Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa

[chrześcijanin]

markulus, Twoja wypowiedź:

no foods troll

nic nie wnosi, więc chyba możliwe, że powstanie wątpliwość czy aby czasem nie prosisz aby Ciebie nie karmiono
A co masz do powiedzenia w temacie ChWZ?

[chrześcijanin]

A czy pamiętasz może historię z Pisma, w której po zgwałceniu kobiety przez kogoś z innej nacji, Izrael wytoczył wojnę tejże nacji ?! Poprosiłbym może kogoś o odświeżenie mi pamięci w tej sprawie, gdyż szczegółów sobie nie mogę przypomnieć niestety Ale jestem pewien, że osoby lepiej znające ST niż ja będą mogły nam tutaj wspólnie dopomóc

Księga rodzaju 34 rozdział - zemsta za shańbienie Diny

no tak - tyle, że akurat to nie jest jednoznacznie interpretowalny przykład, Jakub to potępił:
1 Moj. 49:5-7
5. Symeon i Lewi - to bracia; miecze ich są narzędziami gwałtu.
6. Nie bierz udziału, duszo moja w radzie ich, Nie przyłączaj się do ich wspólnoty, serce moje, Bo w gniewie zabili mężów, A w swawoli okaleczyli woły.
7. Przeklęty ich gniew, bo jest gwałtowny, I zapalczywość ich, bo jest sroga, Rozdzielę ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu.(BW)

lepszym przykładem jest sprawa Gibei z Sędziów rozdziały 19 do 21, gdyż jest ona chwalebna jako, że z jednej strony doprowadzono do zagłady bezbożników a z drugiej zatroszczono się aby nie wyginęło plemię w Izraelu. Polecam cały rozdział - jest ciekawy i lekko się go czyta a warto go znać. Fragment ten ma też zastosowanie dzisiaj - w temacie karności stosowanej w zgromadzeniu - o tym jak zbór ma sobie radzić z grzechem, że nie może go tolerować.

