Jezus król

[berecik]

[center]Jezus król[/center]
Urząd królewski Jezusa (mówimy o urzędzie na poziomie narodowym) ma fundamentalną właściwość uniemożliwiającą przenoszenie go na inne narody. Jest precyzyjnie wpisany w plan zbawienia i dokładnie realizuje kolejne obietnice, jakie Bóg złożył Abrahamowi, Jakubowi, Mojżeszowi i Dawidowi. Jest częścią przymierza z Izraelem, które nigdy nie zostało unieważnione.

Jer. 33:20-22
"To mówi Pan: Jeżeli możecie złamać moje przymierze z dniem i moje przymierze z nocą, tak że nie nastąpi ani dzień, ani noc w swoim właściwym czasie, to może być także zerwane moje przymierze z moim sługą Dawidem, by nie miał syna zasiadającego jako król na jego tronie, i z moimi sługami, kapłanami-lewitami. Jak niezliczone są zastępy niebieskie, niezmierzony piasek morski, tak samo pomnożę potomstwo sługi mojego, Dawida, i moich sług, lewitów".

Tylko do twoich przodków "skłonił" się Pan

Powt. Praw. 10:14-15
Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej. Tylko do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich; po nich spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj.

[center]Nowe Przymierze również zostało zawarte z Izraelem.
Przez Izrael i udział w jego dziedzictwie duchowym,
poganie zostali wszczepieni w przymierze z Bogiem[/center]
Hebr. 8:8-13
Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. 
Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan. Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy. Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

Rzym. 9:4-5
Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

Rzym. 11:17-18
Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne, to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.



Dlaczego Bóg, który jest Panem całej ziemi, Królem królów, któremu podlegają wszystkie narody, stanął na czele jednego z nich, w dodatku niewielkiego, i objął w nim urząd króla?

Bóg poszukuwał ludu, który chciałby i mógłby stać się uczestnikiem Królestwa Bożego (Łuk. 12:32). Wynikającą z tego koniecznością było objawienie mu Bożego Prawa (Dz. Ap. 17:22-31).

Wszystkie narody w jakimś stopniu opierały swe kodeksy na prawie naturalnym, do rewolucji utożsamianym z Bogiem, ale tylko Izrael otrzymał Prawo osobiście od Boga (Powt. Praw. 4:5-9).

Było to Prawo doskonałe, którego nie można było modyfikować. Ani w czasach Mojżesza, ani apostołów ani nigdy indziej (Powt. Praw. 4:1-2; Mat. 5:18-19)

Jedynej modyfikacji całkowicie zmieniającej jego jakość dokonał Pan, w postaci ustanowienia nowego arcykapłana i doskonalszej ofiary. Wraz z tym urzeczywistniła się obietnica Nowego Wiecznego Królestwa.

[center]Oczekiwania przemiany związane z intronizacją[/center]
Objęcie przez Jezusa urzędu króla nad Izraelem, nie spowodowało przemiany w narodzie. Pokolenie, które towarzyszyło intronizacji pokryło grobami pustynię i nie weszło do obietnicy. Nawrócenie nie zależy od ceremonii, ale od codziennych wyborów, woli i wytrwałości w nawróceniu. W Izraelu zachodziło stopniowo i obejmowało kilkadziesiąt lat. W skali narodu nigdy nie było trwałe. Było wsparte rzetelną służbą nauczycielską Lewitów oraz aparatu państwa ograniczjącego bezprawie i strzegącego zasad przymierza.

Istotą Nowego Przymirza nie są formalne gesty, religijność zewnętrzna. Zanim Rzym nie uwłaszczył kultury chrześcijańskiej, nie było świątyń, kapłanów, złotych ołtarzy nawet liturgii. I to nie z powodu braku funduszy. Spotykano się po domach, czasem w synagogach bądź innych obiektach. Dzielono chlebem (były to klasyczne wiczerze, kolacje) i Słowem Bożym. Celem było poznanie Pana (Pan to Słowo, również przykazania) i pielęgnowanie wzajemnej miłości.

