Bestia z morza i ziemi oraz liczba 666

[Pokoja]

Liczba 666 ze względu na najróżniejsze działania matematyczne z liczbą”6”, dające ten wynik jest symbolem chwały upadłego człowieka, stworzonego na obraz Boży (1Kor. 15:49a), którego panowanie objawia się pod postacią bestialskiego imperium z różnymi formami ustrojów społeczno – politycznych, władzy i rządów. Imperium to wyłoniło się z narodów burzliwych jak morze. Z tego względu imiona tak wielu osób mają wartość liczbową „666”. Nawet podobno, królestwo Łacińskie ma taką wartość liczbową. Słowo Boże w księdze Daniela, wyraźnie pokazuje nam cztery imperia (glina jest częścią czwartego, a nie piątym), widziane z punktu widzenia władców. W siódmym rozdz. pokazuje je z punktu widzenia człowieka wierzącego. Sen i widzenie tej władzy, ukazują jak ona się dostojnie rozpoczyna, a jak strasznie bestialsko kończy. Wszystkie cztery bestie z księgi Daniela wychodzące z morza w Apokalipsie są ukazane pod postacią jednej bestii, wychodzącej z morza. Wszystkie razem wzięte mają tyle samo głów (7) i tyle samo rogów (10), co bestia z Apokalipsy. Sześć skrzydeł pierwszych i korony na 7 głowach, dało im możliwość ukazać się na niebie, jako smok, Ap. 12:3. W 13 rozdz. Ap. korony są już na rogach czwartej bestii z ks. Dan.

W trakcie aktu stworzenia, to samo życie z wody zostało przeniesione w sferę nadziemską i na ląd. Po zakończeniu fazy wzlotu na niebie strącony smok (w ST nazwany też Lucyferem), działa na ziemi przez przedstawiciela, bestię z morza (w ST nazwaną też Lewiatanem, Rahabem). Została ona jednak śmiertelnie zraniona wtedy, gdy „mały róg” walczył z 10 – cioma i trzy z nich zostały wyrwane. W ten sposób bestia została wtrącona do otchłani błędu. W trakcie bezustannego wychodzenia z niej według efektu „Syzyfa”, walczyła z dwoma świadkami przez 42 miesiące (1260 dni = 3,5 czasu). Śmiertelna rana powstała w miejscu wyrwanych rogów nie była uleczona, lecz czczona z inspiracji drugiej bestii, tej z ziemi, która przez swoisty zamach stanu, przejęła jej władzę, jako uzurpatorka i sprawowała ją przed nią. Sprawowanie tej władzy przez czczenie jej rany, stopniowo doprowadza do wyjścia bestii z otchłani. Jej pierwotny wygląd jest przykryty szkarłatem cierpienia. Wyjście to jednak oznacza zginiecie jej przez przemianę, tak, że królowie narodów po tym jej zginięciu w jeziorze ognia, będą chodzić w chwale swojej, czyli w chwale Kościoła wybranego z pośród nich.

Bestia wychodząca z ziemi, ukazując tylko dwa swoje rogi (baranie z Dn. 8:3, albo Barankowe) i usta mówiące jak smok (Dn. 7:8,20,25) jest fałszywym prorokiem, gdyż oznacza to, że ukrywa swą tożsamość. Bestia ta jest tworem hybrydowym, który powstał w wyniku połączenia się dwóch małych rogów z Dn. 8:9-14 i 7:8. Władza małego rogu z Dn. 7:8,20,25, trwająca 3,5 czasu jest krótsza od wspólnej władzy tych dwóch rogów, dlatego nieuważny badacz ulega złudzeniu, że mały róg to bestia z morza. Bestia pantera ma 4 głowy i 4 skrzydła, ale kozioł ma najpierw pierwotny wielki róg, na którego miejscu po jego złamaniu, wyrosły cztery małe rogi (z których żaden nie mógł być zapoczątkowany przez potomka Aleksandra Wielkiego, Dn. 11:4). Jeden z pośród nich stał się jednak Wielki, jako wtórny. Pierwotny wielki róg panował, zanim nastało imperium pantery, a wtórny stał się Wielki dopiero w kolejnym, w czasie panowania czwartego imperium. Dwa rogi bestii z ziemi, wyrosły na podobieństwo rogów barana z Dn. 8:3, ale chciały uchodzić jako Barankowe.

