ZASTĄPIENIE SABATU NIEDZIELĄ, ODMIANĄ PRAWA BOŻEGO, Dn. 7:25

[Pokoja]

Który dzień, siódmy czy pierwszy? – z wątku, który założył „stryczek”.

są tacy co mówią "sobota", bo szabat, są tacy co mówią "niedziela", bo zmartwychwstanie, są też tacy co mówią "a w sumie to nie ważne kiedy, ważne żeby w ogóle", bo najważniejsze jest zbawienie, a reszta sama przyjdzie.
Kto ma rację? Czy w ogóle można to stwierdzić?

http://forum.protestanci.info/viewtopic ... 809#340352

Wątek zakończył "Albertus", wskazując, że rzymski Pontifex Maximus bez upoważnienia Chrystusa, złożył Mu ofiarę tak jak Saul, król Izraela Jehowie, 1Sam. 15:22; Łk. 12:45,46

Przykazania - nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij dotyczą bezpośrednio przykazania miłości bliźniego i jako takie nadal obowiązują chrześcijan.

(10) Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego.

Przykazaniem jest czczenie soboty, tak samo jak "nie zabijaj".

Gal 3,10-14
Tych którzy umarli przez Chrzest z Chrystusem, litera Prawa nie obowiązuje, obowiązuje tylko Prawo miłości Boga i bliźniego w wolności a nie według litery
Kościół ustanowił świętowanie pierwszego dnia tygodnia, dnia, w którym nasz Pan Jezus Chrystus zmartwychwstał, ze względu na miłość Boga i bliźniego

http://forum.protestanci.info/viewtopic ... dmy#341190

Czy rzeczywiście KRK ustanowił świętowanie pierwszego dnia tygodnia, ze względu na miłość do Boga i bliźniego? Czy może być to prawdą, skoro wprowadzenie niedzieli wypływało z nienawiści do Żydów i było pogwałceniem wszelkich przykazań, a zwłaszcza przez bałwochwalstwo? Ustanowienie niedzieli, zamiast sabatu z czasem było też usprawiedliwianiem dla kradzieży i pożądania tego, co należało do Żydów. Bardzo wyraźnie wskazuje na to filmik z wątku „hmhmm” - Żydowski Mesjasz:
https://www.youtube.com/watch?v=_pR2V9zp3YI&list=LLqifS3pTIuA2Q44Ukt6ALZA&index=2&hd=1
http://forum.protestanci.info/viewtopic ... 943#396780

Problem nie tkwi w tym, że nie można w innych narodach i religiach święcić innego dnia niż sabat (Rzm. 14:5,6,17; Kol. 2:16; 1Kor. 2:12-15), lecz w tym, że ci, którzy najpierw przyjęli Judeo – chrześcijański porządek, później odrzucili go z nienawiści do Żydów (Rzm. 11:12,15,25-29), aby się od nich odróżnić. Święcenie niedzieli nie upowszechniło się w Jerozolimie, w czasach apostolskich, lecz najpierw w Rzymie, na początku drugiego wieku i to tylko raz w roku, jako obchodzenie Niedzieli Wielkanocnej (Bacchiocchi). Później zostało rozszerzone na każdy dzień tygodnia, tj. niedzieli. Jest to wynik próby odwrócenia Bożego porządku przed czasem (Dn. 7:25), podobnie jak spożywanie z drzewostanu Ogrodu Bożego, dla doświadczania dobrego i złego, aby samodzielnie rozpoznawać, co zapewnia życie. Z Apokalipsy jednak wynika, że Bóg zamierzył, zezwolić na to we właściwym czasie, Ap. 2:7. Podobnie jest i z niedzielą, że teraz wraz z sabatem jest dobrym symbolem na Wielkie Tysiącletnie Dni (Sabat i Jubileusz) Stworzenia (Ziemi).

Przestrzeganie odpoczynku sabatowego (niedzielnego?) nigdy nie koliduje z miłością do Boga i bliźniego, gdyż w sabat można dobrze czynić w duchu wolności i miłości.

