Zdrowa Nauka

[Samolub]

Każdy jeśli potrafi wogole myśleć po bożemu w zgodzie z prawda i samym sobą można powiedzieć już ma dar jakiś.

Dar rozeznania duchów nie jest darem udzielonym jednorazowo tylko stopniowo rozwijanym tak iż w pewnym momencie jest włączony w osobowosc takiego człowieka.

Może nawet taki dar posiadać lub jest rozwijany ale nie musi z niego korzystać czy nawet wiedzieć, że go posiada.

W przypadku np Ciebie Kaan, Dragonara czy JJ to nie mam wątpliwości, że jesteście pod silnym wpływem Ducha Świętego. W przypadku Biblijnego też.

Jeśli na 1000 osób jedna posiadałaby zdolności empati wyższe od innych to też można powiedzieć że ma dar rozeznania duchów. Bo zwyczajnie w ciele ludzkim jest duch, każdy poprzez fizyczną manifestacje ducha tej osoby widzi np zachowanie czy mimikę tejże osoby. To są bardzo proste zasady o których mozesz porozmawiać z nieskazonymi głupota dziecmi. Można sporo pisać o podstawach tego świata które umkneły z wiekiem czy przyzwyczajeniem.

[believer]

@Kruszynka przeczytałem artykuł i kiszka - liczą na nieznajomość historii Kościoła i piszą, że dary nie występowały po apostołach i to jest nieprawda. Niewiele trzeba wysiłku aby sprawdzić, że było inaczej. Mam w domu Historię Kościelną Euzebiusza z Cezarei napisaną w IV wieku- wydanie z 1924 roku i pisałem z niej pracę magisterską i wypisałem sobie wszystkie miejsca gdzie jest o darach i cudach i wynika z niej, że występowały w czasach poapostolskich.

[jj]

(12) Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany. (13) Teraz więc pozostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy; lecz z nich największa jest miłość.
(1 list do Koryntian 13:1-13, Biblia Warszawska)

Po pierwsze, nie ma tutaj mowy o twarzy w twarz z Panem Jezusem. "Twarza w twarz" bylo owczesnym powiedzeniem, ktore znaczylo tyle samo, co dzisiejsze "jak w lustrze"... w dzisiejszym lustrze. Natomiast w czasie Pawla, lustro klepane bylo z blachy miedzianej lub srebrnej na kamieniu. Nawet to srebrne lustro, wykonane przez zdolnego rzemieslnika, nie oddawalo wiernego odbicia, ale takie, ktorego calosc byla niedoskonala, sfragmentowana. Dlatego Pawel pisze "czastkowe" i "niby w zagadce".

Po drugie:

(10) Ale gdy przyjdzie to, co jest doskonałego, tedy to, co jest po części, zniszczeje.
(1 list do Koryntian 13:10, Biblia Gdańska)

Nie ma w oryginale slowa "doskonalosc", ktore rzeczywiscie mozna kojarzyc z Niebem. Jest "to, co jest doskonale", greckie telos
, ktore ma nastepujace znaczenie:

Strong 5046
Word Origin
from telos
Definition
having reached its end, i.e. complete, by ext. perfect
NASB Translation
complete (2), mature (4), more perfect (1), perfect (12).

... a wiec: "zakonczone", "skompletowane", "dojrzale", "perfekt".

[biblijny]

Po pierwsze, nie ma tutaj mowy o twarzy w twarz z Panem Jezusem. "Twarza w twarz" bylo owczesnym powiedzeniem, ktore znaczylo tyle samo, co dzisiejsze "jak w lustrze"... w dzisiejszym lustrze. Natomiast w czasie Pawla, lustro klepane bylo z blachy miedzianej lub srebrnej na kamieniu. Nawet to srebrne lustro, wykonane przez zdolnego rzemieslnika, nie oddawalo wiernego odbicia, ale takie, ktorego calosc byla niedoskonala, sfragmentowana. Dlatego Pawel pisze "czastkowe" i "niby w zagadce".

Ale ja rozumiem istotę tego argumentu. Twierdzę jedynie, że jest słabiutki, a sama interpretacja wersetu - wysilona, żeby nie powiedzieć naciągnięta pod gotową tezę. Mimo wszystko patrząc na swoje zrozumienie, wiedzę, poznanie, muszę powtórzyć za Apostołem, że jest one cząstkowe i nadal czekam na ten moment, kiedy dzięki Panu Jezusowi poznam tak, jak jestem poznany. Świadomość, że są ludzie poza papieżem rzymskim, którzy uważają, że ich poznanie jest już doskonałe i znają tak, jak zostali poznani przez Boga, jest dla mnie dość... pocieszna. W każdym razie martwiłbym się nieco, gdyby w moim zborze któryś z kaznodziejów wystąpił i złożył publicznie takie oświadczenie.

Co wcale nie oznacza, że prawdą jest, że Bóg w różnych czasach i różnych okolicznościach udziela różnych darów Ducha, wedle tego, jak sam uznaje za słuszne.
Myślę, że ten off top się zużył i powinniśmy wrócić do zasadniczego wątku, to jest do informacji na temat organizacji Zdrowa Nauka, o które prosił zakładający wątek.

[kruszynka]

@Kruszynka przeczytałem artykuł i kiszka - liczą na nieznajomość historii Kościoła i piszą, że dary nie występowały po apostołach i to jest nieprawda. Niewiele trzeba wysiłku aby sprawdzić, że było inaczej. Mam w domu Historię Kościelną Euzebiusza z Cezarei napisaną w IV wieku- wydanie z 1924 roku i pisałem z niej pracę magisterską i wypisałem sobie wszystkie miejsca gdzie jest o darach i cudach i wynika z niej, że występowały w czasach poapostolskich.

Moja reakcja: przeczytać Euzebiusza.

Najpierw zajrzałam do wiki:
- Po śmierci władcy napisał też obszerny utwór panegiryczny na cześć Konstantyna (tekst pochwalny, pochlebczy, pełen zachwytu)
- Będąc umiarkowanym arianinem, poparł jednak, dla zachowania jedności Kościoła, Credo uchwalone w Nicei (Nikea, grec. Νίκαια, Nikaia, dzisiaj Íznik) w roku 325. Jest ostatnim subordynacjonistą uważającym Syna Bożego za niższego od Ojca, niepotępionym za poglądy[4]. Zaufany cesarza Konstantyna stworzył chrześcijańską filozofię władzy

Moja reakcja: przeczytać Euzebiusza?

Mam w domu Historię Kościelną Euzebiusza z Cezarei napisaną w IV wieku- wydanie z 1924 roku i pisałem z niej pracę magisterską i wypisałem sobie wszystkie miejsca gdzie jest o darach i cudach i wynika z niej, że występowały w czasach poapostolskich.

Wypisałeś sobie wszystkie miejsca, z tej ksiązki, gdzie jest o darach i cudach, czy miejsca w Piśmie, które Euzebiusz wskazuje jako o mówiących o darach i cudach?

A mógłbyś tą wiedzą magisterską się troszku podzielić w tym temacie. Zachęcam.

[jj]

...

Ciesze sie, ze sie cieszysz i ze rozumiesz istote argumentu.

[believer]

@Kruszynka taki był czy siaki, nie został potępiony, podpisał wyznanie nicejskie i co najważniejsze to jedyna historia kościoła z tamtego czasu opisująca pierwsze 3 wieki napisana w 4 wieku. Czytałem współczesne historie kościoła w tym luterańską Gastparego to się luteranizmu dopatruje od pierwszych wieków kościoła, katolickie wszystkie znowu przekręcają na swoją modłę. Opisał jakie znaki i dary wystepowały w czasie historii kościoła po apostołach i tak V część rozdział 7 cały za czasów Ireneusza, VI:9 cuda Narcyza,VI.11 wybranie przez widzenie Aleksandra na biskupa,VII:7:2-widzenie Dionizego. To co, że napisał o życiu Konstantyna dobrze, widocznie tak to widział jako świadek. Polecam Historię Kościelną, jest nowe wydanie z 2013 które mam sobie zamiar kupić jak 100 zł będę miał wolne, bo mam sxerowaną wersję po staropolsku. God Night.

[Oberyn.]

http://www.siemieniewski.archidiecezja.wroc.pl/?q=node/29

Tutaj znajdziecie teksty wczesnochrześcijańskie nt. darów Ducha w pierwszych wiekach Kościoła. Proszę nie sugerować się, że strona katolicka, chodzi mi o teksty pisarzy wczesnochrześcijańskich. Zostawiam to i znikam, bo temat tak często i gęsto wałkowany, że mam już dość.