Jan. 14:15
Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania.
Jan. 14:21
Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie.

Pokolenie, które obwołało Pana królem nie weszło do obietnicy. Weszło kolejne, oddane Panu, służyłące Mu do śmierci starszych, którzy przeszli z Jozuem przez pustynię. Następne znowu opuściło Boga, ani go nie szukało ani nie przestrzegało Jego przykazań. (Sędz. 2:7-11)

Jezus jest Zbawicielem wszystkich, i Żydów i pogan, wszystkich którzy uwierzą w Jego Słowo, że On jest Bramą. Wielokrotnie był nazywany przez Żydów królem, ale ani się tego nie domagał, ani tego zewnętrznie nie okazał... może poza drobnym incydentem z pejczykiem w Świątyni. Jest mimo to królem Izraela, bo takie było Boże postanowienie, by narodził się w rodzie Dawida i zasiadał na jego tronie (ani Piastów, ani Ottonów, ani dynastii juliańskiej).

Dz. Ap. 15:16-18
Potem powrócę i dbuduję przybytek Dawida, 
który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana 
i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje - mówi Pan, który to sprawia. To są [Jego] odwieczne wyroki.

Rzym. 15:8-12
Albowiem Chrystus - mówię - stał się sługą obrzezanych, dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: 
Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu. Znów mówi Pismo: Weselcie się, poganie, wraz z ludem Jego! I znowu: Chwalcie Pana, wszyscy poganie, niech Go uwielbiają wszystkie narody! Nadto także Izajasz powiada: Przyjdzie potomek Jessego, powstanie Ten, który ma rządzić poganami, w Nim poganie pokładać będą nadzieję.

[berecik]

[center]Jezus król[/center]
wersja rozszerzona

Urząd królewski Jezusa (mówimy o urzędzie na poziomie narodowym) ma fundamentalną właściwość uniemożliwiającą przenoszenie go na inne narody. Jest precyzyjnie wpisany w plan zbawienia i dokładnie realizuje kolejne obietnice, jakie Bóg złożył Abrahamowi, Jakubowi, Mojżeszowi i Dawidowi. Jest częścią przymierza z Izraelem, które nigdy nie zostało unieważnione.

Jer. 33:23-26
Pan skierował do Jeremiasza następujące słowo: "Czy nie zauważyłeś, co ten lud mówi: "Pan odrzucił dwie rodziny, które wybrał". Tak więc gardzą moim ludem, jak gdyby już nie był narodem dla nich. To mówi Pan: Jeżeli nie istnieje moje przymierze z dniem i nocą, jeśli nie ustaliłem praw nieba i ziemi, wtedy [rzeczywiście] odrzucę potomstwo Jakuba i Dawida, mojego sługi, tak że nie wezmę z jego rodu panujących nad potomkami Abrahama, Izaaka i Jakuba. Odmienię bowiem ich los i zlituję się nad nimi". (bt)

Jer. 33:20-22
"To mówi Pan: Jeżeli możecie złamać moje przymierze z dniem i moje przymierze z nocą, tak że nie nastąpi ani dzień, ani noc w swoim właściwym czasie, to może być także zerwane moje przymierze z moim sługą Dawidem, by nie miał syna zasiadającego jako król na jego tronie, i z moimi sługami, kapłanami-lewitami. Jak niezliczone są zastępy niebieskie, niezmierzony piasek morski, tak samo pomnożę potomstwo sługi mojego, Dawida, i moich sług, lewitów". (bt)

Tylko do twoich przodków skłonił się Pan

Powt. Praw. 10:14-15
Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej. Tylko do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich; po nich spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj. (bt)

[center]Nowe Przymierze również zostało zawarte z Izraelem.
Przez Izrael i udział w jego dziedzictwie duchowym,
poganie zostali wszczepieni w przymierze z Bogiem[/center]
Hebr. 8:8-13
Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan. Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy. Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia. (bt)

Rzym. 9:4-5
Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (bt)

Rzym. 11:17-18
Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne, to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie. (bt)

Dlaczego Bóg, który jest Panem całej ziemi, Królem królów, któremu podlegają wszystkie narody, stanął na czele jednego z nich, w dodatku niewielkiego, i objął w nim urząd króla?

