PROTESTANCI

Są pewne nurty w protestantyzmie, które podkreślają potrzebę wyznawania grzechów drugiemu człowiekowi (np. przebudzenie w kwasizabantu). W tym nurcie element takiej spowiedzi jest bardzo ważny, widzę w nim mocno katolicyzujące elementy. Co myślicie o tego rodzaju praktykach? Jak tłumaczyć ludziom, że nie potrzebujemy już pośredników i możemy grzechy wyznawać tylko Bogu? Znam fragment z listu Jakuba o wyznawaniu grzechów, ale nie robiłbym z tego reguły. Jeśli zgrzeszymy to idziemy z tym do Boga a nie do brata, który ma wysłuchać naszych wyznawanych grzechów. Czy to nie jest ukryty pelagianizm? Jak rozmawiać z ludźmi, którzy głoszą takie poglądy?

W niektórych kręgach jest to popularne, ale nie mówię tu o wyznaniu jak w katolicyzmie, ot tak sobie, żeby zaliczyć spowiedź. Niektórzy ludzie nie radzą sobie latami ze swoimi grzechami, tłamszą się w nich i męczą. Takie wyznanie drugiej osobie- zazwyczaj pastorowi lub bratu starszemu do, którego ma się zaufanie- jest pomocne, ponieważ wtedy druga osoba się za nią modli i powinna to robić regularnie. "Jedni drugich brzemiona noście..." jak jest napisane w liście do Galacjan.

https://www.youtube.com/watch?v=51gEgXgTBHg Znalazłam takie coś o spowiedzi i komunii

Katolicy muszą mieć spowiedź bo nie mogą bezposrednio do Boga się zwrócić przez Jezusa bo oni sobie naprodukowali pośredników którzy ich do Boga nie doprowadzą wiec jak katolik może poprosić Boga o przebaczenie skoro przychodzi do Boga przez Marię czy innego swietego czyli Bóg go nie słucha więc sobie wymyślili konfesjonał z ksiedzem w srodku i to działa na nich psychicznie , Ja jak byłam dzieckiem to sie spowiadałam i czułam sie po tym czysta ale to było moje odczucie psychiczne a jak urosłam to przestałam to czuć .