Obóz ten trwał w lipcu i był ponaddenominacyjny. Poprzez ewangelizację nawróciło się na nim wiele osób oraz mnóstwo dolegliwości, mniejszych lub większych, zostało uzdrowionych. W trakcie rozmów głoszono też proroctwa indywidualne.Wyobraźcie sobie bezdomnego, który nie miał nadziei na przyszłość. Depresja jednak była mu towarzyszką. Oczywistością jest więc powiedzieć, że był on człowiekiem bardzo smutnym, a koledzy (inni bezdomni), o ile ich miał, nie wiem, nie oznaczają braku samotności oraz tej pustki w środku. Obie te rzeczy mu ogromnie doskwierały, gdyż utracił kontakt ze swoją rodziną wiele lat temu. Marzył o tym, by mógł się z nią spotkać, a w szczególności tęsknił za swoją matką. Jednak brak możliwości odzyskania kontaktu z bliskimi jeszcze bardziej go dołował. Dołowała go też jego sytuacja finansowa.
Ludzie z mojego obozu go zewangelizowali, cel został osiągnięty. Człowiek ten się nawrócił, tak jak wcześniej napisałem. Zapewne otrzymał słynną gedeonitkę oraz parę przydatnych ulotek.
To nie koniec. Dzień po tym wydarzeniu usiadł na ławce i zaczął się modlić o trzy rzeczy: o pracę, o dom i oczywiście o odnalezienie rodziny. Jeszcze jak się modlił zapukała go w plecy kobieta. Okazała się być jego matką, którą spotkał po raz pierwszy od dziesiątek lat.
Otrzymał oczywiście od niej miejsce do zamieszkania, a parę dni później znalazł pracę. 