Bóg poszukuwał ludu, który chciałby i mógłby stać się uczestnikiem Królestwa Bożego (1). Wynikającą z tego koniecznością było objawienie mu Bożego Prawa (2).

1). Łuk. 12:32
Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. (bt)
2). Dz. Ap. 17:22-31
"Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu". Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych". (bt)

Wszystkie narody w jakimś stopniu opierały swe kodeksy na prawie naturalnym, do rewolucji utożsamianym z Bogiem, ale tylko Izrael otrzymał Prawo osobiście od Boga.

Powt. Praw. 4:5-9
Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, by objąć ją w posiadanie. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: "Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny". Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskicha , jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję? Unikać bałwochwalstwa! Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków. (bt)

Było to Prawo doskonałe, którego nie można było modyfikować. Ani w czasach Mojżesza, ani apostołów ani nigdy indziej.

Powt. Praw. 4:1-2
A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam. (bt)
Mat. 5:18-19
Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. (bt)

Jedynej modyfikacji całkowicie zmieniającej jego jakość dokonał Pan, w postaci ustanowienia nowego arcykapłana i doskonalszej ofiary. Wraz z tym urzeczywistniła się obietnica Nowego Wiecznego Królestwa (cały List do Hebrajczyków).

[center]Oczekiwania przemiany związane z intronizacją[/center]
Objęcie przez Jezusa urzędu króla nad Izraelem, nie spowodowało przemiany w narodzie. Pokolenie, które towarzyszyło intronizacji pokryło grobami pustynię i nie weszło do obietnicy. Nawrócenie nie zależy od ceremonii, ale od codziennych wyborów, woli i wytrwałości w upamiętaniu. W Izraelu zachodziło stopniowo i obejmowało kilkadziesiąt lat. W skali narodu nigdy nie dokonało się w pełni. Każde pokolenie dokonywało suwerennego wyboru na własny rachunek.
Trwanie w przymierzu nie byłoby możliwe bez rzetelnej służby nauczycielskiej Lewitów oraz aparatu państwa ograniczjącego bezprawie i strzegącego zasad przymierza.

Mal. 2:4-7
Przekonacie się, że istotnie wydałem co do was to postanowienie dla podtrzymania mojego przymierza z Lewim, mówi Pan Zastępów. Przymierze moje z nim było [przymierzem] życia i pokoju. Nałożyłem na niego obowiązek czci i okazywał Mi cześć, i korzył się przed mym imieniem. Wierność wobec Prawa była w jego ustach, a niegodziwości nie znaleziono na jego wargach. W pokoju i prawości postępował ze Mną i wielu odciągnął od grzechu. (bt)

Istotą Nowego Przymirza nie są formalne gesty, religijność zewnętrzna. Zanim Rzym nie uwłaszczył kultury chrześcijańskiej, nie było świątyń (IVw.), kapłanów (III w.), złotych ołtarzy nawet liturgii, bynajmniej nie z powodu braku funduszy. Chrześcijanie, zwłaszcza wierzący Żydzi, spotykali się po domach, czasem w synagogach bądź innych obiektach. Łamano się chlebem (opis codziennej wieczerzy, kolacji) i Słowem Bożym. Celem było poznanie Pana (Pan to Słowo, również przykazania) i pielęgnowanie wzajemnej miłości.

Jan. 14:15
Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. (bt)
Jan. 14:21
Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie. (bt)

Pokolenie, które obwołało Pana królem nie weszło do obietnicy, weszło kolejne. Izrael trzymał się przymierza aż do śmierci starszych, którzy przeszli z Jozuem przez pustynię. Następne pokolenie znowu opuściło Boga, ani go nie szukało ani nie przestrzegało Jego przykazań.