[thethinker]

Może powinniśmy ustalić kilka faktów, bo temat jest trudny i wielopoziomowy.
Po pierwsze Jezus nie zmartwychwstał w niedzielę. Nie ma takiego wersetu w Biblii. I nie sądzę, by ktoś o zdrowym rozsądku miał szansę obalić takowe stanowisko. W Ewangelii Mateusza, w tekście greckim występuje słowo „opse” - „wieczór”, którego odpowiednikiem w łacińskim NT jest „vesper” - wieczorny. Żaden z dostępnych obecnie na rynku słowników autorstwa np. prof. Z.Abramowiczówny, prof. Z.Więclewskiego, prof. O.Jurewicza PWN itp., nie pozwala na tłumaczenie tego fragmentu inaczej, jak na wieczór, późną porę w ciągu dnia. I nie ma na to mocnych, którzy jeśli nie robią z siebie błaznów na forach teologicznych, by zrobić z tego „świt”.
Pozostałe Ewangelie piszą o przybyciu kobiet, gdy było jeszcze ciemno. Najprawdopodobniej po północy blisko godzin wschodu słońca, ale relacja Mateusza jest pod tym względem rozbieżna.
Po drugie, istnieje pewna zasadnicza różnica, która przemawia do mnie i wielu podobnych mi ludzi. Przybycie kobiet o jakiejkolwiek porze do grobu – a to jest ujęte w zakończeniach ewangelii – nie jest równoznaczne „tożsame” iż to ten sam moment zmartwychwstania pańskiego. Mówiąc innymi słowy, tekst o przybyciu kobiet wieczorem, czy nad ranem, nie ma się nijak do udzielenia odpowiedzi na pytanie od kiedy grób jest faktycznie pusty. Jest w ogóle pusty. I tylko to można ustalić.

Ważność czwartego przykazania dotyczącego zachowywania Szabbatu jako dnia świętego jest wyrażone w kilku miejscach w NT. Zarówno w sytuacji, gdy kobiety po namaszczeniu Jezusa złożonego do grobu w skale odpoczywają zgodnie z przykazaniem, jak też wzmianka w liście do hebrajczyków 4:9 iż pozostaje święcenie Szabbatu ludowi bożemu. W tym miejscu występuje raz na cały NT grecki termin sabbatismos, którego łacińskim odpowiednikiem jest „sabbatismus”. Nie może oznaczać słowa „odpocznienie” czyli greckie katapausis bądź łacińskie requiem, bo tego słowa w tym miejscu nie ma. Inwencja twórcza tłumacza z kolei może być celowo „myląca” i wprowadzająca do przekonań doktrynalnych, dogmatycznych, zamiast obnażania prawdziwości przesłania w Biblii. Jest kłamstwem, fałszem mówić, że ludowi bożemu pozostaje "odpocznienie", lub "odpocznienie Szababtowe". Póki co, tekst stwierdza jedynie tyle, że pozostaje im święcenie Szabbatu.

Wiemy z kart starego testamentu , że Jahwe nakazał uśmiercić człowieka pracującego w Szabbat. Jest o tym wzmianka w 15:32-36. takie stanowisko Jahwe jest zwykle pomijane milczeniem, bo jak może umrzeć ktoś za przepis, jaki ulegnie dezaktualizacji? Czyżby wszechmocny i wszechwiedzący był sam rzucany skrajnościami od uśmiercania za nieposłuszeństwo do całkowitego „odpuszczenia sobie” karania „po latach, wiekach” za ten sam błąd? Jak w końcu rozstrzygnąć proroctwo Izajaszowe z 66:17-24 mówiące, iż na nowej ziemi, każdy człowiek przyjdzie w każdy Szabbat oddać Bogu pokłon, nie z punktu naszych czasów, ale izraelitów, którzy milionami umierali przed Chrystusem, a z ich dwunastu plemion, opieczętuje się 144 tysiące by sądzić nas. Jak pseudo niedzielny Izrael ma sądzić Izrael zachowujący szabbat i na odwrót?