W tymże czasie - a nie było wtedy jeszcze króla w Izraelu - żył na skraju pogórza efraimskiego jako obcy przybysz pewien mąż Lewita, który wziął sobie nałożnicę z Betlejemu judzkiego.
2. Ta jego nałożnica poróżniła się z nim i odeszła od niego do domu swego ojca, do Betlejemu judzkiego, i przebywała tam przez cztery miesiące.
3. Wybrał się tedy za nią jej mąż, aby ją nakłonić do powrotu; miał ze sobą parobka i parę osłów. A gdy ona wprowadziła go do domu swego ojca, zobaczywszy go ucieszył się ojciec owej dziewczyny, że się z nim spotkał.
4. I zatrzymał go u siebie jego teść, ojciec dziewczyny; więc zamieszkał tam przez trzy dni, i jedli, pili i nocowali tam.
5. Czwartego dnia wstali wcześnie rano, aby wybrać się w drogę, a wtedy ojciec dziewczyny rzekł do swego zięcia: Posil się kromką chleba a potem pojedziecie.
6. Usiedli więc i jedli, i pili obaj razem; po czym ojciec dziewczyny rzekł do tamtego: Zechciej pozostać jeszcze przez noc i bądź dobrej myśli!
7. Lecz tamten zabierał się do odejścia. Wtedy jego teść nalegał nań, więc znów tam przenocował.
8. I wstał wcześnie rano piątego dnia, aby odjechać, lecz ojciec dziewczyny rzekł: Posilże się! I marudzili, aż dzień się nachylił, i obaj spożyli posiłek.
9. Potem ten mąż zabierał się do odejścia, on, jego nałożnica i parobek, lecz wtedy rzekł do niego jego teść, ojciec dziewczyny: Zważ, że dzień nachylił się już ku wieczorowi, przenocujcież! Oto dzień się kończy, przenocuj tu i bądź dobrej myśli; jutro rano wstaniecie wcześnie, aby się udać w swoją drogę i ruszycie do swojego domu.
10. Lecz mąż ten nie chciał już nocować i ruszył w drogę i doszedł aż do okolic naprzeciw Jebus, to jest Jeruzalemu, a z nim para objuczonych osłów i jego nałożnica także.
11. Gdy byli już przy Jebus, a dzień już się bardzo nachylił, rzekł parobek do swego pana: Pójdź, skręćmy do tego miasta Jebuzejczyków i w nim przenocujmy.
12. Lecz jego pan rzekł do niego: Nie skręcimy do obcego miasta, gdzie nie ma synów izraelskich, lecz pojedziemy aż do Gibei.
13. I rzekł jeszcze do swego parobka: Starajmy się dojechać do jednej z tych miejscowości i przenocujmy w Gibei lub w Ramie.
14. I jechali dalej, a słońce zaszło, gdy byli tuż pod Gibeą, która należy do Beniaminitów,
15. I skręcili, aby tam dojść i przenocować w Gibei. Gdy doszli, musieli zatrzymać się na placu miejskim, gdyż nie było nikogo, kto by ich przyjął do swego domu na nocleg.
16. Wtem pewien stary człowiek wracał wieczorem od swojej pracy z pola. A człowiek ten pochodził z pogórza efraimskiego, tu zaś w Gibei był obcym przybyszem, podczas gdy mieszkańcy tej miejscowości byli Beniaminitami.
17. Gdy podniósł swoje oczy i ujrzał podróżnych na placu miejskim, ten stary człowiek rzekł: Dokąd idziesz i skąd przychodzisz?
18. A on mu odpowiedział: Jedziemy z Betlejemu judzkiego na skraj pogórza efraimskiego; stamtąd jestem, a szedłem aż do Betlejemu judzkiego, teraz zaś wracam do domu, lecz nie ma tu nikogo, kto by mnie przyjął do swego domu.
19. A przecież mamy i sieczkę i siano dla naszych osłów, mam też chleb i wino dla siebie i dla twojej służebnicy i dla parobka u twoich sług; niczego mi nie brak.
20. Wtedy odpowiedział ten stary człowiek: Pokój ci! Troska o twoje braki to moja sprawa, tylko na placu przez noc nie pozostawaj.
21. I sprowadził go do swojego domu, dał obrok jego osłom, a gdy umyli swoje nogi, jedli i pili.
22. A gdy sobie podochocili, oto niektórzy mieszkańcy miasta, ludzie niegodziwi obstąpili dom i zaczęli kołatać do drzwi i wołać na sędziwego gospodarza domu: Wyprowadź męża, który wszedł do twego domu, a będziemy z nim cieleśnie obcowali.
23. Wtedy wyszedł do nich gospodarz domu i rzekł: Nie, bracia moi, nie popełniajcie tego zła! Przecież ten mąż wszedł do mojego domu, nie czyńcie tej niegodziwości!
24. Oto córkę moją, pannę, i nałożnicę tamtego wyprowadzę, je zgwałćcie i z nimi zróbcie, co się wam podoba, lecz mężowi temu nie czyńcie tej niegodziwości.