Sędz. 2:7-11
Służył lud Panu d po wszystkie dni życia Jozuego i po wszystkie dni starszych, którzy żyli po śmierci Jozuego i którzy oglądali wszystkie dzieła Pana, jakich dokonał dla Izraela. Jozue, syn Nuna, sługa Pana, umarł w wieku lat stu dziesięciu. Pochowano go w posiadłości Timnat-Cheres, którą otrzymał w dziedzictwo, przy górze Efraima, na północ od góry Gaasz. A gdy całe to pokolenie połączyło się ze swoimi przodkami, nastało inne pokolenie, które nie znało Pana ani też tego, co uczynił dla Izraela. Wówczas Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana i służyli Baalom. (bt)

Jezus jest Zbawicielem wszystkich, i Żydów i pogan, wszystkich którzy uwierzą w Jego Słowo, że On jest Bramą. Wielokrotnie był nazywany przez swych braci królem, ale ani się tego nie domagał, ani tego zewnętrznie nie okazał... może poza drobnym incydentem z pejczykiem w Świątyni. Jest mimo to królem Izraela, bo takie było Boże postanowienie, by narodził się w rodzie Dawida i zasiadał na jego tronie (Łuk. 1:31-33) (ani Piastów, ani Ottonów, ani Juliusza Cezara).

Dz. Ap. 15:16-18
Potem powrócę i dbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje - mówi Pan, który to sprawia. To są [Jego] odwieczne wyroki. (bt)

Rzym. 15:8-12
Albowiem Chrystus - mówię - stał się sługą obrzezanych, dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu. Znów mówi Pismo: Weselcie się, poganie, wraz z ludem Jego! I znowu: Chwalcie Pana, wszyscy poganie, niech Go uwielbiają wszystkie narody! Nadto także Izajasz powiada: Przyjdzie potomek Jessego, powstanie Ten, który ma rządzić poganami, w Nim poganie pokładać będą nadzieję. (bt)

Łuk. 1:31-33
Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca" (bt)

[fauxpas]

[center][/center]

[Albertus]

Berecik. Piszesz tak jakby zwolennikom intronizacji Jezusa Chrystusa na króla Polski chodziło o to aby Jezus przestał być królem żydowskim a został królem polskim....

Otóż raczej na pewno nie o to im chodzi.

Z tego co ja rozumiem to chodzi im o dobrowolne poddanie się pod władzę królewską Chrystusa nie tylko w wymiarze indywidualnym ale również w wymiarze narodowym i państwowym

[berecik]

Berecik. Piszesz tak jakby zwolennikom intronizacji Jezusa Chrystusa na króla Polski chodziło o to aby Jezus przestał być królem żydowskim a został królem polskim....

Otóż raczej na pewno nie o to im chodzi.

Z tego co ja rozumiem to chodzi im o dobrowolne poddanie się pod władzę królewską Chrystusa nie tylko w wymiarze indywidualnym ale również w wymiarze narodowym i państwowym

Piszę jakby zwolennicy intronizacji Pana nie znali Jego Samego, historii powołania królestwa izraelskiego i konsekwencji tego wydarzenia. Bez Boga i z pomocą fałszywago Jezusa chcą uczynić z Polaków naród wybrany.

Jan. 17:3
A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa

Nie mam obaw o odebranie Jezusowi tronu Izraela.

Mówisz Albertusie o dobrowolnym poddaniu się pod władzę królewską Chrystusa.

1. To poddanie oznacza poddanie się Jego Słowu.

Dziękuję Bogu za wszystkie przykazania, których chęć przestrzegania deklaruje Kościół Rzymski i Rzeczpospolita. Ale są i takie, nawet w dekalogu, które Rzym powyrzucał, zmieniając częściowo tożsamość prawdziwego Jezusa (Boże Słowo). Wybacz, ale kościoły Mormonów, Świadków Jehowy również respektują olbrzymią część Bożego Słowa.

