Nie chcę, żebyście myśleli, że jestem jakoś obłożnie chora, ale jest do dosyć męczące, wyniszcza mnie psychicznie.
Od czasów szkoły średniej zaczęłam miewać bóle brzucha, ale wtedy były one jeszcze sporadyczne. Z czasem zaczęły się one nasilać i tak naprawdę dopiero na drugim roku studiów robiło się coraz poważniej. Bóle stały się bardziej intensywne, przypominały ostre ukłucia w jelitach i w żołądku. Na trzecim roku zapisałam się na badania i wykryto u mnie refluks żółciowy i zapalenie błony śluzowej żołądka. Czekałam rok w kolejce na wizytę u gastrologa i kiedy się wreszcie doczekałam, lekarz stwierdził, że jest to (poza refluksem) zespół jelita wrażliwego i nerwicowe bóle żołądka. Najgorsze jest to, że zaczęło się coraz bardziej nasilać na etapie, gdy zaczęłam poszukiwać Boga (a było to przed trzecim rokiem studiów), więc z początku odbierałam to jako dowód Jego nienawiści do mnie, mimo to się nie poddawałam i walczyłam o tą relację z Nim.
Na to wszystko nakłada się też problem z grzechem. Nie chciałabym mówić dokładnie, o co chodzi, ale mam wrażenie, że jest jakiś pośredni związek między moją grzesznością a chorobą. Paradoksalnie im bardziej staram się nie grzeszyć (co mi i tak nie wychodzi), tym bardziej podupadam na zdrowiu i te bóle się nasilają. Wiem, że Bóg musi mnie w jakiś sposób karcić, bo inaczej bym się w ogóle nie opamiętała, ale sprawa mimo wszystko jest na tyle dziwna, że dopóki się tym grzechem nie przejmuję aż tak bardzo, to z moim zdrowiem jest wszystko OK, a kiedy zaczynam się przejmować, bóle nawracają.
Co ciekawe, wczoraj modliłam się do Boga o to, by uwolnił mnie od tego grzechu, nawet jeśli kosztować mnie to będzie dużo bólu i cierpienia... No i się doczekałam odpowiedzi.
Mam jednak takie przekonanie, że kiedy uda mi się uwolnić, to i moje zdrowie dojdzie do jakiegoś ogólnego porządku. Wiem, że walka będzie ciężka, dlatego proszę Was o modlitwę, by Bóg mnie przez to wszystko przeprowadził.
Chyba też są tam jakieś bakterie probiotyczne, które działają na trawienie. 
Brałam swojego czasu Controloc, Sylimarol, Proursan, Debretin, a nawet tabletki przeciwdepresyjne (Cital). Nic nie pomagało, nawet wręcz szkodziło (może tylko Controloc jako tako pomagał, ale przyjmowanie go wymagało pewnej dyscypliny, trzeba go brać na czczo, godzinę przed jedzeniem, więc wymagało to ode mnie wstawania godzinę wcześniej, co nie zawsze mi się udawało). Teraz z leków przyjmuję już tylko Iberogast, taki syropek ziołowy na trawienie, i on jako jedyny zaczął mi pomagać, więc będę się tego trzymać. Nie jest co prawda tani jak na tak małą ilość, ale już wolę mieć jeden lek sprawdzony, niż setki takich, co mi nic nie dają. Cital też odstawiłam po konsultacji z psychologiem, który stwierdził, że nie jest mi to potrzebne. Staram się odżywiać regularnie i chyba zacznę sobie wypisywać listę rzeczy, które mi szkodzą, jak radzi Imperator, bo te wszystkie porady w Internecie są bardzo zróżnicowane i często wykluczają się wzajemnie. 
Ostatnio jakoś mniej, nie wiem, czemu. Może i wrócę do tego. A, zapomniałam napisać, że piję także prawoślaz i rumianek.