25. Lecz mężowie ci nie chcieli go usłuchać, więc ten mąż wziął jego nałożnicę i wyprowadził ją do nich na dwór; obcowali z nią cieleśnie i gwałcili ją przez całą noc aż do rana, a puścili ją dopiero, gdy wschodziła zorza.
26. A gdy o świcie kobieta ta przyszła, padła u drzwi domu człowieka, u którego był jej pan, i leżała tam, aż się rozwidniło.
27. A gdy rano jej pan wstał i otworzył drzwi domu, i wyszedł, aby ruszyć w dalszą drogę, oto kobieta, jego nałożnica, leżała u drzwi domu z rękami na progu.
28. Rzekł więc do niej: Wstań, pojedziemy. A ona nie odezwała się. Posadził ją więc ten mąż na osła i ruszył w drogę do swojej miejscowości.
29. A gdy przyszedł do swojego domu, wziął nóż, pochwycił swoją nałożnicę i pokrajał ją członek za członkiem na dwanaście kawałów i rozesłał po całym obszarze Izraela.
30. Każdy, kto to widział, mówił: Nie było i nie widziano takiej rzeczy od czasu wyjścia synów izraelskich z ziemi egipskiej aż do dnia dzisiejszego. Rozważcie to sobie, naradźcie się i rozpowiadajcie!
1. Wtedy wyruszyli wszyscy synowie izraelscy i zgromadził się zbór jak jeden mąż, od Dan aż po Beerszebę, także i ziemia gileadzka, przed Panem w Mispa.
2. I stawili się przywódcy całego ludu, wszystkich plemion izraelskich w zgromadzeniu ludu Bożego, czterysta tysięcy mężów pieszych, zbrojnych w miecze.
3. Toteż Beniaminici usłyszeli, że synowie izraelscy pociągnęli do Mispy. Synowie izraelscy zaś mówili: Powiedzcie, jak mogło się stać to bezprawie?
4. I odezwał się mąż, Lewita, mąż tej zamordowanej kobiety w te słowa: Przyszedłem do Gibei, która należy do Beniaminitów, ja i moja nałożnica, aby przenocować.
5. I powstali przeciwko mnie obywatele Gibei i otoczyli we wrogim zamiarze dom w nocy, chcąc mnie zabić, moją nałożnicę zaś zgwałcili tak, iż umarła.
6. Chwyciłem więc moją nałożnicę i pokrajałem ją na kawałki i rozesłałem je poprzez wszystkie pola dziedzictwa izraelskiego, gdyż dopuścili się czynu haniebnego i ohydnego w Izraelu.
7. Otoście wszyscy tutaj, synowie izraelscy, więc wypowiedzcie się i radźcie.
8. I powstał cały lud jak jeden mąż, mówiąc: Nikt z nas nie pójdzie do swego namiotu i nikt nie wróci do swego domu,
9. Lecz teraz tak postąpimy z Gibeą, że przeciwko niej wystąpimy, jak wskaże los.
10. Weźmiemy dziesięciu mężów ze stu we wszystkich plemionach izraelskich, stu z tysiąca, tysiąc z dziesięciu tysięcy, aby dostarczyli żywności dla ludu zbrojnego, który ruszy na Gibeę w Beniaminie za tę ohydę, jaką popełniono w Izraelu.
11. Tak więc zebrali się wszyscy mężowie izraelscy przy tym mieście zwarcie jak jeden mąż.
12. Potem rozesłały plemiona izraelskie mężów do wszystkich rodów Beniamina z takim orędziem: Co to za bezprawie zostało u was popełnione?
13. Wydajcie teraz tych mężów, ludzi niegodziwych, którzy są w Gibei, a zabijemy ich i usuniemy zło z Izraela. Lecz Beniaminici nie chcieli wysłuchać głosu swoich braci, synów izraelskich.
14. Owszem, Beniaminici z innych miast zebrali się w Gibei, aby ruszyć do walki z synami izraelskimi.
15. Beniaminici dokonali w tym dniu przeglądu ludu z miast na liczbę dwudziestu sześciu tysięcy mężów zbrojnych w miecze oprócz mieszkańców Gibei w liczbie siedmiuset mężów doborowych.
16. W całym tym zastępie zbrojnym było siedmiuset mężów doborowych, leworękich, każdy z nich trafiał rzuconym z procy kamieniem co do włosa, nie chybiając.
17. Oprócz Beniamina dokonano przeglądu czterystu tysięcy mężów izraelskich zbrojnych w miecze, a każdy z nich był wojownikiem.
18. I wyruszyli synowie izraelscy i poszli do Betelu, i zapytywali Boga, mówiąc: Kto z nas pójdzie jako pierwszy do walki z Beniaminitami? A Pan rzekł: Juda pójdzie jako pierwszy.
19. Ruszyli więc synowie izraelscy rano i rozłożyli się obozem naprzeciw Gibei.
20. I wyszli mężowie izraelscy do walki z Beniaminem, i stanęli w szyku bojowym pod Gibeą.
21. Beniaminici też wyszli z Gibei i w tym dniu położyli wśród Izraela trupem dwadzieścia dwa tysiące mężów.