Dni tygodnia w kalendarzu izraelskim mają swoje stale i niezmienne nazwy do użycia których stosuje się liczebniki główne. Jom Riszon to Dzień Pierwszy, a Jom Szeni to Dzień Drugi. Jom Szabbat wypada zawsze między Jom Sziszi Dzień Szósty a Jom Riszon. Nie może być tak, by Dzień święty z IV Przykazania zdaniem jednych wypadał nie w siódmym dniu a co siedem dni, bo nigdzie biblia tak nie uczy. Jom Riszon to niedziela. Jom Sziszi to piątek. Nie może Jom Szabbat wypadać dla kogoś z wykolejoną interpretacją Biblii w Jom Hamiszii w Jom Revii w Jom Riszon itp. Takie rzeczy dzieją się wtedy, gdy kaznodzieja, pastor uczy nauk zgodnych z kościołem, lub bladego pojęcia nie ma o systemie biblijnym. Nawiasem mówiąc to właśnie za skutkowało stworzeniem tylu kościołów protestanckich, z których każdy na wyłączność przypisuje sobie i akredytuje się w postaci monopolu na zbawienie.

Są tacy, którzy słów Jezusa o trzech dniach i trzech nocach w grobie nie traktują literalnie. Uważają, że od piątku do niedzieli upływają owe trzy dni i trzy noce. Co pokazuje poważne zaburzenia myślenia u przeciętnego katolika czy protestanta. Gdyby ustalić 100zł za dobę hotelową nikt nie zapłaci 300zł za pobyt od piątku do niedzieli. Jednak w przypadku trzech dób pobytu Jezusa w grobie, zakłada się milcząco że było to od piątku, ze zmartwychwstaniem w niedzielę. i nie inaczej.
Nawiasem mówiąc drugi błąd wskazujący na głupotę, niewiedzę, śmieszność katolickich czy protestanckich kaznodziei, to upieranie się, iż Jezus musiał być pochowany w piątek, bo zbliżał się Szabbat. Tyle tylko, że jeśli ma to być Szabbat, siódmy dzień tygodnia, kapłani nie mogą złamać drogi Szabbatowej, podobnie jak kobiety idące do groby, by „następnego dnia po Dniu Przygotowania” odwiedzić Piłata i prosić go o straż w celu zabezpieczenia grobu. 15 Nissan to pierwszy Dzień Przaśników. I nazywany jest Szabbatem/Szabbatonem podobnie jak siódmy, ostatni dzień tego święta. Dzień przed Szabbatonem jest Dniem Przygotowania do święta. Ciało nie mogło wisieć w Przaśników. Nikt nie może dotykać „trupa” w okresie siedmiu dni „przaśności” i nie zanieczyszczać się rytualnie.
Gdybyśmy przyjęli taki tok rozumowania, okaże się, że Jezus umiera i jest chowany ze środy na czwartek. W czwartek po dniu przygotowania kapłani mogą nawiedzić Piłata idąc dłużej niż wyznacza to droga Szabbatowa. Jezus zmartwychwstanie po trzech dniach i trzech nocach, a więc z soboty na niedzielę. Kobiety odpoczną do zachodu i pójdą znaleźć już tylko pusty grób. Znów widać różnicę, pomiędzy domniemanym momentem zmartwychwstania, a momentem przybycia.

Wersetów dowodzących świętości niedzieli w NT nie ma. Za to jak pisał Luter: Wielka jest odwaga i potęga kościoła rzymskokatolickiego, który ważył się zmienić przykazanie boże o szabbacie, na naukę o świętości niedzieli.

[Pokoja]

Może powinniśmy ustalić kilka faktów, bo temat jest trudny i wielopoziomowy.

Zgadzam się, że temat jest trudny, wielopoziomowy i obszerny.