Dlatego napisałem, że łącząc Boży Majestat z kodeksem rzymskim, a tym bardziej polskim, udzielając sobie tytułu poddanych Pana, obwieścilibyśmy światu i okręgom niebeskim, że jesteśmy kłamcami. Sprawdź łaskawie Albertusie jaką cenę płacił naród królewski za sprzeniewierzanie się swemu Królowi. A przecież nigdy nie chodziło o całkowite podeptanie Prawa.

2. Tytuł - Chrystus król Polski - oznacza ustanowienie Jezusowi tronu w Polsce.

Ziemski tron Jezusa

Pan, gdy powróci na ziemię, zasiądzie na swym tronie. Będzie to jeden tron i nie będzie to tron polski.

Mat. 25:31-32
Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów.

Izaj. 9:5-6
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

Łuk. 1:31-33
Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca"

Jer. 23:5-8
Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością". Dlatego oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy nie będą już mówić: "Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej", lecz raczej: "Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył", tak że będą mogli mieszkać w swej ziemi".

Jezus Rozalii, czy jakikolwiek inny, którego tożsamość rozmija się z Pismem to kolejna ciemna zwierzchność, której nasz boleśnie doświadczony naród nie potrzebuje.

1 Jan. 4:1
Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.

[Albertus]

Bez Boga i z pomocą fałszywago Jezusa chcą uczynić z Polaków naród wybrany.

Twierdzisz że zwolennicy intronizacji Chrystusa chcą aby Chrystus przestał być królem żydowskim a został królem polskim?

Czy możesz przytoczyć na to jakieś dowody?

Zaznaczam że nie znam dokładnie objawień Celakówny ani wszystkich wypowiedzi zwolenników intronizacji.

Jednak z tego co czytałem , wiem że zwolennicy intronizacji chcą aby nie tylko Polacy dokonywali publicznej intronizacji Chrystusa na Króla ale również inne narody.

Coś to nie bardzo pasuje do twoich twierdzeń.....

[Albertus]

Bez Boga i z pomocą fałszywago Jezusa chcą uczynić z Polaków naród wybrany.

Myślę też że bardziej realne zagrożenie jest takie że to jakiś fałszywy chrystus przyjdzie do żydów i część z nich za nim pójdzie i jego obwołają swoim królem i zaczną razem z nim realizować literę prawa i proroków odnoszącą się do mesjasza i mogą próbować realizować władzę królestwa Izraela nad światem bez Boga i wbrew Bogu.
I obawiam się że mogą za nimi pójść rzesze judaizujących chrześcijan....

Oczywiście żydzi są narodem wybranym i jest obietnica że przed powrotem Pana będzie jakieś nawrócenie żydów ale nie znaczy to że nie ma zagrożenia że część z nich wcześniej nie pójdzie za mesjaszem fałszywym.
Już zresztą bywały takie przypadki, wystarczy poczytać historię powszechną.

[berecik]

Bez Boga i z pomocą fałszywago Jezusa chcą uczynić z Polaków naród wybrany.

Myślę też że bardziej realne zagrożenie jest takie że to jakiś fałszywy chrystus przyjdzie do żydów i część z nich za nim pójdzie i jego obwołają swoim królem i zaczną razem z nim realizować literę prawa i proroków odnoszącą się do mesjasza i mogą próbować realizować władzę królestwa Izraela nad światem bez Boga i wbrew Bogu.
I obawiam się że mogą za nimi pójść rzesze judaizujących chrześcijan....

Oczywiście żydzi są narodem wybranym i jest obietnica że przed powrotem Pana będzie jakieś nawrócenie żydów ale nie znaczy to że nie ma zagrożenia że część z nich wcześniej nie pójdzie za mesjaszem fałszywym.
Już zresztą bywały takie przypadki, wystarczy poczytać historię powszechną.