22. Lud zbrojny, mężowie izraelscy, nabrali więc otuchy i ponownie stanęli do walki w tym samym miejscu, w którym stanęli do walki pierwszego dnia.
23. Poszli więc synowie izraelscy do Betelu i tam płakali przed Panem aż do wieczora, a potem zapytali Pana: Czy mamy ponownie ruszyć do walki z Beniaminitami, naszymi braćmi? A Pan odpowiedział: Ruszcie na nich!
24. Ruszyli więc synowie izraelscy na Beniaminitów w tym drugim dniu.
25. Lecz Beniaminici wyszli z Gibei w tym drugim dniu na ich spotkanie i jeszcze raz położyli trupem wśród synów izraelskich osiemnaście tysięcy mężów zbrojnych w miecze.
26. Ruszyli tedy wszyscy synowie izraelscy, cały lud zbrojny, i przyszli do Betelu, i tam trwali przed Panem płacząc i poszcząc w tym dniu aż do wieczora, a potem złożyli przed Panem ofiary całopalne i ofiary pojednania.
27. I zapytali synowie izraelscy Pana tam bowiem była w tych czasach Skrzynia Przymierza Bożego,
28. A Pinechas, syn Eleazara, syna Aarona, sprawował w tych czasach przy niej służbę - i zapytali tymi słowy: Czy mamy ponownie wyjść do walki z Beniaminitami, naszymi braćmi, czy też tego zaniechać? A Pan odpowiedział: Ruszcie, gdyż jutro wydam ich w wasze ręce.
29. Wtedy urządzili Izraelici wokół całej Gibei zasadzki.
30. I ruszyli synowie izraelscy trzeciego dnia na Beniaminitów i stanęli w szyku bojowym przeciwko Gibei jak poprzednimi razy.
31. Gdy zaś Beniaminici wyszli naprzeciw zbrojnego ludu, zostali odciągnięci od miasta i zaczęli bić niektórych ze zbrojnego ludu jak poprzednimi razy po drogach, z których jedna prowadzi do Betelu a druga do Gibei, kładąc trupem około trzydziestu ludzi, mężów z Izraela.
32. Myśleli zaś Beniaminici: Bici są przez nas jak poprzednio. Izraelici wszakże umówili się: Uciekajmy i odciągnijmy ich od miasta na drogi.
33. Wszyscy wojownicy izraelscy wycofali się ze swoich stanowisk i stanęli w szyku bojowym dopiero w Baal-Tamar, podczas gdy zasadzki izraelskie wyłoniły się ze swego ukrycia w pobliżu Gibei.
34. I dziesięć tysięcy doborowych mężów z całego Izraela natarło z przodu na Gibeę, i wywiązała się ciężka walka; a tamci nawet nie wiedzieli, że spotyka ich klęska.
35. I ugodził Pan Beniamina wobec Izraela, i wytracili synowie izraelscy w tym dniu wśród Beniaminitów dwadzieścia pięć tysięcy mężów, samych zbrojnych w miecze.
36. Wtedy dopiero ujrzeli Beniaminici, że zostali pobici. Wojownicy izraelscy bowiem ustąpili miejsca Beniaminitom, gdyż polegali na zasadzce, którą urządzili przeciw Gibei,
37. A ci, którzy byli w zasadzce, szybko wypadli na Gibeę, nadciągnęli i wybili całe miasto ostrzem miecza.
38. A był umówiony znak między wojownikami izraelskimi a tymi, którzy byli w zasadzce, że ci puszczą z miasta w górę potężny kłąb dymu.
39. Gdy tedy wojownicy izraelscy zawrócili do bitwy a Beniaminici początkowo położyli trupem około trzydziestu mężów spośród wojowników izraelskich, myśleli bowiem: Zaiste bici są przez nas jak w poprzedniej bitwie,
40. Wówczas zaczął się z miasta wznosić ku górze słup dymu, i gdy Beniaminici spojrzeli za siebie, oto całe miasto płonęło aż pod niebo.
41. Że zaś wojownicy izraelscy zawrócili, przerazili się wojownicy Beniamina, widząc że spotyka ich klęska,
42. Toteż w ucieczce przed wojownikami izraelskimi skierowali się na drogę wiodącą na pustynię, lecz bitwa i tam ich dosięgła, a ci, którzy byli z innych miast, wybili ich pośród siebie,
43. Otoczyli bowiem Beniaminitów i ścigali ich i deptali im po piętach od Nochach aż do okolic na wschód od Gibei.
44. I padło z Beniaminitów osiemnaście tysięcy mężów, samych dzielnych wojowników.
45. Inni zaś zawrócili i uciekali na pustynię ku skale Rimmon. Tamci jednak wyłapali z nich na ścieżkach pięć tysięcy mężów i ścigali ich dalej, aż ich wytracili, zabijając z nich dwa tysiące mężów.
46. I było wszystkich poległych z Beniamina w tym dniu dwadzieścia pięć tysięcy mężów zbrojnych w miecze, samych dzielnych wojowników,
