. Z góry przepraszam, jeśli moje pytania powtarzały się wcześniej na forum, ale przekopałam je już wzdłuż i wszerz i mimo wszystko chciałabym poprosić Was o powtórne wyjaśnienie/wskazanie mi jakieś drogi.Zacznę może od tego, że w dalszym ciągu należę do Kościoła Rzymskokatolickiego, urodziłam się w rodzinie "katolików niepraktykujących" i oprócz mojej babci, która dbała o moje życie duchowe, kiedy byłam dzieckiem, w domu nikt nie chodzi do kościoła/nie modli się/nie zastanawia się nad sprawami wiary. Chrzest miałam, tak samo jak i Pierwszą Komunię - zresztą, tak jak większość znanych mi dzieci katolickich bardziej po to, żeby "ludzie nie gadali", a nie z przyczyn religijnych. Dopiero w tym roku, czyli w wieku 15 lat, kiedy rozpoczęły się przygotowania do bierzmowania, przeżyłam swego rodzaju "przemianę duchową" i jestem obecnie bardzo rozdarta.
Pomimo wychowania zawsze byłam osobą wierzącą - modliłam się, chodziłam do spowiedzi, i powtarzałam sobie "że nie jestem taka zła" - po raz kolejny, jak większość znanych mi katolików. Biblii nie czytałam, wielu spraw religijnych nie rozumiałam i niespecjalnie chciałam znać na nie odpowiedź. Wszystko zmieniło się w tym roku, i to z kilku przyczyn:
Po pierwsze, tak jak cała moja grupa, podczas przygotowań do bierzmowania, nei wiedziałam zbytnio, co ja tam robię, jaki jest cel tego sakramentu itp. Ponieważ nikt zbytnio nie chciał/nie potrafił mi tego wyjaśnić, stwierdziłam, że odpowiedzi poszukam sama. Kupiłam własną Biblię dla młodzieży z objaśnieniami, i zaczęłam czytać - i oczywiście otwierać oczy coraz szerzej. Im dłużej trwały przygotowania, tym więcej rzeczy zaczęło mi nie odpowiadać, tym więcej pytań zadawałam, i tym częściej byłam zupełnie zbywana. Nie rozumiałam np. po co mi patron święty, szczególnie że po przeczytaniu życiorysu zasugerowanej przez księdza świętej niezbyt chciałam, żeby się mną opiekowała. Nie podobało mi się, że zamiast rozmawiać o bierzmowaniu i o przyjmowaniu Siedmiu Darów Ducha Św., wałkujemy historię z życia ascetów i wątpliwych wzorów do naśladowania. Nie podobało mi się to, że w kółko zmuszano nas do chodzenia na różańce, że rozdawano figurki, obrazki, książeczki, że zapomniano o najważniejszym. Zaczęłam wątpić w to, czy chodzę do kościoła, żeby modlić się do Boga, czy do św. Marii. Nie podobało mi się to, że ksiądz źle przyjął moje próby interpretacji Pisma Św. - mamy narzucony jeden dogmat, lepiej w ogóle się w to nie wgłębiać, tylko słuchać się Księdza i przyjść na kolejne majowe. Denerwowało mnie to, i właściwie to był pierwszy krok do zainteresowania się protestantyzmem. Darowałam sobie też bierzmowanie, kiedy moi znajomi przekrętem odkupili od ministrantów pieczątki i oszukali księdza, co do frekwencji na zajęciach/mszach itp. Stwierdziłam, że w ten sposób nie ma w ogóle po co się w to bawić. Biblia jednak została kupiona, więc czytywałam ją dalej - i dochodziło coraz więcej rzeczy, które zmieniały moje spojrzenie na Naszą wiarę. Nie podoba mi się hierarchia w Kościele i jego rzekoma "nieomylność", nie rozumiem, dlaczego dalej praktykownay jest celibat, skoro dawno przeminęły czasy średniowiecza i nie ma problemu z nadawaniem ziemi, inwestyturą itp, nie podoba mi się, że jestem krytykowana za czytanie Słowa, kult obrazków i świętych, którzy grają przynajmniej w mojej miejscowości pierwsze skrzypce (w dewocjonaliach szybciej kupię nowenny do św., Biografię Jana Pawła II i Kalendarz Maryjny niż Stary Testament zy chociaż Psałterz, to nie żart), drażni mnie to, że co dwa metry na wsi stoją figurki Maryi, że wśród wiernych nikt nie ma żadnej wiedzy na temat naszej wiary, że wśród moich bierzmowanych znajomych nikt nie ma szacunku do Pisma Św., że wszystkim wydaje się, że dobrymi uczynkami mogą przekupić Pana i "jakoś tam dostać się do czyścca", o którym też zresztą nei ma ani słowa w Bibli, że chrzci się małe dzieci, ze księża pchają się do polityki itp...
Po drugie, w tym roku przeżyłam niestety dość ciężkie chwile, miałam problemy w domu i w szkole, załamanie nerwowe i nei miałam nikogo, z kim mogłam porozmawiać. Czytywałam więc Pismo i nowotestamentowe Listy, modliłam się codziennie o pomoc - i faktycznie ta pomoc została mi udzielona, i to wtedy - jakkolwiek dziwnie to nei zabrzmi - kiedy zrezygnowałam z bierzmownaia. Czułam, że coś się we mnie zmieniło, że działa we mnie Duch Św. i że naprawdę zaczęłam interesować się swoim życiem duchowym.