[KAAN]

Zapytam się coś: to kiedy te dary z IKor 12 miały przeminąć: razem z apostołami? czy jak się kanon Nowego Testamentu utworzył czyli w 367 roku (kanon Atanazego 27 ksiąg)?

Nie ma konkretnej daty, nie ma świadectwa w Biblii do tego aby taką datę wyznaczyć, ale sądzę że to czas początku IIw. Kanony ustalane przez sobory i ludzi nie są władne ustalania co jest prawdą a co nie, Słowo pochodzi od Boga i to On jest tym który ustala co jest święte a co pospolite.

[kruszynka]

Oberyn.
Właśnie znalazłam czas.
Kurczę długie to. 26 przewinięć Muszę sobie to wydrukować.

Już materiał z trzech przewinięć spowodował u mnie tyle pytań, że na nowy długi temat by wystarczyło.

- teksty, które nie wchodzą w skład Pisma świętego dają nam odpowiedzi na niektóre pytania.....czy to dobrze tak poszukiwać, by dopełniła się nasza pewność? (sugeruję, że wyjaśnianie pewnych rzeczy tekstami spoza kanonu sugeruje kanon jako niedoskonały) Ja w to nie wierzę. Bo nie potrafię wziąć pod uwagę nieudolności Boga w Słowie które dał nam do życia.
Sama nie jestem bez zarzutu w tym temacie bo przeczytałam ewangelię Tomasza i księgę Henocha.

- w tych tekstach ujawnia się, że te odpowiedzi są kwestią sporną w kościele :

Najpierw więc, około roku 95, powstało ważne pismo Klemensa Rzymskiego. Był to list napisany przez niego jako interwencja w sporze wśród chrześcijan w Koryncie. Spór wybuchł około roku 90, a więc może jeszcze za życia Jana Apostoła. Niezmiernie ciekawy jest sposób, w jaki Klemens Rzymski używa słowa „charyzmat”:

„Niech więc zachowa swoją jedność to Ciało, które tworzymy razem w Jezusie Chrystusie! Niech każdy okazuje posłuszeństwo temu ze swych bliźnich, który został obdarzony stosownym charyzmatem”[7].

No i...
- O wiele większą wagę przywiązuje się w Didache do Eucharystii czy moralności chrześcijańskiej.

I tak oto 26 stron przede mną.

[Czekoladowy]

Czy ktoś z Was był/jest w którymś z tych zborów? Czytaliście artykuły z tej strony? Jak myślicie, czy artykuły z tej strony są wartościowe? W moim gronie bliższych znajomych jest zaledwie jedna protestantka, a chciałabym poznać opinię większej liczby Sióstr i Braci w wierze.

Przez krótki czas współpracowałem z redakcją tej strony, był tam zamieszczony jeden mój artykuł, uczestniczyłem też w rozmowach w ramach jej forów facebookowych. Piszę w czasie przeszłym, ponieważ zostałem stamtąd bez słowa wyrzucony, a moje wpisy usunięte. Prawdopodobnie za jakiegoś rodzaju "herezję", niezwiązaną zresztą z treścią artykułu a jeśli już to z moimi osobistymi, niepublikowanymi wtedy poglądami.

To, czy te artykuły są wartościowe zależy od punktu siedzenia. Może bardziej uczciwie będzie w ten sposób - jeśli jesteś kimś kto trochę interesuje się teologią dogmatyczną i ma poglądy kalwińskie, cesacjonistyczne, pedobaptystyczne i dyspensacjonalistyczne jednocześnie, to będą Ci się one podobały. W przeciwnym razie raczej nie. Albo prościej można powiedzieć, że strona ta będzie idealna dla każdego wielbiciela Johna MacArthura (ja do nich nie należę)