Całkowicie się z tobą zgadzam. Każdy taki Jezus jest zagrożeniem, również w Izraelu, zwłaszcza tam. Naród ten zmaga się ze swoimi problemami, może dużo trudniejszymi niż nasze. Należy przypuszczać, że u przeciwnika jest pierwszy w kolejności do zniszczenia.

Póki co musimy pilnować własnego domu, bo jak go zachowamy wtedy inni skorzystają.

Co do intronizacji nie można obawiać się czegoś, co się stać nie może. Boży Izrael (prawdziwy Izrael) został na zawsze wpisany w plan zbawienia i tego postanowienia zmienić nie można. Obawiać się natomiast trzeba o tych Polaków, a widzę wśród nich grono ewangelicznych, którzy nie zbadali ducha, jego tożsamości i są gotowi oddać głos na przedsięwzięcie.

[Albertus]

Ja tam raczej ostatnio wśród protestantów dostrzegam raczej tendencję do judaizacji i tutaj raczej widzę dla nich niebezpieczeństwo.

Natomiast co do intronizacji Chrystusa na króla Polski to do tej pory średnio się tym interesowałem.
Myślę że wszystko zależy od tego jak się tą sprawę rozumie.

Jeśli jako jakiś obrzęd który ma na celu zapewnić pomyślność ziemską narodowi polskiemu to słuszne są poważne co do tego wątpliwości.

Jeśli jednak miało by to oznaczać poddanie się narodu polskiego pod władzę królewską Chrystusa w wymiarze wspólnotowym po to by nasz naród się nawracał i coraz bardziej przylgnął do Chrystusa i mógł się stać narzędziem do niesienia Ewangelii Chrystusowej to nie mam nic przeciwko a nawet jestem za!

[kontousunięte1]

A ja nie rozumiem ludzi domagających się takiego obrzędu. Chrystus i tak jest Królem całej Ziemi, wszystkie rządy i państwa są pod Jego władzą. Nie kumam komu i co ma taka ceremonia dać.Bo na pewno nie Jezusowi. Znowu będą spory o jakieś pomniki, kościoły kolejne budowane pod wezwaniem...awantury o ustanowienie święta,może dnia wolnego itd. Polskie piekiełko i nic więcej.
Przy okazji wytwórcy wizerunków zarobią na figurkach

Jeśli jednak miało by to oznaczać poddanie się narodu polskiego pod władzę królewską Chrystusa w wymiarze wspólnotowym po to by nasz naród się nawracał i coraz bardziej przylgnął do Chrystusa i mógł się stać narzędziem do niesienia Ewangelii Chrystusowej to nie mam nic przeciwko a nawet jestem za!

Zmienić serca może tylko Bóg, pobudzić ludzi do nawrócenia,wiary także i żadne koronowanie,ogłaszanie Chrystusa królem nic tu na Bogu nie wymusi. Prosperity dla naszego kraju też nie. Jestem na nie.

[berecik]

[center]Syjon
Góra Moria i teryrorium państwa[/center]
[center]Jeśli zapomnę cię, Jeruzalem, niech uschnie prawica moja!
Niech przylgnie język mój do podniebienia, jeślibym nie pamiętał o tobie,
Jeślibym nie wyniósł Jeruzalemu nad największą radość moją![/center]
[center]Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan:
Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego,
Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje
jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza,
a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich
i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi
za to, że usłuchałeś głosu mego.[/center]

Ks. Rodz. 22:1-18
A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: "Abrahamie!" A gdy on odpowiedział: "Oto jestem" - powiedział: "Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę". Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: "Zostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was". Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: "Ojcze mój!" A gdy ten rzekł: "Oto jestem, mój synu" - zapytał: "Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?" Abraham odpowiedział: "Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój". I szli obydwaj dalej. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański c zawołał na niego z nieba i rzekł: "Abrahamie, Abrahamie!" A on rzekł: "Oto jestem". [Anioł] powiedział mu: "Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna". Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę "Pan widzi". Stąd to mówi się dzisiaj: "Na wzgórzu Pan się ukazuje". Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: "Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu".