47. Lecz sześciuset mężów zawróciło i uciekało na pustynię do skały Rimmon, i pozostali tam przy skale Rimmon przez okres czterech miesięcy.
48. Wojownicy izraelscy zaś wrócili do Beniaminitów pozostałych jeszcze w mieście i wybili ostrzem miecza ludzi i bydło, i w ogóle wszystko, co się znalazło, a także wszystkie napotkane miasta puścili z dymem.
1. Potem złożyli wojownicy izraelscy w Mispie taką przysięgę: Nikt z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.
2. Poszedł też lud do Betelu i pozostali tam przed Panem aż do wieczora, podnosząc swój głos i rzewnie płacząc,
3. I mówiąc: Dlaczego, Panie, Boże Izraela, stało się to w Izraelu, że ubyło dziś z Izraela jedno plemię?
4. A wstawszy nazajutrz wcześnie rano zbudował tam lud ołtarz i złożył ofiary całopalne i ofiary pojednania.
5. Potem rzekli synowie izraelscy: Kto spośród wszystkich plemion izraelskich nie przyszedł na zgromadzenie do Pana? Złożyli bowiem uroczystą przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do Pana do Mispy, poniesie śmierć.
6. I żal było synom izraelskim Beniamina, ich brata, gdy pomyśleli: Dziś zostało odcięte jedno plemię od Izraela.
7. Jak mamy postąpić z tymi, którzy pozostali, aby mogli mieć żony, bośmy przecież poprzysięgli na Pana, że nie damy im naszych córek za żony?
8. I rzekli jeszcze: Czy jest jakieś z plemion izraelskich, które nie przyszło do Pana do Mispy? A oto okazało się, że nie przybył do obozu na zgromadzenie nikt z Jabesz gileadzkiego,
9. Bo gdy zrobiono przegląd ludu, nie było tam nikogo z mieszkańców Jabesz gileadzkiego.
10. I wysłał tam zbór dwanaście tysięcy mężów spośród wojowników, dając im taki rozkaz; Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz gileadzkiego wraz z niewiastami i dziećmi.
11. Lecz postąpicie tak: Każdego mężczyznę i każdą niewiastę, która już obcowała z mężczyzną, obłożycie klątwą.
12. Lecz znalazło się wśród mieszkańców Jabesz gilnadzkiego czterysta dziewcząt, które jeszcze nie obcowały cieleśnie z mężczyzną i te przyprowadzili do obozu do Sylo, które jest w ziemi kanaanejskiej.
13. Posłali więc - cały zbór wiadomość do Beniaminitów, którzy byli przy skale Rimmon i obwieścili im pokój.
14. W tym czasie powrócili Beniaminici i tym dali za żony kobiety, które ostały się żywe spośród kobiet Jabesz gileadzkiego. Lecz nie wystarczyło ich dla nich.
15. I żal było ludowi Beniaminitów, że Pan uczynił wyrwę wśród plemion izraelskich.
16. Wtedy rzekli starsi zboru; Jak mamy postąpić z pozostałymi, aby mogli mieć żony, jako że kobiety Beniamina zostały wytracone?
17. Rzekli ponadto: Jak mają ostać się ci, którzy ocaleli z Beniamina, aby nie zostało starte jedno plemię z Izraela?
18. Boć przecie my nie możemy dać im naszych córek za żony, gdyż tak przysięgli synowie izraelscy: Przeklęty ten, kto da żonę Beniaminowi.
19. Rzekli więc: Oto rokrocznie odbywa się święto Pana w Sylo, które leży na północ od Betelu a na wschód od drogi wiodącej z Betelu do Sychemu, a na południe od Lebona.
20. I dali Beniaminitom takie polecenie: Idźcie i przyczajcie się w winnicach,
21. I baczcie! Otóż, gdy wyjdą dziewczęta z Sylo, aby sobie potańczyć, wy wypadnijcie z winnic i porwijcie sobie każdy żonę z dziewcząt sylońskich i wracajcie do ziemi Beniamina.
22. Gdy potem przyjdą do nas ich ojcowie lub bracia na skargę, my powiemy im: Zlitujcie się nad nimi ze względu na nas, gdyż nikt z nich nie wziął swojej żony w walce ani też wy im nie daliście; inaczej bylibyście teraz winni.
23. Beniaminici uczynili tak i wzięli sobie żony, ilu ich było, spośród tych, które tańczyły, a które porwali. Potem odeszli, wracając do swoich dziedzicznych posiadłości, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.
24. Także synowie izraelscy rozeszli się stamtąd w tym czasie, każdy do swego plemienia i do swojej rodziny; odeszli stamtąd każdy do dziedzicznej posiadłości swojej.
25. W tym czasie nie było jeszcze króla w Izraelu; każdy robił, co mu się podobało.
Sędz. 19-21

