Nie odniosłeś się do najistotniejszej kwestii, polegającej na tym, że 8r., kr.b. Nabuchodonozora, był w 11r., panowania Jehojakima. To pokazuje, że trzy lata w czasie, których był lennikiem (2Krl. 24:1) nie mogły się rozpocząć w 1r., jego królowania, lecz w 4r.
Szósty rok kr. Jehojakima, to jego trzeci rok, jako lennika Nabuchodonozora.
Wynika to z następujących tekstów, tj. 2Krl. 23:34-36 i 2Krl. 24:1-12
Jehojakim panował jedenaście lat w Jeruzalemie.
Za jego czasów wyruszył Nebukadnesar, król babiloński, i Jehojakim był jego lennikiem przez okres trzech lat, potem jednak […] się zbuntował przeciwko niemu.
Jehojachin [ syn Jehojakima …] panował w Jeruzalemie trzy miesiące.
król babiloński kazał [... Jehojachina] pojmać w ósmym roku swojego panowania,
Oto król babiloński przybył do Jeruzalemu, zabrał jego króla i jego książąt i zaprowadził ich z sobą do Babilonu. Eze. 17:12
Tak, więc 11 rok Jehojakima to ósmym rok panowania Nebukadnesara, króla babilońskiego. Wynika to z prostego obliczenia, (11-8= 3 lata). W tym okresie Jehojakim, panował w przymierzu z faraonem Necho. 4 rok panowania Jehojakima to 1 jego rok, jako lennika od 1 roku królowania Nebukadnesara, króla babilońskiego. Trzy lata, w których był poddanym lennikiem, to 4-6 rok jego łącznego panowania. Ten 6 rok jego panowania, to 7 rok kampanii Nebukadnesara (Jer. 52:28), którą rozpoczął w 31 roku panowania króla Jozjasza, 2Krl. 23:29; 2Kro. 35:20-24.
Znaczy to, że rok 3 Jehojakima w Dn. 1:1 to nie 3, lecz 6 rok jego rządów w Judzie, ale 3 jego rok, jako lennika Nebukadnesara.
Jeżeli więc lennikiem stał się w swoim 4r., (1r., kr. Nabuchodonozora, Jer. 25:1), to bunt w jego 3r., jako lennika nastąpił w 6r., jego łącznego królowania.
Jest uzasadnione, abym trzymał się biblijnie ustalonego sposobu Liczenia lat:
Nie odniosłeś się w sposób konstruktywny, aby zharmonizować: Jer. 25:1 i 9 z 2Krl. 24:1 i Dn. 1:1 oraz 2Krl 24: 12 z 23:36 i z Jer. 22:18,19; 36:30,31, które kolejno oznaczają:
1. 4r., kr. Jehojakima to 1r., kr. B. Nabuchodonozora, Jer. 25:1;
2. Post w 5r., kr. Jehojakima;
3. Bunt w 3r., lennika Jehojakima;;
4. Najazd kr.b. Nabuchodonozora i oblężenie Jeruzalemu
5. kr. Jehojakim panował 11 lat;
6. Pojmanie kr. Jehojakina w 8r., kr.b. Nabuchodonozora;
7. Wyrzucenie Jehojakima poza mury Jeruzalemu przy oblężeniu go, gdy jego syn Jehojakin przejął po nim władzę na 3 m-ce.
Dlatego tak mówi Pan o Jojakimie, synu Jozjasza, królu judzkim:Nie będą go opłakiwali: Ach! Bracie mój! Ach! Siostro! Nie będą go opłakiwali: Ach! Panie! albo: Ach! Jego majestat! (19) Będzie pogrzebany jak osioł, wywloką go i wyrzucą poza bramy Jeruzalemu. Jer. 22:18,19
Dlatego tak mówi Pan o Jojakimie, królu judzkim: Nie będzie miał nikogo, kto by zasiadł na tronie Dawida, a jego trup będzie wyrzucony na skwar we dnie i na chłód w nocy. (31) I ukarzę go wraz z jego potomstwem i jego sługami za ich winę, i sprowadzę na nich i na mieszkańców Jeruzalemu oraz na mężów Judy to wszystko zło, które zapowiedziałem im, lecz nie usłuchali. Jer. 36:30,31
Jest wystarczająco nie tylko biblijnie uzasadnione, abym trzymał się faktu, że Jer. 36:29, dotyczy okresu od 6r., panowania Jehojakima do 11r., panowania Sedekiasza, co potwierdza Jer. 36:30, w którym jest napisane o oblężeniu Jeruzalemu za Jehojakina. Panował on trzy m-ce, a objął rządy po swoim ojcu, Jehojakimie, panującym 11 lat do 8r., kr.b. Nabuchodonozora.