2 Kron. 3:1
Wreszcie Salomon zaczął budować dom Pański w Jerozolimie na górze Moria, która została wskazana jego ojcu Dawidowi, w miejscu, jakie przygotował Dawid na klepisku Ornana Jebusyty.

Psalm 137
1. Nad rzekami Babilonu -  tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.
2. Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.
3. Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: "Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!"
4. Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?
5. Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!
6.  Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.
7.  Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: "Burzcie, burzcie - 
aż do jej fundamentów!"
8.  Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!
9. Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.

[Albertus]

Wszystkie teksty prorockie ST mówiące o przyszłej Bożej chwale Jerozolimy i Syjonu nie odnoszą się do Jerozolimy ziemskiej i starego przymierza.

Jerozolima ziemska i stare przymierze było tylko cieniem i zapowiedzią prawdziwej rzeczywistości jaką jest nowe przymierze w Jezusie Chrystusie i Kościół Święty który jest ciałem Chrystusa.

Jerozolima ziemska i stare przymierze było zapowiedzią Nowego Przymierza i Kościoła ale obecnie jest między nimi poważna opozycja:

Gal3:
(21) Powiedzcie mi wy, którzy chcecie żyć pod Prawem, czy Prawa tego nie rozumiecie? (22) Przecież napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. (23) Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej - na skutek obietnicy. (24) Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar: (25) Synaj jest to góra w Arabii, a odpowiednikiem jej jest obecne Jeruzalem. Ono bowiem wraz ze swoimi dziećmi trwa w niewoli. (26) Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. (27) Wszak napisane jest: Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem. (28) Właśnie wy, bracia, jesteście jak Izaak dziećmi obietnicy. (29) Ale jak wówczas ten, który się urodził tylko według ciała, prześladował tego, który się urodził według ducha, tak dzieje się i teraz. (30) Co jednak mówi Pismo? Wypędź niewolnicę i jej syna, bo nie będzie dziedziczyć syn niewolnicy razem z synem wolnej. (31) Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej.

Zatem teksty prorockie zapowiadające tryumf Jerozolimy nie odnoszą się do Jerozolimy ziemskiej ale niebieskiej o której mówi Pismo:

Ap21:

(9) I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz pełnych siedmiu plag ostatecznych, i tak się do mnie odezwał: Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka. (10) I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, [b]zstępujące z nieba od Boga[/b], (11) mające chwałę Boga. źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu:


Oczywiście może nadejść przejściowy tryumf i ziemska chwała Jerozolimy ziemskiej ale nie będzie to chwała Boża ani tryumf Boga.
( choć może mieć tego pozory)
Gdyby to nadeszło chrześcijanie będą musieli wybierać - albo ziemska chwała Jerozolimy ziemskiej albo przyszła Chwała Jeruzalem Niebieskiego.Ale właściwie to już muszą wybierać i ciągle muszą wybierać.

[magda]

Jednak z tego co czytałem , wiem że zwolennicy intronizacji chcą aby nie tylko Polacy dokonywali publicznej intronizacji Chrystusa na Króla ale również inne narody.

Człowieku czy rozumiesz że Izrael cały jest wybranym narodem a Jezus jest królem tego narodu , z innych narodów wybrani są tylko chrzescijanie nie cały naród czyli np Polacy , Jezus będąc królem Izraela narodu wybranego jest tez królem i wybranych z pogan chrzescijan a nie Świata Świat z jego państwami nic tu nie ma do rzeczy.

że to jakiś fałszywy chrystus przyjdzie do żydów i część z nich za nim pójdzie i jego obwołają swoim królem i zaczną razem z nim realizować literę prawa i proroków odnoszącą się do mesjasza i mogą próbować realizować władzę królestwa Izraela nad światem bez Boga i wbrew Bogu.

