Małgorzata pisze:zrecyr pisze:Kościołowi katolicki ma zapewnienie od Założyciela Kościoła Jezusa Chrystusa, że nigdy nie zbłądzi.
Pokaż dokładnie, gdzie to jest w Biblii.
Sobór Watykański II przypomina, że fundamentem przekazywania Objawienia Bożego nie jest tylko Pismo święte, ale
także Tradycja święta.
Nieomylność jest to rozpoznawanie i głoszenie prawdy wolne od wszelkiego błędu.
Nieomylność dzielimy na:
- nieomylność
istotną, przysługującą jedynie samemu Bogu, który z samej swojej istoty nie może się nigdy mylić
- nieomylność
udzieloną, którą Bóg daje stworzonej istocie rozumnej w tej mierze w której chce.
Nieomylność w pewnych granicach jest przymiotem rozumu, który w pewnym zakresie może rozpoznać prawdę bez błędu. Przykładem takiej nieomylności jest operacja matematyczna 1+1=2 gdyż wiemy, że z pewnością się nie mylimy. Taka nieomylność należna naturze nazywa się
przyrodzoną.
Nieomylność
nadprzyrodzona jest to taka która przewyższa siły i wymogi natury. Dzieli się ona na:
-
nieomylność w wierzeniu (bierna) - udzielona Kościołowi słuchającemu
-
nieomylność w nauczaniu (czynna) - udzielona Kościołowi nauczającemu
Powyżej w moim wpisie jest mowa o nieomylności w nauczaniu i strzeżeniu depozytu wiary, która jest:
-
właściwa Kościołowi - bo istoty celu i istoty Kościoła tylko jemu jest właściwa
-
nadprzyrodzona - gdyż nie jest wynikiem środków przyrodzonych i pochodzi od Boga, a sprawcą nieomylności jest Duch święty niedopuszczający aby Kościół w jakikolwiek sposób zbłądził.
Sobór Watykański I naucza, że nauka wiary objawiona przez Boga nie została podana jako filozoficzny twór, który może być udoskonalony przez umysł ludzki, ale jako Boski depozyt została przekazana Oblubienicy Chrystusowej, aby go wiernie strzegła i
nieomylnie wyjaśniała.
1. Jezus Chrystus
Chrystus powiedział do św. Piotra (Mat. XVI, 18) "
Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą". Powiedział też zapowiadając nieomylność Kościoła (Mat. XXVIII 19-20)"
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. ". Jezus też obiecał (Jan XIV 16-17): "
Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.". W ten sposób Zbawiciel określił w jaki sposób opiekuje się Kościołem, ześle Ducha prawdy który będzie go chronić od błędu i nie pozwoli zejść z prawdziwej drogi.
2. Apostołowie
Święty Paweł (Efez. I 22-23) pisze: "
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami." Tak więc skoro Jezus Chrystus jest Głową Kościoła tak więc nie może dopuścić, aby Kościół zbłądził. Dalej pisze św. Paweł (Efez. II 19-21) "
więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię," Kościół jest gmachem zbudowany na fundamencie niewzruszonej wiary Apostołów, a kamieniem węgielnym jest sam Chrystus. Wiara należy do istoty Kościoła i gdyby ją stracił popadając w herezję przestałby być na fundamencie Chrystus, a dzieło Boga byłoby zatracone. Do tego nie może dojść, gdyż Pismo święte wyraźnie o tym przepowiada. Gdyby było inaczej to przeczyłoby to słowom św. Pawła (Efez. IV 11-14) "
I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. [Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu." Różne są urzędów ustanowionych w Kościele, którego zadaniem jest przeprowadzić do jedności wiary i ustrzec przed
fałszem. Z tego również wynika, że Kościół jest nieomylny i w ten sposób rozumiemy słowa św. Pawła (1 Tymot. III 14-15) "
Piszę ci to wszystko spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. Gdybym zaś się opóźniał, [piszę], byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy"
3. Ojcowie Kościoła i święci
Św. Cyprian (urodzony na przełomie II i III wieku) (de unit. Eccl. n. 5): "
Woda Kościoła, wierna i zbawienna i święta, zepsuć się i skazić nie może, jak i sam Kościół nie ulega zepsuciu" - jest tutaj mowa o nieomylnej nauce wiary głoszonej przez Kościół
Hegezyp (ok.160) ("Historia Kościoła" IV:22,3) "
W każdym mieście, w którym zachowano nieprzerwalne następstwo biskupa, życie kościelne odpowiada nauce Prawa, Proroków i Pana".
Orygenes (ur.185) ("O zasadach" 1:Przedmowa,2) "
nauka kościelna ma być zachowana w tej postaci, w jakiej została przekazana przez apostołów kolejnym pokoleniom i trwa do chwili obecnej w Kościołach, powinniśmy przecież wierzyć tylko w tę prawdę, która pod żadnym względem nie różni się od tradycji kościelnej i apostolskiej".
Klemens Aleksandryjski (ur.150) ("Kobierce" I:11,3) "
Ale, na szczęście, owi nauczyciele, którzy strzegą prawdziwego przekazu błogosławionej nauki, bezpośrednio od świętych Apostołów: Piotra, Jakuba, Jana i Pawła pochodzącej, a którą syn po ojcu przejmował (...), przybyli, dzięki Bogu, i do nas, aby w naszych duszach złożyć nasienie, stanowiące dziedzictwo po przodkach i Apostołach".
4. Kościół
Kościół nigdy w swojej historii nie wątpił o swojej nieomylności. Gdy była taka potrzeba biskupi Kościoła zbierali się na Soborach i wydawali orzeczenia używając formuły "
Zdawało się Duchowi świętemu i nam" (Dz. Ap. XV 18).
5. Cel Kościoła
Gdyby Jezus Chrystus powołał do istnienia Kościół nie udzielając mu nieomylności próżny byłby ten cel. Celem Kościoła jest zachowanie wiary bez błędu i zbawienie dusz (tak jak pisał św. Paweł (Efez. IV 13) "
aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego), a ten cel nie mógłby być osiągnięty gdyby Kościół błądził."
