Czy w jakimś kościele protestanckim uznaje się Transsubstancjacje?

[Oskar]

Bo nie chce porzucać tej wiary,ale myślę o przejściu na protestantyzm,
dziękuje za odpowiedzi .

[wisnia2168]

*unię sakramentalną- to nie to samo

Transsubstanacja jest czymś czego w Biblii nie znajdziesz. Natomiast jest napisane, że "oto ciało moje" oraz "oto krew moja". Takie zdania wskazują na realną obecność Chrystusa w sakramencie ołtarza (wypowiadam się o twierdzeniu luterańskim, nie mówię za wszystkich protestantów).

Czy przed komunią słyszysz "oto jest wino które stanie się moją krwią" czy raczej "oto jest kielich krwi mojej.." ?

[wisnia2168]

Nie doczytałem także zwracam honor!

[Oskar]

*unię sakramentalną- to nie to samo

Wiem że to nie to samo, napisałem coś podobnego Bo jest ten element "cielesnej" obecnosci. Inni protestanci wierza raczej w duchowa obecnosc albo symboliczna (kalwini) a np. metodysci w ogole tego nie definuja uwazaja ze jest jakas obecnosc ale to tajemncia dla nas

kalwini wierzą w obecność duchową.

Ale tak po za tym to wiem czym konstubanaja[?] a czym transbunacja[?] ale dzięki.

[keres1372]

Bo nie chce porzucać tej wiary,ale myślę o przejściu na protestantyzm,
dziękuje za odpowiedzi .

Kościół Anglikański, a na pewno jego odłam kościół Wysoki.

*Nie możesz pisać w tym dziale.
MrSponge

[Filip]

Kościół Anglikański, a na pewno jego odłam kościół Wysoki.

Nie do końca. Church of England jako taki zasadniczo nie przyjmuje żadnej konkretnej koncepcji obecności Chrystusa jako wiążącej dla jego członków – obecność duchowa, konsubstancjacja czy transsubstancjacja wszystkie mieszczą się w dopuszczalnym spektrum. Anglokatolicy (którzy notabene są bardziej nurtem w anglikanizmie niż jego odłamem, jako że są częścią Church of England lub innych kościołów episkopalnych) mają pewną tendencję do przyjmowania transsubstancjacji, ale też nie zawsze. Można się spotkać u nich też z naciskiem na obiektywną obecność Chrystusa, która nie musi być koniecznie wyrażana w formie transsubstancjacji.

Ale tak po za tym to wiem czym konstubanaja[?] a czym transbunacja[?] ale dzięki.

W średniowieczy, kiedy kształtowało się rozumienie komunii na zachodzie, dominującym nurtem filozoficznym był arystotelianizm. Trans-substancjacja jako termin ma swoje źródła właśnie w filozofii Arystotelesa. Jego zdaniem wszystkie rzeczy mają swoją istotę (esencję), która decyduje o tym czym są. Jednocześnie rzeczy mają swoje przypadłości (akcydensy), czyli cechy należące do danej rzeczy, które nie stanowią jej istoty (bez tych cech nadal byłaby sobą).

Np. pewne krzesło służy do siedzenia i jest niebieskie. Służenie do siedzenia należy do istoty krzesłowatości. Gdyby coś nie służyło do siedzenia, to nie byłoby krzesłem. Ale niebieskość jest przypadłością danego krzesła, gdyby było czerwone nadal byłoby krzesłem.

Św. Tomasz z Akwinu użył tych terminów do opisania zamiany chleba i wina w ciało i krew Chrystusa. W katolickim rozumieniu eucharystia jest podwójnym cudem:

(1) Istota (substancja) chleba i wina zmienia się w istotę ciała i krwi Chrystusa.
(2) Ciało i krew Chrystusa zachowują przypadłości chleba i wina. Smakują jak chleb i wino, pachną jak chleb i wino, wyglądają jak one.

Konsubstancjacja jest innym sposobem rozumienia, który funkcjonował w średniowiecznej teologii zanim Sobór Laterański IV ustalił, że poprawnym rozumieniem w teologii katolickiej jest transsubstancjacja. Oznacza on, że chleb i wino nie zmieniają się w ciało Pana, ale raczej w elementach (chlebie i winie) współistnieją ciało i krew oraz chleb i wino.

Trans-substabcjacja = zmiana substancji.
Kon-substancjacja = współ-istnienie substancji.

Konsubstancjacja jest często utożsamiana z luterańskim rozumieniem komunii, aczkolwiek to nie do końca to samo. Luterańskim rozumieniem komunii jest Unia Sakramentalna. Tj. tak jak Pan Jezus łączy dwie natury (boską i ludzką) w jednej osobie, tak w komunii obecne jest zarówno ciało Chrystusa jak i chleb. Ciało i krew Pana Jezusa są obecne w/z/pod postacią chleba i wina.

[Oskar]

Dzięki jeszcze raz wszystkim.

[konia_z_rzedem]

Właśnie znalazłem fragment z Ewangelii wg św. Marka, który świadczy o tym, że transsubstancjacja jest niebiblijna: "Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym".