Cóż, przeważnie tak jest, gdy człowiek się nawraca, pragnie kroczyć za Jezusem, być Jego naśladowcą, to wtedy przyjaciele, znajomi się odwracają, rodzina również się odsuwa.
W moim przypadku "zostali" ze mną nieliczni moi znajomi. Nie możemy do dzisiaj "złapać" wspólnego tematu, chociaż ja na okrągło nie opowiadam o Jezusie, rozmawiamy na różne tematy ... po prostu ja żyję czym innym, a moi znajomi, to tzw. świat, ja tak nie potrafiłabym już żyć.
Jeśli chodzi o rodzinę, to miłą niespodziankę sprawił mi mój ojciec (gdy jeszcze żył). Stwierdził, że skoro moja wola taka ... nie spodziewałam się tego po nim, ponieważ zawsze prowadził wojny religijne z moją mamą, nie mógł zrozumieć, jak mogła odejść od KRK. Jeśli chodzi o dalszą rodzinę, rzadko się spotykamy, pamiętają o mnie, gdy są takie uroczystości, jak np. ślub, chrzest, pogrzeb, ale wolą bliższych kontaktów, tak na co dzień nie utrzymywać.
Parę miesięcy temu w zborze do którego należę, słuchałam brata, który opowiadał, jak czytał Biblię, po roku zapragnął przystąpić do chrztu. Powiadomił o tym swoich rodziców, a oni powiedzieli, że jeżeli to zrobi, może nie wracać do domu. Był to dla niego problem, zastanowił się i stwierdził, że może stracić dom, rodziców, ale życia wiecznego nie. Przyjął chrzest przez zanurzenie i ... nie został wyrzucony z domu przez rodziców
Wręcz przeciwnie, rodzice przyglądają mu się uważnie, widzą zmiany w jego życiu przez te wszystkie lata (chrzest był 14 lat temu), które już minęły od tamtego wydarzenia.
. Ale nie dało się ukryć, że troszki się zmieniłam, że czytam Biblię... Mam wspaniałą rodzinę, jesteśmy bardzo zżyci, wspólnie pożartowaliśmy z mojej "sekty", wypytują dokładnie "a jak to u Ciebie w Kościele/sekcie jest?", i nadal jesteśmy szczęśliwą rodziną. Kilka zabawnych sytuacji : tuż przed wyjazdem na 4tygodniowe praktyki dostałam w prezencie moją własną Biblię w małym formacie. Bardzo mi zależało na tym, żeby posiadać takiego praktycznego "mikruska". Zostawiłam słusznych rozmiarów, w twardej oprawie, PŚ na swoim biurku i pojechałam. Wróciłam i nie zastałam Biblii na biurku. Znalazła się przy łóżku mojej mamy. Zostawiłam ją tam, sama wyślepiam oczy na małym druku, ale cieszę, że się mamuś czyta. Mój brat jest człowiekiem wierzącym, ale mocno zagubionym. Wierzy, tylko chyba nie zawsze wie w co. Przy okazji świąt miewa potrzebę, żeby iść do kościoła. A ponieważ zawsze jest po nocnym życiu miasta, to siedząc w ławce usypia. W minione święta, poszedł ze mną na nabożeństwo. Nie zasnął, wrócił powtarzając, że nie może doczekać się kolejnej niedzieli, podniecony opowiadał o swoich przeżyciach i spędziliśmy kilka bezsennych godzin nocnych na omawianiu działania Bożego w naszym życiu.
skonczylo sie ciaganie za wlosy na msze. Jak zona skonczyla 21 lat - zaczela studia we Wroclawiu i rodzice mogli co najwyzej szykanowac ja slownie w weekendy i przez ciotke u ktorej kazali jej zamieszkac w czasie studiow (jeszcze wieksza fanatyczka niz rodzice).