[Wanilia]

Bywałam w EWZ i bardzo mi się podobało. To, że siostry noszą się skromnie i mają nakrycia głowy( w końcu to jest biblijne!) też mi się podobało. Mam dość rewii mody na nabożeństwach w bardziej "wyzwolonych" zborach. Pazury z tpisami( czy jakoś tak), trzykolorowe, wystrzępione włosy, pełen makijaż, biust na wierzchu etc..czuję się , jakbym była w pracy w biurze, a nie w kościele. Ale to jest przecież tylko "zewnętrze"( choć wierzę, że nasze "wnętrze" rzutuje na nasz wygląd zewnętrzny, jest w pewnym stopniu odbiciem stanu naszego serca, wyłączywszy hipokryzję).
Poznałam bliżej niektórych braci i siostry z EWZ i to byli ludzie pełni miłości, Ducha
Świętego, gościnni, bogobojni.
Generalnie "po miłości ich poznacie"- miłości wzajemnej , nieobłudnej. Po szacunku, jakim darzą siebie i innych ludzi. Po skromności. Czyli- owoce Ducha.

[cycler]

Dopiero teraz zobaczyłem Twój wpis Wanillio. Cieszę się, że masz dobre spostrzeżenia odnośnie zbórów EWZ.
Zbory CHWZ chyba są zbliżone do EWZ. W zborze ChWZ, w którym byłem też siostry(chyba nie wszystkie) miały nakrycia głowy i słusznie.

Gościnność i miłość ludzi też była widoczna. Mi się wydaje, że często w tych bardziej ''wyzwolonych zborach'' panuje światowy system, wg. którego zborownicy zamiast żyć z sobą jako bracia to żyją tylko jako ''znajomi z kościoła''. Najważniejsza wtedy jest rodzina, a zbór mało kogo interesuje. Do zboru chodzi się raz na jakiś czas w niedzielę.

Oczywiście to co piszę powyżej nie jest pewnikiem, ale mi się wydaje, że ,,wyzwolone'' chrześcijaństwo w takim kierunku idzie.

