Klangman pisze:1. Praca musi być również wartością sama w sobie i wiązać ją należy z materialnym działaniem sprawczym (pracujemy więc powstaje samochód, pracujemy więc rosną marchewki, pracujemy więc tworzymy mądre prawo sprzyjające ludziom czynu)
2. Wartość człowieka musi przestać być wiązana z ilością posiadanych dóbr. Mierzyć ją należy skalą bezinteresownego (w ramach możliwości) poświęcenia dla innych. Dlaczego tak? Dlatego, że kto ma od tego Bóg więcej wymaga.
3. Gospodarka powinna odzwierciedlać swoją nazwę. Gospodarować to znaczy maksymalnie dobrze wykorzystać to co się posiada. W tym zakresie prawo kuleje. Marnowanie płodów roli może być wymownym przykładem.
4. Internet należy wykorzystać, by stworzyć filantropijną przestrzeń wspólnej myśli (pomysłodawcy nie roszczą sobie praw finansowych do patentów). Wiele jest osób pomysłowych ze słomianym zapałem i równie dużo wybitnych realizatorów (Bóg dał różne talenty)
CDN... (jeśli będziecie rozwijać, a mile widziana też myśl krytyczna)
"Wybrani [Boży] będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk. Nie będą się mozolić na darmo" (Izajasza 65:21-23).
"[Bóg] sprawia, że wojny ustają aż po kraniec ziemi" (Psalm 46:9).
"Każdy będzie siedział pod swoją winoroślą i drzewem figowym i nikt już nie będzie wywoływał strachu" (Micheasza 4:4,)
"Pustkowie i bezwodna okolica będą się wielce radować, a pustynna równina będzie się weselić i zakwitnie jak szafran" (Izajasza 35:1).
Ludzka praca w zorganizowanym prawidłowo społeczeństwie jest w stanie położyć kres biedzie i nędzy, zapewniając dobrobyt i szczęście wszystkim swoim obywatelom. Zdobycze współczesnej nauki i techniki, odkrycia i wynalazki, sprawiają, że stają się widoczne i realne perspektywy zaspokojenia potrzeb nie tylko nielicznych klas bogaczy, polityków, wybrańców i celebrytów, ale wszystkich członków społeczeństwa, i to nie tylko w zakresie przedmiotów pierwszej potrzeby, ale stopniowo także w zakresie rzeczy i usług uważanych dziś za luksusowe. Aby to się jednak stało, zniknąć musi wyzysk człowieka przez człowieka, musi zaistnieć trwały pokój, współpraca i przyjaźń między narodami. To droga miłości, sprawiedliwości, pokoju, prawdy i życia.
W sprawiedliwym społeczeństwie cywilizacji przyszłości:
1) Każdy człowiek pracujący spełniać będzie funkcje równe pod względem kwalifikacji i charakteru pracy funkcjom jakie spełnia przy współczesnej produkcji inżynier.
2) Pracownicy dzięki automatyzacji, robotyzacji, mechanizacji przeznaczać będą na pracę w produkcji od 20 do 25 godzin tygodniowo (tj. około 4-5 godzin dziennie), a czasem nawet mniej;
3) Każdy obywatel będzie mógł sobie wybrać rodzaj zajęcia, odpowiedni do swoich upodobań i uzdolnień i na życzenie będzie go zmieniał;
4) Wszystkie talenty i zdolności ludzkie będą miały całkowitą możność rozwoju i będą mogły mieć zastosowanie bądź w ich działalności produkcyjnej, bądź też w czasie wolnym od pracy;
5) Człowiek pracujący nie będzie musiał myśleć o zarobku, o tym, jakie wynagrodzenie otrzyma za pracę, bowiem wszystkie troski dotyczące zaspokojenia jego potrzeb weźmie na siebie społeczeństwo;
6) Praca cieszyć się będzie w społeczeństwie najwyższym szacunkiem i stanie się w oczach otoczenia główną miarą ludzkich zalet.
7) Praca stanie się wyzwolona i dobrowolna, będzie wewnętrzną potrzebą i nawykiem wszystkich członków społeczeństwa, bowiem praca twórcza jest niezbędna każdemu normalnemu człowiekowi.
8) Pojawi się nowa mentalność i nowa etyka, wolna od myśli o spekulacjach, kombinacjach, aferach, szwindlach, szmuglach, dochodach i o własności prywatnej. Powstanie ustrój społeczny, który w pełni zrealizuje zasady sprawiedliwości społecznej, równości i wolności, zapewni szczęście i rozkwit indywidualności ludzkiej i przekształci społeczeństwo w sprawnie funkcjonujące zrzeszenie, we wspólnotę ludzi pracy.