Sam obecnie prawdopodobnie nie zgodziłbym się z bardzo dużą częścią prezentowanych tam twierdzeń. Jednak abstrahując już od tego, strona jest dość specyficzna. Czytelnik często ma wrażenie, że artykuły prezentowane są w tonie jedynej słusznej i nieomylnej wykładni od której odstępstwo na krok równa się herezji. Często miałem wrażenie że autorzy wypowiadają się w sposób dość niezdrowo nacechowany emocjonalnie ale to tylko moje subiektywne odczucie.
Od strony merytorycznej też jest różnie. Są artykuły z ciekawą egzegezą a są też teksty bardzo naciągane pod tezę. Szczególnie wyraźnie widać to w temacie charyzmatów - krytyczna analiza obecnych "darów" popularnych w kościołach protestanckich wydaje się całkiem ciekawa, ale już podejście od strony historii Kościoła jest moim zdaniem bardzo słabe. Szczególnie porównywanie dzisiejszych charyzmatyków do montanistów, co zdaje się spopularyzował MacArthur, jest wyjątkowo nietrafione. Często też spotkałem się z przytaczaniem wyrwanych z kontekstu cytatów z pism wczesnochrześcijańskich, mających udowodnić postawioną uprzednio tezę, że charyzmaty przeminęły w Kościele po okresie apostolskim. Jednak kiedy grzecznie starałem się zwrócić uwagę na nieprawidłowości tych twierdzeń od strony historycznej, moje wiadomości były usuwane i zabraniano mi się odzywać.
Po stronie która chce uchodzić za poważną, spodziewałbym się również poważnego, a nie tak dziecinnego podejścia. Niestety tego rodzaju podejście widoczne było dla mnie kilkukrotnie. Szczególnie wyraźnie kiedy na facebookowej stronie ZN pojawił się temat ekumenii w Kościele Chrześcijan Baptystów na co dowodem zwięźle rzecz ujmując miało być to, że Mateusz Wichary na jakimś spotkaniu o charakterze bardziej polityczno-społecznym niż religijnym, siedział na krześle niedaleko katolickich duchownych. Sypały się niegrzeczne, czasem wręcz chamskie komentarze, również ze strony osób odpowiedzialnych za zarządzanie stroną. Pojawił się duży sprzeciw ze strony baptystów, po czym jeden z ówczesnych administratorów czy moderatorów stwierdził mniej więcej to, że jeśli baptyści nadal będą utrzymywać że nie jest to odstępstwo ze strony Wicharego, to zostaną wyrzuceni z grupy. Cały wpis ostatecznie usunięto. Mojego posta z prośbą o wyjaśnienie tego stwierdzenia nie opublikowano. To jest właśnie taki wymowny obrazek na temat tego, jak ta grupa działa.


Jednocześnie w obliczu tak dużej ilości materiałów, brak jest w tym zupełnie jakiejś głębszej refleksji na temat duchowości. Artykuły sucho wyjaśniają kwestie teologiczne lub ostro sprzeciwiają się różnorakim "herezjom". Jednocześnie są one utrzymane w typie popularnym, nieformalnym, należałoby się więc spodziewać czegoś takiego. Tematyka ograniczona jest jednak do dwóch wąskich specjalności - udowadniania tez i zwalczania heretyków.

Tak na marginesie, z bardziej "barwnych" kwestii, jakie zauważyłem już po wyrzuceniu mnie jest to, że podkreśla się iż Textus Receptus jest natchnionym Słowem Bożym. Ciekawe czy twierdzenie to niesie za sobą poglądy analogiczne do jakiejś odmiany ruchu KJV-only.


Z powyższego opisu widać chyba dość wyraźnie, że moje mniemanie o "Zdrowej Nauce" nie jest zbyt wysokie. Nie tyle przez to, że zrobiło mi się z nią teologicznie nie po drodze, ale głównie przez to jak jej autorzy podchodzą do swojego zadania.

[Filip]

Mnie osobiście ZN bawi Afiszują się z byciem "reformowaną" stroną, mają ustawione jako wyznanie wiary Drugie Wyznanie Londyńskie. Jednocześnie publikują teksty mówiące, że "zbrodnią" judaizujących jest rozróżnianie prawa moralnego i ceremonialnego oraz w związku z tym bronienie ważności nakazu święcenia sabatu. Problem polega na tym, że dokładnie to rozróżnienie oraz nakaz* podtrzymuje ich własne wyznanie wiary

*W tym, że w odniesieniu do niedzieli.

[Czekoladowy]

Poprawka - w moim poprzednim poście oczywiście powinno być "credobaptystyczne" zamiast "pedobaptystyczne".

Wysłane z mojego SM-T210 przy użyciu Tapatalka

[Dragonar]

[...] jeśli jesteś kimś kto trochę interesuje się teologią dogmatyczną [...]

[...] i ma poglądy kalwińskie [...]

[...] cesacjonistyczne [...]

Trudno powiedzieć, prędzej umiarkowane.

[...] credobaptystyczne [...]

[...] i dyspensacjonalistyczne jednocześnie [...]

[...] to będą Ci się one podobały. W przeciwnym razie raczej nie.

Ja mam właściwie mieszane uczucia.