Treść postu została zmieniona z opóźnieniem

[Pokoja]

Może powinniśmy ustalić kilka faktów, bo temat jest trudny i wielopoziomowy.

1. Po pierwsze Jezus nie zmartwychwstał w niedzielę. Nie ma takiego wersetu w Biblii. I nie sądzę, by ktoś o zdrowym rozsądku miał szansę obalić takowe stanowisko.

W Ewangelii Mateusza, w tekście greckim występuje słowo „opse” - „wieczór”, którego odpowiednikiem w łacińskim NT jest „vesper” - wieczorny.

Pozostałe Ewangelie piszą o przybyciu kobiet, gdy było jeszcze ciemno. Najprawdopodobniej po północy blisko godzin wschodu słońca, ale relacja Mateusza jest pod tym względem rozbieżna.

Zgadzam się, że temat jest trudny, wielopoziomowy i obszerny, dlatego proponuję, zajmijmy się najpierw pkt 1.

Wierzę, że od momentu oddania Ojcu ducha przez Pana Jezusa do momentu jego zmartwychwstania, upłynęło 3.5 doby, ale w grobie przebywał 3 dni i 3 noce. Napisane jest, że trzeciego dnia zmartwychwstanie (czyli w dzień), a także to, że po trzech dniach zmartwychwstanie (czyli w nocy). Oprócz sabatu uroczystego, ogłaszanego (J. 19:31) był jeszcze sabat cotygodniowy, zwoływany, które były oddzielone od siebie zwykłym dniem postu, którym był 16 Nisan.

Spotkanie z zmartwychwstałym Chrystusem miało miejsce w pierwszy dzień tygodnia, J. 20:1

Określenie „opse”, na które się powołałeś w zw. z sabatem można przetłumaczyć dwojako:

- A po sabacie;
- A o późnej porze sabatu

Musi istnieć uzasadniony powód, dla którego w Mt. 28:1, zostało użyte greckie słowo όψέ (opse), oznaczone kodem Stronga nr 3796? Znaczy ono zarówno - o późnej porze, wieczorem; potem, później; po – czyli pod koniec danej doby, jak i po jej zakończeniu.

Użycie tego dwuznacznego słowa mogło mieć swoje uzasadnienie, tylko wtedy, gdy trwanie sabatu było liczone według porządku „wieczorów i poranków”, oraz „dni i nocy”. W pierwszym przypadku było to po sabacie, a w drugim przypadku o późnej porze sabatu, gdyż do nastania wczesnego rana, trwał jeszcze sabat. W tej sytuacji można zrozumieć, dlaczego użyto tego właśnie dwuznacznego słowa, a nie innego jednoznacznego, oznaczającego, albo późną porę, albo początek dnia.


Należy tu uwzględnić fakt, że Chrystus w ciele poniósł śmierć, ale w duchu został ożywiony. Przez to jest pokazane, że powstanie istoty duchowej jest procesem, a nie wydarzeniem krótkiej chwili. Rozpoczęło się późno w dzień sabatu według porządku „wieczorów i poranków” (trzeciego dnia zmartwychwstał), a dopełniło według porządku „dni i nocy” (po trzech dniach zmartwychwstał, czyli w nocy)

Na tym opiera się podstawa do tego, że nasza chrześcijańska doba rozpoczyna się o północy, czyli w pośrodku, miedzy zakończeniem jednej, a rozpoczęciem drugiej.

Dlaczego uważasz, że relacja Mateusza, co do pory przybycia niewiast do grobu jest rozbieżna względem Marka i Jana?

Istnieje następująca możliwość przetłumaczenia Mt. 28:1 na podstawie kodów Stronga.

Kod: Zaznacz cały

Nawet przyszły do grobu bardzo wcześnie; pierwszego tygodnia, ciepło słoneczne brało początek.