Po trzecie, miałam szczęscie poznać w swojej szkole nauczycielkę z Kościoła Baptystów. Była wymagająca i surowa, ale też zawsze biło z niej jakieś dobro i zrozumienie. Ona i jej córka były bardzo wierzącymi osobami i chociaz nikogo "nie łapały" do swojego kościoła, to mimo wszystko stanowiły zupełny kontrast w tłumie moich katolickich-niepraktykujących znajomych.
To wszystko razem wzięte postawiło mnie w sytuacji trochę pomiędzy młotem i kowadłem. Mieszkam w naprawdę małej miejscowości, w której nie mamy zboru protestanckiego (zależy mi, żeby był to zbór ewangelikanów, a najlepiej baptystów), ale od września zaczynam naukę w liceum w internacie, w Gdyni. Od dłuższego czasu w niedzielę nie chodzę na mszę do swojej parafii, bo czuje, że już tam nei pasuje i nie zgadzając się z tym, co mówi ksiądz, popełnaim w pewnym sensie bałwochwalstwo. Oglądam za to msze baptystów w Internecie, i chociaż wiem, że to nei jest to samo, staram się jak mogę przestrzegać III przykazania. Teraz jednak, kiedy końzy się rok szkolny i kiedy niedługo wprowadzam się do Gdyni, czuje coraz więcej niepewności.
1. Najbardziej obawiam się oficjalnego odejścia od KRK, i chociaż wiem, że wszyscy jesteśmy chrześcijanami, to nękają mnie wersety z Pisma o jedności Kościoła, no i to, że mimo wszystko KRK jest ciągłą kontynuacją Kościoła założonego przez Jezusa. Z drugiej strony bycie "zbuntowaną katoliczką" też w mojej opinii nie ma zbytnio sensu. Moglibyście opowiedzieć, jak przejście do kościołów wyglądąło u Was i jak to rozpatrujecie?
2. Wiem, że baptyści należą do Polskiej Rady Ekumenicznej, a co z pozostałymi kościołami ewangelikalnymi? Jesteście raczej tak grubą linią odcięci od reszty i uważacie, że tylko wy możecie doznać zbawienia/czy też postrzegacie chrześciajan jako jeden Kościół,który łączy Jezus?
3. Czym właściwie różnią się baptyści od zielonoświątkowców? Czy u baptystów też zdarza się glosolalia/dużą wagę przywiązuje do charyzmatów, czy też to raczej "zielonoświatkowe"?
4. Jak wygląda chrzest i kiedy mogłabym go przyjąć? (Osobiście uważam, że mój katolicki chrzest nie jest ważny...)
5. Czy u ewangelikanów jest konfirmacja? A jeśli tak, to jak ona wygląda i czy też musiałabym ją mieć?
6. Czy żeby przyjąć od Was chrzest trzeba oficjalnie wystąpić z KRK?
7. Czy moglibyście dokładniej wytłumaczyć mi różnice pomiędzy katolickimi sakramentami spowiedzi i eucharystii, a waszej Wieczerzy? Wiem, ze uważacie, że wino i chleb nie zmienia się dosłownie krew i ciało, tylko dokonuje to Bóg w nas samych, no i że spowiedź nie jest uszna. Jak zatem to wszystko wygląda? Jak czesto jest Wieczerza Pańska, czy bardzo się to różni od eucharystii katolickiej, czy dzieli się też winem? A spowiedź jest powszechna czy po prostu bardziej indywidualna, na zasadzie modlitwy do Pana?
8. Czy ewangelikanie uważają, że Zbawienia nie można utracić?
9. Czy wierzycie w predestynację?
10. Czy przedstawiciele innych wyznań (niekoniecznie ewangelikalnych), jeśli tu są, mogłoby nakreślić mi najważneijsze różnice w waszym wyznaniu?
11. Co sądzicie o in-vitro/antykoncepcji?
12. Czy czujecie różnicę, po zmianie wyznania na protestanckie (pytanie oczywiście do tych, którzy wcześniej byli w KRK/KGK/KP)? Nie żałujecie?
13. I skoro zapytałam już właściwie o wszystkie katolickie sakramenty, to jak wygląda u was ślub i czy jest coś takiego jak namaszczenie chorych? Nigdzie niestety nie mogłam znaleźć informacji na ten temat...
Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca
.
Nie jestem Baptystką, chodzę do kościoła Zielonoświątkowego , niedawno przyjęłam chrzest. Także urodziłam się i wychowałam w rodzinie Katolickiej.Napiszę Ci jak jest w moim kościele, mam nadzieję że Ci to w czymś pomorze, te Kościoły są bardzo podobne. Baptyści są chyba bardziej wyważeni i spokojni, ale z tego co wiem też manifestują się u nich dary Ducha Świętego. 
Na początku Liszko przypomnę Ci, że z forum mogą korzystać osoby, które "ukończyły 15 lat", więc proszę Cię póki co o ograniczenie się tylko do tego tematu i nie wychodzenie z postami do innych działów. 
punkty 