Ostatnio rozmawiałem z pewnym bratem, byliśmy wspólnego zdania, że ludzie, którzy pozwalają sobie żyć w jakimś zwiedzeniu często popadają w coraz większe i większe zwiedzenia. Tak niestety może być.

[Wanilia]

Też to zauważyłam. Byłam gościnnie w wakacje w trzech zborach "wyzwolonych chrześcijan"- w Koszalinie, Warszawie i Żyrardowie na niedzielnym nabożeństwie. Praktycznie mogłam wejść i wyjść niezauważona. Nikt nie witał, totalna obojętność na nowe twarze.
W zborach, które ci "wyzwoleni" nazywają skostniałymi- m. in. EWZ- zostałam nie tylko zauważona, nie tylko przywitano się ze mną, ale zainteresowano- pytano, skąd jestem, co u nich robię, w co wierzę, dostałam kawę/herbatę etc..Nie to, żebym domagała się uwagi, ale gościnność i zainteresowanie drugim człowiekiem raczej nie jest domeną wyzwolonych chrześcijan...

[cycler]

No własnie przykra sprawa Wanilio.

Ja sobie z pewnym bratem ostatnio rozmawiałem, który jest w zborze KZ. Bynajmniej jest on dość radykalnym chrześcijaninem. Mówił, że jak to przyjemnie i miło jest, że gdy pojechał na wycieczkę z innymi wierzącymi przyjaciółmi, jak mógł liczyć bez problemu na nocleg i gościnę w budynku zboru w innym mieście.

Ja trochę żartem, jednak uważam, że to właściwe podejście, odpowiedziałem: ,,Bardzo dobrze,. Że mogliście liczyć na braterską gościnę. Natomiast wielkim nietaktem byłoby jakbyście nie zostali ugoszczeni przez tamtejszy zbór ’’

Pewnie gdyby coś takiego się powiedziało się do ludzi ze ‘’zborów wyzwolonych’’, mogliby uznać to za bezczelność, narzucanie się im.

Biblia wyraźnie zachęca do gościnności i wzajemnej miłości. Nie chcę przechwalać zboru ChWZ, w którym byłem, ale tam na pierwszy rzut oka można było zauważyć braterską miłość.

[Piabea]

Witam!
Co do CHWZ wydaje mi się, że jest tu parę osób uprzedzonych...
Od kilku lat chodzę do jednego z nich i trochę fałszywych informacji tu znalazłam.
Jakieś 90% kobiet pracuje. Nie ma obowiązku chodzenia w workowatych ubraniach, ale muszą one być przyzwoite, schludne, nie odsłaniające zbyt wiele, no i kładzie się nacisk na to, żeby żona podobała się mężowi, tak naprawdę to z nim ustala co może a co nie. Kwestie makijażu, farbowania włosów, tipsów itp ustala się w małżeństwie. Nacisk kładziony jest również na braterstwo,odwiedzanie starszych osób, pomoc jedni drugim. W zborach małych wszyscy się znają i sporo o sobie wiedzą, więc żyje się jak w dużej rodzinie. Ma to swoje zalety, czasem wady. Zachęcam do odwiedzenia zboru przed wypisaniem słów krytyki, na podstawie opinii usłyszanej od kogoś innego.
Pozdrawiam i życzę Bożego błogosławieństwa.

[cycler]

Wydaje mi się, że ChWZ nie jest obrażana, a są pisane przypusczenia. Oczywiście też pewnym ludziom ChWZ może się nie podobać.

Ja osobiście po róznych obserwacjach mam wrażenie, że Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa to jedna z lepszych polskich denominacji.

[szoszo]

faktycznie Kościół Zielonoświątkowy z tą pomyłką jest coś na rzeczy,:) nauka o potajemnym powrocie Jezusa,nauka o nieśmiertelność duszy,święcenie niedzieli a w tym brak autorytetu wobec Dekalogu Biblijnego,nauka że bez mówienia językami nie ma chrztu Duchem Świetym itp...