[thethinker]

Określenie „opse”, na które się powołałeś w zw. z sabatem można przetłumaczyć dwojako:

- A po sabacie;
- A o późnej porze sabatu

Nie.
Jednemu wyrazowi greckiemu, odpowiada jeden wyraz w innym języku. W przykładach które podałeś, zastosowałeś interpretację tego terminu, a nie jego semantyczne znaczenie. Dodając przyimek „po” (np. ang. after) odchodzisz od prawdziwości nauki w tym miejscu. Powiedzmy, że ja dodam inny przyimek, „do”, jakiego też w zdaniu w tym miejscu nie ma. Prawa, „że nadal nic się nie zmieniło”?

Zobaczmy na jednym przykładzie, jak się ma „termin”, do jego „definicji”. Jak podaje słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, pod redakcją prof. Jerzego Bralczyka: hasło rzeczowe dżins, jeans [wym. dżins] to ,,mocna tkanina bawełniana, granatowa lub niebieska>>; strona 153, Warszawa 2005, PWN. Choć słownik zawiera zarówno hasło rzeczowe, jak i jego znaczenie, na tym przykładzie widać, że nie są one sobie w 100% zamienne. Zwrot „Przyjść do szkoły w jeansie” nie jest tożsamy semantycznie ze zwrotem „Przyjść do szkoły (w spodniach) w (z) mocnej tkaninie(y) bawełnianej, granatowej, lub niebieskiej”. Raster semantyczny (szerokość znaczenia tego słowa) jest tu ograniczony. Po prostu jeans nie musi być niebieski. Może być czarny. A dodanie jednego wyrazu do tego hasła: „najczęściej”, przy charakterystyce koloru, nie wyczerpuje nadal w 100% znaczenia tego hasła rzeczowego.
Podobnie będzie z grupą homonimów, a więc wyrazów, które brzmią tak samo, choć mają różne znaczenia. Róża (zdrobnienie różyczka) może odnosić się do trzech przypadków: nazwy rośliny, choroby, imienia żeńskiego. Aby to rozróżnić, stosuje się kwalifikatory: nazwa rośliny z bot.; choroba z med.; imię żeńskie z jęz. Dobrym przykładem jest analiza rastra polskiego słowa „zamek” w tłumaczeniu na język np. angielski.

W Ewangelii Mateusza 28:1 grecki termin „opse” odpowiada polskiemu wyrazowi „wieczór” (ang. evening). Wieczór, jak podaje w/w słownik, to: <<część doby, między zmierzchem a nocą>>, strona 910, Warszawa 2005, PWN . Raster polskiego słowa, otwarty (zakotwiczony) „od zmierzchu”, a domknięty (zakotwiczony) „od nocy”, nie pozwala Ci rozciągnąć zakres jego „panowania w ciągu doby” na noc, lub godziny po północy, bliskie świtaniu. Przeciwieństwem słowa dzień, jest noc. Przeciwieństwem słowa wieczór, jest ranek. Przeciwieństwem słowa zmierzch, jest brzask. Takie są prawa w astronomii; tak będzie kojarzył te hasła na zasadzie przeciwstawieństw słownik synonimów i antonimów.
Wieczór, to kres w ciągu dobry trwający kilkanaście, może kilkadziesiąt minut. Kończy się z nastaniem wielogodzinnej nocy. Noc kończy się z nastaniem brzasku. Nie rozciągaj „wieczoru” by trwał do trzeciej rano... Jak podaje w/w słownik objaśnienie dla hasła rzeczowego zmierzch: <<pora dnia od zachodu słońca do nastania ciemności; też: półmrok>> strona 1007, Warszawa 2005, PWN. A tak jeszcze dokładnej, to zmierzch jest wtedy, gdy słońca właśnie schowało się za horyzontem.