Rok wstąpienia syna na tron, liczy się na rzecz ojca, bo taka była metodaW związku z tym wyrzucenie Jehojakima poza mury Jeruzalemu przy oblężeniu go, gdy jego syn Jehojakin przejął po nim władzę na 3 m-ce, jest oblężeniem w 11r., panowania kr. Jehojakima. Na podstawie 2Krl. 24:10,11 można wnioskować, że całe trzy miesięczne panowanie kr. Jehojakina było w czasie oblężenia tego miasta.
W tym czasie nadciągnęli słudzy Nebukadnesara, króla babilońskiego, pod Jeruzalem i miasto zostało oblężone. (11) Gdy potem sam Nebukadnesar, król babiloński, przybył pod miasto, a słudzy jego je oblegali, 2Krl. 24:10,11
Musiało to mieć miejsce w ostatnich chwilach życia Jehojakima, gdy słudzy nadciągnęli, dlatego nie miał godnego pogrzebu. Czy to swoi go wyrzucili za bramy Jeruzalemu, czy ci słudzy tak, że tron objął jego syn? Z tekstu wynika, że miasto było oblegane wcześniej, zanim powrócił Nabuchodonozor z Egiptu, 2Krl. 24:7. Wtedy król poddał się królowi, a nie jego sługom.
Powyższe rozważane, biblijne stanowisko jest zgodne z tabelą chronologiczną:
http://potop-exodus.w.int...obliczenia.htmlOk. 605 roku p.n.e., w 4-tym roku Jojakima [Jer. 46:2], król babiloński Nabuchodonozor, w 1-szym roku swego panowania [Jer. 25:1], zwycięża króla egipskiego Necho w bitwie pod Karkemisz. Tego samego roku Jeremiasz stwierdza, iż prorokuje już od 23 lat, tj. od 13-go roku Jozjasza [Jer. 25:3]
Król Jozjasz panował 31 lat, a Jeremiasz prorokował od 23 lat, tj. od 13-go roku Jozjasza. 19 +4 lata = 23 lata, które upłynęły w 4r., kr. Jehojakima. Oznacza to, że nie mógł on w 1r., swojego panowania, stać się lennikiem, jednocześnie w 1r., kr.b. Nabuchodonozora. To jest jawna sprzeczność. Musiał panować już 3 lata wcześniej, gdy był w przymierzu z faraonem Necho. Wtedy się zgadza. W 4r., swego panowania, a w 1r., kr.b. Nabuchodonozora, stał się on pierwszy rok jego lennikiem.
Jeżeli się z tym nie zgadzasz, to proszę o dokładne zharmonizowanie wszystkich niezbędnych dat i wydarzeń i wykazanie, w jaki sposób 3r., czy 4r., kr. Jehojakima był 1r., kr.b. Nabuchodonozora, skoro jego 8r., królowania to 11r., kr. Jehojakima? Dla mnie jest to bardzo proste obliczenie: 11-8=3. Kr. Jehojakim musiał 3 lata wcześniej królować w przymierzu z Faraonem Necho, czyli przed nastaniem jego 3 lat, jako lennika Nabuchodonozora.
Do innych kwestii, związanych z powrotem tych samych osób z pokoleń, uprowadzonych do Babilonu i z dwoma dynastiami od czasu przywrócenia zmysłów Nabuchodonozorowi, aż do czasu, gdy Daniel został trzecim, powrócę później jeżeli zajdzie taka potrzeba.
Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24