Co Polacy wiedzą o protestantyzmie?

[jj]

Ustami wyznaje się codziennie, choćby podczas modlitwy, a serca zna tylko Bóg.
Można "po protestancku" wyznawać na każdym nabożeństwie, a dawać świadectwo diabelstwu (jak to ma miejsce z wieloma osobami, niestety, tez z forum). Tak, że jakie kryteria? Dalej nie wiem

Gdyby zebrac wszystkie twoje wypowiedzi, wystarczyloby na obszerna antyewangelie. Co ciebie gnebi?

[kontousunięte1]

@jj
Ja robię za adwokata i bawię się przy tym przednio
Sorki. Nie powinnam dawać zgorszenia, a chyba właśnie dotarło do mnie, po twoim wpisie, że niektórzy mogą tak te moje wypociny odbierać.
Przepraszam z całego serca.
Dzięki jj za ten wpis.

[jj]

To ja przepraszam. Boli mnie twoj bol.

[n.ellie]

...

Tak, przepraszamy za off-top Jak to bardzo przeszkadza, to przenieśmy to do innego tematu.

Nikt mnie nie namawiał, wręcz przeciwnie.

To jest raczej moje głośne myślenie, tym bardziej że do spraw małżeńskich i rodzinnych podchodzę bardzo emocjonalnie.

Nie zamierzam odchodzić od męża i przykro by mi było, gdyby on odszedł. Czasem tylko mi się wydaje, że skoro nie umiemy ze sobą rozmawiać i dochodzić do kompromisów, to wygodniej byłoby żyć osobno.

Co do uśmiechu przy obiedzie, odkąd Bóg mi otworzył oczy, że za wcześniejsze kryzysy w małzeństwie ja też odpowiadam i pokazał, co źle robiłam to staram się każdego dnia być dobrą żoną i próbować zakochać się w mężu na nowo. Są efekty po obu stronach, choć często upadam i wraca "stare" życie.
Jednak i tak ten obiad podany z uśmiechem nie wpływa pozytywnie na jego reakcje na moje wyjścia. Wiem, że jestem wolnym człowiekiem i w sumie powinnam mieć w nosie jego zdanie na ten temat. Mam wrażenie, że to jest taka próba, kto kogo bardziej przyciśnie. Albo ja dam za wygraną i zrezygnuję albo on się z tym pogodzi.

Bardzo trafnie tu zasugerowałaś, że powinnam być zadowolona z tego, w jakim stanie mnie powołał Bóg. Rozważę te słowa na spokojnie. Nie chcę niczego robić interesownie, choć ja też mam uczucia i potrzebuję od czasu do czasu przytulenia, pochwały czy wsparcia.
Z całego serca dziękuję Mu za rodzinę i wszystko co mam, co nie zmienia faktu, że czasem problemy zbyt mocno przytłaczają. Zazwyczaj to się wyżywam na samej sobie, dołując się tym, że kolejny raz jestem do niczego, bo mój mąż nadal nie wierzy, co to ze mnie za matka , żona itd.

Nie jestem sfrustrowana. Ja po prostu czuję brak duchowej więzi. Ja jestem po stronie życia, a mąż jest duchowo martwy. To mnie bardzo smuci.
Już o takich "błahych" sprawach jak tracenie czasu przed TV czy co weekendowe spotkania ze znajomymi i rodziną przy butelce wódki nie wspomnę, bo i mnie można wypomnieć np. zbyt długie ślęczenie nad telefonem.
Po drugie mamy synka i na dzień dzisiejszy brak mi wyobraźni jak pogodzić moja wiarę z męża katolicką tradycją w jego wychowaniu.

Brak wiary w Boga to sprawa, bez której nie da rady rozwiązać reszty małżeńskich problemów.

[Oberyn.]

Biblijny model to właśnie taki, jak piszesz: on jest panem twoim, a ty masz siedzieć cicho i usługiwać. Ja na takie coś mówię: nie.