A masz gdzieś takie proroctwo ????? raczej nie ma wiec nie wymyślaj bajek. Jest proroctwo że jak poganie w pełni wejdą do Królestwa Bożego to cały izrael sie nawróci .

Albertucsie no owszem w końcu bedzie zupenie inne niebieskie niwe Jeruzalem ale co z proroctwem Ezachiela tam jest raczej chyba ziemskie jeruzalem.

[Albertus]

ale co z proroctwem Ezachiela tam jest raczej chyba ziemskie jeruzalem.

Jeśli je przyjmować dosłownie to będzie tam świątynia w której będzie się na ołtarzu zarzynać cielce i barany na ofiarę Bogu. Czy byłaby to dla chrześcijan prawdziwa świątynia Boga?

[berecik]

Chrześcijanie już muszą wybierać, masz rację Albertusie. Muszą od pierwszych chwil przymierza, od I wieku.

Piszesz:

może nadejść przejściowy tryumf i ziemska chwała Jerozolimy ziemskiej ale nie będzie to chwała Boża ani tryumf Boga. 
( choć może mieć tego pozory)

Nie wydaje mi się. Nie chcę przeceniać siły i wiary współczesnego Izraela, ale niedocenianie siły i wiary Jego Twórcy to już nieostrożność. Izrael powstał wyłącznie dzięki Panu, dzięki Niemu zaniósł Ewangelię światu i dzięki Niemu powróci do swego pełnego dziedzictwa, nie tylko ziemskiego. Ciągle znajduje się w poważnym kryzysie i czeka na swe wielkie nawiedzenie, ale powrót już się zaczął. Bez ponadnaturalnej interwencji nie wygraliby również żadnej z prowadzonych wojen (bardzo ciekawa jest historia odzyskania Wzgórz Golan).

Ezech. 36:18-28
Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu krwi, którą w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi go splugawili. I rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozsypali się po krajach, osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy mówiono o nich: "To jest lud Pana, musieli się oni wyprowadzić ze swego kraju". Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię, które oni, Izraelici, zbezcześcili wśród ludów pogańskich, do których przybyli. Dlatego mów do domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego, które bezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan - wyrocznia Pana Boga - gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami. Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków.nI dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.

może nadejść przejściowy tryumf i ziemska chwała Jerozolimy ziemskiej ale nie będzie to chwała Boża ani tryumf Boga.

Jest bardzo prawdopodobne, że może w skromnym i nie znanym opinii publiczej wymiarze, ale cześć Najwyższemu w Jego świętym mieście jest oddawana nieprzerwanie. O czymś takim pisze Paweł:

Rzym. 11:1-5
Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Izraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina. Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Izraela? Panie, proroków Twoich pozabijali, ołtarze Twoje powywracali. Ja sam tylko pozostałem, a oni na życie moje czyhają. Lecz co mu głosi odpowiedź Boża? Pozostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Tak przeto i w obecnym czasie ostała się tylko Reszta wybrana przez łaskę.

oraz Izajasz

Izaj. 62:6-7
Na twoich murach, Jeruzalem, postawiłem straże, cały dzień i całą noc nigdy milczeć nie będą. Wy, co przypominacie [wszystko] Panu, sami nie miejcie wytchnienia i Jemu nie dajcie spokoju, dopóki nie odnowi i nie uczyni Jeruzalem przedmiotem chwalby na ziemi.

On Your Walls O Jerusalem

Są Polacy, którzy urodzili się Polakami, ale to ich nie martwi i nie starają się dociekać dlaczego. Podobnie jest z Żydami, wyjąwszy tych, którzy dociekają. W ich "imieniu" jest wskazówka ujawniająca duchową tożsamość: I jeszcze raz poczęła, i urodziwszy syna rzekła: "Tym razem będę sławić Pana"; dlatego dała mu imię Juda. Po czym przestała rodzić. (Rodz. 29:35).

Słowo Żyd (Juda - Jehudah) oznacza chwałę Jahwe, chwalącego Jahwe.