Fakt, że tłumaczenie znaczenia głów, oznaczających za równo siedem gór (królestw = kontynentów), jak i 7 królów (ustrojów społeczno – politycznych) jest tłumaczone tylko jeden raz, dowodzi, że wszystkie bestie traktowane odrębnie stanowią części jednej. Bardzo istotna w tym jest tożsamość szóstego króla z Ap. 17:10. Do siedmiu rogów, zaliczają się dwa rogi barana z Dn. 8:3 (I i II), cztery rogi kozła z Dn. 8:8 (III – IV) i Wielki róg z Dn. 8:9 (VII), oraz ósmy, jako wielki róg z Dn. 7:8 (VIII). Rogi te jednak mają podwójne znaczenie. Liczenie ich należy dokonać najpierw według bestii występującej z morza, a następnie według tej samej bestii, ale występującej z otchłani. Ta zbierze na siebie bluźnierstwa już całej ziemi, gdy nastąpi połączenie się wszystkich w jeden system religijny Babilonu Wielkiego. „Jeden jest” za czasów dawania wizji Ap. Janowi to VI (szóstka rzymska) król. Ten VI król jest aż do czasu, rzeczywistego dania Kościołowi, zrozumienia wizji. Należy tu wprowadzić wtórny podział na cztery części od 3 do 6, które się wyłaniają za czasów panowania VI po wyjściu bestii z otchłani. Najistotniejsze znaczenie dotychczas ma nie sama VI, lecz VI i 6.

[Pokoja]

Słowo Boże w księdze Daniela, wyraźnie pokazuje nam cztery imperia (glina jest częścią czwartego, a nie piątym), widziane z punktu widzenia władców. W siódmym rozdz. pokazuje je z punktu widzenia człowieka wierzącego. Sen i widzenie tej władzy, ukazują jak ona się dostojnie rozpoczyna, a jak strasznie bestialsko kończy.

Miedź i z żelazo w częściach posągu, obrazujących trzecie i czwarte królestwo, występują także w żelaznych zębach i miedzianych pazurach czwartej bestii z 7 rozdz. Dan. Oznacza to, że jeden z małych rogów kozła, który stał się jego wtórnym Wielkim rogiem, rozciągnął swoje panowanie w czwartym imperium uniwersalnym.

[Pokoja]

W jaki sposób ósmy róg, inicjator ugrupowania siedmiu jest bestią z otchłani?

tożsamość szóstego króla z Ap. 17:10. Do siedmiu rogów, zaliczają się dwa rogi barana z Dn. 8:3 (I i II), cztery rogi kozła z Dn. 8:8 (III – IV) i Wielki róg z Dn. 8:9 (VII), oraz ósmy, jako wielki róg z Dn. 7:8 (VIII). Rogi te jednak mają podwójne znaczenie. Liczenie ich należy dokonać najpierw według bestii występującej z morza, a następnie według tej samej bestii, ale występującej z otchłani. Ta zbierze na siebie bluźnierstwa już całej ziemi, gdy nastąpi połączenie się wszystkich w jeden system religijny Babilonu Wielkiego. „Jeden jest” za czasów dawania wizji Ap. Janowi to VI (szóstka rzymska) król. Ten VI król jest aż do czasu, rzeczywistego dania Kościołowi, zrozumienia wizji. Należy tu wprowadzić wtórny podział na cztery części od 3 do 6, które się wyłaniają za czasów panowania VI po wyjściu bestii z otchłani. Najistotniejsze znaczenie dotychczas ma nie sama VI, lecz VI i 6.