Nie jestem w związku małżeńskim, ale to nie jest biblijny model . Niestety dużo braci o tym zapomina. Zapomina, że bycie głową, to nie akty despotyzmu, bo Chrystus, który jest głową męża nie jest w stosunku do nich despotą.

[Nastka]

Czekałam na Twoją wypowiedź

Chciałam dodać, że zasiane ziarno może bardzo długo wrastać. Nie naszą wiedzą jest to, czy ktoś i kiedy się nawróci. Miło jednak jak się widzi ten owoc.
Może być też tak, że ktoś przyjmie Słowo Boże z entuzjazmem, a zaraz potem stwierdzi, że to nie dla niego lub znajdzie sobie miejsce pasujące pod jego wyobrażenie Boga i siedzi w zwiedzionym zborze. Tobie się może wydawać, że ta osoba się nawróciła, kiedy prawda jest inna.

Czekałaś, czekałaś i wyczekałaś

Oczywiście zgadzam się z tym, co napisałaś. Nigdy tak naprawdę nie wiemy, co się dzieje w sercu drugiej osoby, to, że ktoś na zewnątrz nic nie pokazuje, albo wręcz mówi, że jego to w ogóle nie rusza wcale nie musi oznaczać, że tak jest naprawdę. Kiedy mi ktoś podawał argumenty przeciw KRK ja na zewnątrz też byłam niewzruszona, jakby to po mnie spływało, a w sercu jednak zostało...

[Norbi]

Faceci są skrajnie nieodpowiedzialni i wyznają tylko swoje racje (uogólniam).

Dobrze, że napisałaś to co w nawiasie
Stereotypy.... zazwyczaj krzywdzące, można dopasować do obu płci, serio

Biblijny model to właśnie taki [...] on jest panem twoim, a ty masz siedzieć cicho i usługiwać.

To nie jest żaden biblijny model, a raczej jego parodia

Obecnie jest tak, że to kobieta dźwiga na swych barkach znacznie więcej niż powinna. Nie dość, że dom, dzieci to jeszcze praca zawodowa i najczęściej matkowanie panu mężowi.

Niestety masz rację, coraz częściej wygląda to w taki sposób, niestety.
Jednak wina zazwyczaj jest obustronna, a jej sedno tkwi w tym co wyniosło się z domu...

Bo taka kobieta wynosi z domu złe wzorce. Jest od dziecka uczona, że ma wykorzystywać swoją kobiecość, wdzięk, by osiągnąć w życiu korzyści. Obserwując własną matkę widzi jak ta rządzi i manipuluje ojcem- przyjmuje taką postawę jako coś normalnego.
Ona chciałaby być uległa zgodnie ze swoją naturą, ale nie potrafi!
Musi wszystko kontrolować!
Musi być tak jak ona chce, inaczej jej mężczyzna niema życia z nią!
Ostatecznie on ulega "dla świętego spokoju"
A ona później ma do niego żal, że co to za facet, który nie potrafi sprostać czemuś tam....... zapominając, ze nawet nie pozwoliła mu spróbować bo narzucała swoją wolę

Facet?
Podobnie tylko odwrotnie- dorasta w domu gdzie ojciec jest pantoflarzem, jednak ze względu na poziom testosteronu w organizmie i presje środowiska próbuje być władczym
Tylko, że ta jego władczość jest tak naprawdę karykaturą, bo w sytuacjach krytycznych, kiedy powinien wziąć na siebie odpowiedzialność za decyzje- on ulega żonie, jej woli, dla "świętego spokoju", a jeśli coś pójdzie nie tak, to ona wygarnie mu to nazywając go np. nieudacznikiem

I niestety taka karykatura- połączenie pantoflarza z kobietą dominującą, to raczej obraz większości polskich rodzin.

