogę się zgodzić.
1 Koryntian 14;29 i 14;39
"(29) A co do proroków, to niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech osądzają;"
"(39) Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar prorokowania..."

Trochę te teksty mające rozdzielać urząd od daru apostolstwa są naciągane. Zgadza się natomiast, że fundament został założony a tym fundamentem jest Jezus Chrystus. Apostołowie mieli za zadanie rozgłosić Ewangelię zbawienia. Czy nauczyciele którzy dziś powiedzmy uważają się za apostołów coś ogłosili po za tym co zostało już powiedziane? Po za tym czytamy tylko, że ustanawiano po zgromadzeniach starszych/pasterzy a nie ma jakby mowy o tym by urząd apostoła miał funkcjonować dalej. Wprowadza to dodatkowe zamieszanie, gdyż niektórzy mogą uważać się za postawionych wyżej (ważniejszych w oczach chrześcijan) od starszych i domagać się od nich posłuszeństwa.

Co do proroków to jak najbardziej podzielam twoją opinię. Nie było by mowy o staraniu się o dary jeżeli te dary nie byłyby ważne dla kościoła. Jeżeli dar nauczania (pastora) nie zginął, to i także inne dary.