Ósmy, jako wielki róg z Dn. 7:8 (VIII - powinno być "8"), to jest ten "mały róg", który walczył z 10 - cioma rogami bestii czwartej. W wyniku wyłamania trzech rogów, czyli zadania śmiertelnej rany bestii z morza, czyli siódmej głowie (głowie bestii czwartej: 1 lwa, 1 niedźwiedzia, 4 pantery i 1 bestii strasznej, czyli siódma), wyrósł on na ich miejscu, stając się ósmym. Bestia po wystąpieniu z otchłani nie jest jednym z siedmiu królów z Ap. 17:10,11, lecz też, jako ósma jest ich ugrupowaniem. Jest to symbol anarchii. Pokazuje to, że ósmy róg będzie inicjatorem wyjścia z otchłani tego ugrupowania, ale nie odegra w nim przewodniej roli, gdyż bestia ta wychodzi, na zginiecie. Królów miało być tylko siedmiu, więc ósmy nie może być jakimś dalszym samodzielnym królem.

„Jeden jest” za czasów dawania wizji Ap. Janowi to VI (szóstka rzymska) król. Ten VI król jest aż do czasu, rzeczywistego dania Kościołowi, zrozumienia wizji.

VI król jest od czasu dawania Ap. Janowi, symbolicznego zrozumienia wizji bestii i nierządnicy na niej, aż do czasu dawania rzeczywistego zrozumienia wizji bestii i nierządnicy na niej, czyli Babilonu Wielkiego. Ze względu na wyjście bestii z otchłani, punktem odniesienia nadal pozostaje ten sam król VI, ale na końcu jego panowania, gdy urasta on do rangi 6 ustroju społeczno – politycznego. Dlatego napisałem, że:

Najistotniejsze znaczenie dotychczas ma nie sama VI, lecz VI i 6.

VI król był najpierw jednym z czterech małych rogów kozła, a później stał się VI' Wielkim królem w następnym czwartym imperium, co jest zaznaczone w bestii czwartej w postaci miedzianych pazurów.

[Pokoja]

Obj 13:14 - I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić na oczach zwierzęcia, namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzęciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu.
13:15 - I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici.

1. Mamy bardzo mało informacji o posągu zwierzęcia. Pierwsze o czym nam mówi Objawienie jest to że jest to posąg zwierzęcia, które ma ranę od miecza a jednak pozostało przy życiu.
Które zwierzę otrzymało ranę od miecza?

Obj 13:3 - A jedna z głów jego była śmiertelnie raniona, lecz śmiertelna rana jego była wygojona. I cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem.

2. Jest to zatem posąg zwierzęcia z siedmioma głowami. Szóstą głową tego zwierzęcia było Imperium Rzymskie więc posąg jest kopią wielkiego mocarstwa. Czyli posąg bestii to ogólnoświatowe Imperium posiadające cechy Cesarstwa Rzymskiego. Druga cecha posągu mówi nam o tym że jest coś czemu ludzie będą oddawali boską cześć (okazywać posłuszeństwo). Słowo posąg kryje jeszcze jedną informację mianowicie taką, że jest to mocarstwo religijne które wymaga posłuszeństwa w sprawach religijnych. Okazywanie większego posłuszeństwa dziełu ludzkiemu niż samemu Bogu jest łamaniem drugiego przykazania.

5 Mojż 5:8 - Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze i co jest na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią.
5:9 - Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mię nienawidzą,
5:10 - a okazuję łaskę aż do tysięcznego pokolenia tym, którzy mię miłują i przestrzegają moich przykazań.

3. Cały ten fragment o posągu zwierzęcia mówi nam że ludzie utworzą religijne mocarstwo, które będzie domagać się będzie od poddanych posłuszeństwa pod groźbą śmierci w sprawach religijnych.

PROTESTANCI Strona Główna » "Rożne Logia" (tylko dla protestantów i sympatyków protestantyzmu) » Eschatologia » Posąg zwierzęcia

Post - Wysłany: Pon Wrz 19, 2011 20:17

http://forum.protestanci.info/viewtopic ... 895#203796

Ad 1. Pierwsze o czym nam mówi Objawienie 13:3,10, 14 jest to, że jedna (siódma rzymska) głowa bestii z morza otrzymała śmiertelną ranę. Wskazuje następnie, że jest to rana od miecza. Została ona zadana przez bestię drugą, która na końcu też tego doznaje, razem z pierwszą, ponieważ mieczami walczyły, Ap. 19:19,20. Oznacza to, że bestie są ze sobą nierozerwalnie związane, ale bestia druga posiada tylko jeden róg z bestii czwartej, a drugi róg jest wtórnym wielkim rogiem kozła. Ten drugi stał się królem podstępnym i zuchwałym w działaniu, a nie tylko zuchwałym w mowie jak pierwszy. Są to dwa rodzaje gliny w żelaznej części posągu Nabuchodonozora.