[magda]

n.ellie posłuchaj tego https://www.youtube.com/watch?v=Bnfa8n2QuCI

[n.ellie]

"Chrześcijanie w takiej sytuacji próbują często znaleźć drogę rozwiązania takiego małżeństwa, w przekonaniu że jest to jedyny słuszny sposób przynoszenia Bogu chwały. Jednak Słowo Boże mówi coś zupełnie odwrotnego. Ważne jest to, aby nie tylko być zadowolonym z zastanej sytuacji, lecz również szukać sposobów by przynieść Bogu chwałę w tych trudnych zmaganiach" ...że zacytuję z https://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q= ... KBF-nvGVRg

Gdybym nawróciła się trwając w związku, nie rozstalibyśmy się.

Kruszynko, szybko powrócę do tej Twojej wypowiedzi. Bardzo Ci dziękuję za nią. Dała do myślenia i to bardzo. Z resztą wszystkim tu dziękuję za wypowiedzi.

Pomogła mi jeszcze jedna siostra w Jezusie przesyłając mi te kazanie: https://youtu.be/fyzryOK5DBs. Niestety dla niektórych po angielsku.

Nie będzie lekko, ale najważniejsza i najlepsza jest wola Ojca. Po raz kolejny pokazał mi, jak wiele jeszcze pracy do wykonania jest we mnie, a nie w innych. Wstyd mi.

Ewangelizację zaczyna się od własnego domu.


Zamiast rozmyślać o tym, co Polacy wiedzą o protestantyzmie, lepiej zastanowić się, co wiedzą o Bogu i jak im ułatwić Jego poznanie.

[Kamilzon]

To ja może coś dodam. Chodzę na spotkania i Nabożeństwa do Zielonych. W domu na początku potraktowali to jako jakiś młodzieńczy wybryk lub jakąś fanaberię, nie kiedy jako drugą falę bo od dwóch lat nie chodziłem do Krk. Dużo w moim domu rozmawiałem z mamą o Bogu i jak to naprawdę jest, moja mama jest taka typową bierną katoliczką, I te moje wywody traktowała z przymróżeniem oka. Ale do czasu, dwa tygodnie temu byłem ja z mamą na turnusie w Sopocie. Spacerujemy po mieście, nagle widzę stoisko z książką i koleś mówi że to książka chrześcijańska, więc ja podchodze i pytam się z jakiego kościoła jest, bez zamiaru kupna książki, i w tym momencie stało się coś dziwnego tak jakby bez słów z mamą porozumieliśmy się żeby kupić tą książkę. No i kupiłem tą książkę. mam nadzieję i modlę się żeby ta książka otworzyła moje mamie oczy i serce na wiarę i Boga.

[Kamilzon]

A ta książka to "Wielki Bój" autorstwa Ellen G White
Dobra a teraz idę sie pakować bo jeszcze dzisiaj mam kogoś odwiedzić

[Noemi]

ksiazka Wielki Boj jest autorstwa prorokini Adwentystow,ze swojego doswiadczenia wiem ze najlepszy jest Nowy Testament.

[kruszynka]

Wielu z nas może powiedzieć że "zaczęło się" od przeczytania książki, której potem się nie poleca
Noemi. W ten łikend będę miała możliwość rozwinąć tę myśl przed Kamilzonem.....osobiście, na żywo.

[Noemi]

kruszynko niezmiernie sie ciesze z waszego sobotniego spotkania
jesli chodzi o mnie N.T byla jedyna dostepna wtedy w moim domu lektura ,ktora moglaby mi pozwolic odpowiedziec na moje pytanie ,dlaczego katolicy opuszczaja swoj kosciól i odchodza do protestantow ,czytalam jak kazda inna interesujacą ksiązke ,okazało sie ze ta byla i jest wyjatkowa w swoim przeslaniu
notabene N.T dostala moja najmlodsza od swojej przyjaciólki ktora glosila jej Ewangelie wtedy obie prawie 12-latki
nie jestem przeciwniczka czytania ksiaźek

[Samolub]

Noemi wywodzisz się z protestanckiej rodziny?