[kit]

Wiecie co? Chcialbym być w Kościele, który jest całkowicie biblijny, w którym Słowo Boże jest najwyższym autorytem, ale też w Kościele, który nie stroni od cudów, który nie gasi Ducha. Jednak musimy pamiętać, że nie po cudach, czy po darze języków mamy być poznawiani przez świat, ale po wzajemnej miłości. Niestety mam wrażenie że nieraz nawet na tym forum brakuje braterskiej miłości, oby tak nie było.

Pozdrawiam

Jeśli Słowo Boże jest dla Ciebie najwyższym autorytetem, to musisz też przyjąć znaki i cuda oraz dary Duch Św. jako normalne przejawy Bożej obecności.
My wierzący mamy być rozpoznawani po owocach naszego życia, które wypływają z miłości.

[kit]

Wydaje mi się, że ChWZ nie jest obrażana, a są pisane przypusczenia. Oczywiście też pewnym ludziom ChWZ może się nie podobać.

Ja osobiście po róznych obserwacjach mam wrażenie, że Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa to jedna z lepszych polskich denominacji.

Z tego co piszesz wynika, że szukasz najlepszego Kościoła, do jakiego chciałbyś należeć.
Chciałbym jednak tutaj zaznaczyć, że wszelkie denominacje nie są zgodne ze Słowem Bożym.

[markulus]

Chciałbym jednak tutaj zaznaczyć, że wszelkie denominacje nie są zgodne ze Słowem Bożym.

bo nie denominacja zbawia lecz Chrystus Pan....ale chrześcijaństwo w pojedynkę też biblijne nie jest

[kit]

Chciałbym jednak tutaj zaznaczyć, że wszelkie denominacje nie są zgodne ze Słowem Bożym.

bo nie denominacja zbawia lecz Chrystus Pan....ale chrześcijaństwo w pojedynkę też biblijne nie jest

A kto powiedział, że w pojedynkę ?
Ludzie dzisiaj utożsamiają Kościół z budynkiem, nabożeństwem, czy też pastorem i kiedy im tego zabraknie, to uważają, że już nie są Kościołem.
To niestety jest spuścizna katolicyzmu.
Lecz Słowo Boże mówi o powszechnym kapłaństwie, a jeśli to my jesteśmy Kościołem, to gdziekolwiek się spotykamy, jesteśmy nim.

[markulus]

Chciałbym jednak tutaj zaznaczyć, że wszelkie denominacje nie są zgodne ze Słowem Bożym.

bo nie denominacja zbawia lecz Chrystus Pan....ale chrześcijaństwo w pojedynkę też biblijne nie jest

A kto powiedział, że w pojedynkę ?
Ludzie dzisiaj utożsamiają Kościół z budynkiem, nabożeństwem, czy też pastorem i kiedy im tego zabraknie, to uważają, że już nie są Kościołem.
To niestety jest spuścizna katolicyzmu.
Lecz Słowo Boże mówi o powszechnym kapłaństwie, a jeśli to my jesteśmy Kościołem, to gdziekolwiek się spotykamy, jesteśmy nim.

ptania które trzeba sobie zadac brzmią:
- czy chodzę do koscioła ?
- czy jestem kościołem
tu masz ciekawy artykuł z którym sie identyfikuję a napisał go Chip Brodgen
http://protestanci.info/viewtopic.php?t ... 88aa3b62a9

[kit]

OK zgadzam się z Tobą markulus.
Uważam, że my nowonarodzeni z Ducha Św. chrześcijanie powinniśmy wrócić do prostoty Słowa Bożego i wykonywać je, a nie dodawać sobie coś tam i tłumaczyć to różnymi argumentami.
Bóg wzywa dzisiaj wszystkich chrześcijan do upamiętania, do porzucenia własnych ambicji i karier kościelnych i wykonywania nakazu Pańskiego ("Idźcie na cały świat...").
Świat ginie, a my bardzo często bawimy się w kościół, służby, konferencje itd.
Czy nasz Pan tego chce? To raczej my tego chcemy. Oby jak najwięcej z nas to zrozumiało.