Nawróciłam się prawie 5 lat temu (w wieku 18 lat), a nadal nie przyjęłam chrztu
Chciałam Was prosić o modlitwę w tej sprawie. Jest tak dlatego, że w moim domu mama już od dobrych paru lat bardzo się sprzeciwia mojemu wyborowi kościoła protestanckiego i temu, że nie zachowuję już obyczajów katolickich. Ja jednak wiem, że już tam nie wrócę, bo jest dla mnie oczywista jedna Droga - Jezus. Jednak jej wyrzuty i żal są jak "psychiczny szantaż" i czuję się winna, że ją zasmucam (chociaż wiem, że to ja mam rację 
).
Mój młodszy brat niejednokrotnie słyszał Ewangelię, nawet deklarował kiedyś nawrócenie, jednak w jego postępowaniu nie zauważam zmiany, ale wierzę, że Pan cały czas działa w tym kierunku.
Co do mojej mamy, to widzę, że ona szczerze szuka Boga i jest dla niej ważny, nawet czasem czyta Pismo Święte
ale wciąż jest zapatrzona w KRK, jako jedyny słuszny. Mój tata ogólnie nie jest przeciwny mojemu wyborowi, ale sam ma wiele wątpliwości i pytań typu "a skąd mogę wiedzieć, że to co Biblia mówi, nie jest zmyślone?"
Modlę się też co dzień o nawrócenie dla pewnej ważnej dla mnie osoby. W zeszłym roku poznałam nienawróconego chłopaka, jego rodzina też jest z KRK, on sam nie chodzi do kościoła, tylko od większego święta. Od początku naszej znajomości starałam się mówić mu, że Jezus jest dla mnie ważny i że chodzę do kościoła protestanckiego. Po jakimś czasie zostaliśmy parą (wiem, że to nie było zgodne ze Słowem Bożym - "nie chodźcie w nierównym jarzmie"
) Dałam mu na imieniny Nowy Testament, później powiedziałam Ewangelię. Jednak pod wpływem napomnień wierzących znajomych i własnego sumienia zerwałam z nim - szczerze podałam powód - dlatego, że jest nienawrócony. To była chyba najtrudniejsza jak do tej pory dla mnie decyzja. Bardzo duże wyrzeczenie, bo takich dobrych ludzi nie spotyka się na co dzień (buntowałam się wewnętrznie i miałam też dużo pretensji..), ale chciałam być posłuszna Bogu nawet na przekór swoim upodobaniom, bo wiem, że i tak bez Niego bez sensu cokolwiek ciągnąć. Do dziś mamy kontakt i to nawet nie ja o niego zabiegam, tylko on częściej się odzywa. A mi wciąż zależy, ale teraz już nie chcę związku, który nie opiera się na Bogu.
Nie wiem, co za plan w tym ma Bóg, czy to miał być tylko sprawdzian mojego posłuszeństwa? W każdym razie "przy okazji" kolejna osoba usłyszała Dobrą Nowinę, mam nadzieję, że to nie koniec tej historii, że w końcu się nawróci, ale też coraz bardziej tracę ufność w tej sprawie
Ja bywam taka niecierpliwa i chciałabym "już, teraz", a często Pan każe nam czekać..
To tak pokrótce moja historia
Proszę Was, żebyście wspomnieli w swoich modlitwach o mnie. Pewnie wielu z Was ma podobne rozterki i przeżycia i zrozumiecie. Dzięki za cierpliwość w czytaniu, trochę się rozpisałam
Z Bogiem!
Między innymi dlatego budzi się we mnie wiele wątpliwości i pytań... Ale skoro Biblia, a nie ludzie, mówi, "nie chodźcie w nierównym jarzmie". Prawda jest taka, że nie znam serca tej osoby, ale on nigdy nie zadeklarował Jezusa, jako swojego Pana. Wedle spojrzenia przez pryzmat Biblii, ten człowiek należy do świata..
To jakaś prowokacja, czy co? Jakoś nie widzę tu Bożej miłości w tej wypowiedzi; ja nie potrafiłabym napisać czegoś takiego o osobach, których nie znam. Szok..