Miecz, którym zadano śmiertelną ranę jest krótki (kod Stronga Nr 3162), jak miecz władzy zwierzchniej (Rz. 13:4) w stosunku do jej poddanych i jak miecz Ducha, którym jest język (mowa) Boży w czasie przygotowywania się Kościoła do przyszłego panowania z Chrystusem, Efz. 6:17. Wskazuje to na wewnętrzną walkę w imperium uniwersalnym, prowadzoną między władzą cywilną i religijną. Miecz z Ap. 19:15 jest większy i obosieczny, potężniejszą zapewnia skuteczność, (kod Stronga Nr 4501)

Zadanie tej śmiertelnej rany, zapewniło bestii dwurożnej wykonywanie władzy bestii z morza. Osiągnięcie tego celu zapewnia czynienie posągu zwierzęcia i czczenie go. Wygląda to tak, że bestia dwurożna chce się odciąć od bestii z morza, zadając jej śmiertelną ranę, ale nie jest w stanie istnieć samodzielnie bez wspomagania swego panowania czczeniem bestii z morza. To tak jakby w sposób skryty zabić monarchę, a jawnie opłakiwać go, przejmując jego władzę. Czczenie go doprowadza w końcu do odrodzenia się jego sposobu sprawowania władzy i wzajemne zginienie.

W 7 rozdz. Księgi Daniela jest opisana walka przeciwko 10 rogom bestii czwartej. Między nimi wyrósł inny mały róg, który był zuchwały w słowach, walczył ze świętymi i odmienił czasy i prawo. Ktoś jednak (wtórny wielki róg kozła, potajemnie działający) na jego rzecz i przy jego współudziale, doprowadził do wyrwania trzech rogów. W ten sposób powstała śmiertelna rana na siódmej głowie bestii z morza.

Trzy wyrwane (Dn. 7:8) rogi, padły (Dn. 7:20) przed małym rogiem bestii czwartej, który wcześniej tylko je poniżył, Dn. 7:24. Te trzy rogi to królestwa ariańskie, pokonane i wyparte z imperium. W późniejszym okresie, to także narody słowiańskie (a w tym i Polska), które były zwalczane nawet przez krzyżaków. Symbolicznie przedstawieni są oni także w dwóch, albo trzech eunuchach, którzy zrzucili Izebel, 2Krl. 9:32. Ci trzej królowie szli inną drogą od krwiożerczego "Heroda", Mt. 2:12. Na końcu jednak, gdy wzbudzona bestia z morza, po postawieniu i ożywieniu jej posągu, wyjdzie z otchłani, jako bestia szkarłatna, czyli cierpiąca, wtedy wszystkie rogi jako królowie obejmujący władzę z bestią na jedną godzinę, będą mieli korony na swoich głowach, Ap. 17:12; 13:1

Ad 2. Bestia dwurożna jest mocarstwem (państwem) religijnym, wskrzesicielem, które odmienia czasy i prawo, wymagając posłuszeństwa w sprawach religijnych. Przez namawianie do postawienia posągu bestii z morza, zwodzi do łamania drugiego przykazania.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na Ap. 13:12. Tekst ten zawiera w sobie następujący sens:

Bestia dwurożna wszystką zwierzchność pierwszej bestii stwarza (czyni) samą twarzą twarzy, także stwarza świat i zamieszkuje przez samo złożenie pokłonu bestii pierwszej, której służy sama śmiertelna rana. Mały róg z Dn. 7:8,20,24-26 jest nową twarzą bestii czwartej, od której rozpoczyna się odradzanie bestii z morza.

Ad 3. Cały ten fragment o ożywionym posągu zwierzęcia mówi nam że ludzie utworzą religijne mocarstwo, w którym internacjonalizm zrówna się z nacjonalizmem w Mega państwie ogólnoświatowym, które zetrą się wzajemnie.