Kiedy już ustalimy sobie znaczenie słowa wieczór, sprawdźmy ile razy występuje w Biblii, np. w Nowym Testamencie. Wiemy, że Józef z Arymatei przychodzi podczas pory opsias „wieczornej” do Poncjusza Piłata, podczas gdy trwa jeszcze Dzień Przygotowania, prosząc o ciało Jezusa, gdyż nie może ono wisieć na krzyżu w Szabbaton. Zaraz rozpocznie się 15 Nissan, Pierwszy Dzień Przaśników. Wielu w tym miejscu zadaje pytanie, czy skoro jest to „wieczór”, „słownikowo” okres od zachodu słońca/zmierzchu/do nastania ciemności, nastąpiła zmiana daty czy nie? Jeśli mamy w tekście informację o Dniu Przygotowania i Szabbatonie, to nie nastąpiła. Ktoś z ważnych powodów spieszy się w „opsias”, by zdążyć przed nastaniem kolejnego „dnia”. Jak podają źródła (m.in. sami Żydzi) każdy dzień rozpoczynający się „po zachodzie słońca”, rozpoczyna się dokładnie po zmierzchu. Podczas półmroku, gdy zaobserwuje się przynajmniej trzy gwiazdy na niebie, od tej chwili następuje zmiana daty. Wieczór w sobotę, to jeszcze nie niedziela, ale „mocej Szabbat” - odchodzenie Szabbatu, aż do pojawienia się trzech gwiazd na niebie.

Kiedy w Mt 28:1 czytamy o „opse” musimy przyjąć, że jest to jeszcze kilkanaście, może kilkadziesiąt minut okresu do nastania ciemności, odchodzenie Szabbatu. Kobiety mogą wyjść w Szabbat idąc do grobu Jezusa i nie naruszyć Szabbatu, bo nie wiemy skąd wychodzą, a dwa, trzeba by wyliczyć dwa skrajne punkty między A i B liczące 890 metrów (2000 łokci). Nie ma to znaczenia, czy przyjdą w Szabbat do grobu, czy po nim, i zapalą pochodnie, by sobie świecić w grobowcu. Jak inni, którzy zapalili lampy, i wstawili je w okna.
Po trzech dniach do lata wschód słońca jest o siedem minut wcześniej, zachód o siedem minut później. Jezus jest pochowany we środę przed zmianą daty. Jeszcze póki jest „widno”. Po trzech dniach i trzech nocach, czyli 72-godzinach, zatrzymamy się w porze „wcześniejszej” o owe 14 minut. Zachód będzie później i dzień zaczął się później.

Na marginesie. Opse to rzeczownik – wieczór. Opsias to przysłówek – wieczorem.

[Pokoja]

Określenie „opse”, na które się powołałeś w zw. z sabatem można przetłumaczyć dwojako:

- A po sabacie;
- A o późnej porze sabatu

Nie.
Jednemu wyrazowi greckiemu, odpowiada jeden wyraz w innym języku. W przykładach które podałeś, zastosowałeś interpretację tego terminu, a nie jego semantyczne znaczenie. Dodając przyimek „po” (np. ang. after) odchodzisz od prawdziwości nauki w tym miejscu.

Twoje wywody są prawidłowe tylko w przypadku jednego porządku doby, ale są niemiarodajne, gdy mamy do czynienie z dwoma, lub trzema względnymi porządkami doby (od wieczoru do wieczoru, do świtu do świtu i od północy do północy). Jeżeli w takich różnych przypadkach bezwzględnie będzie napisane np. o późnej porze doby, to w każdym względnym przypadku będzie to różna pora. W kolejnych porządkach z nawiasu, późną porą doby będzie zmierzch, brzask, noc, dlatego tłumacze różnie oddali określenie "opse".

W związku z zmartwychwstaniem Chrystusa, rozpoczął się nowy porządek doby (od północy do północy), czemu dają wyraz Ewangeliści. Z tego to powodu, że dwa porządki doby były już stosowane, a trzeci się dopiero rodził, dlatego trudno jest nam zgodnie odtworzyć wydarzenia opisane w Ewangeliach.

[thethinker]

Twoje wywody są prawidłowe tylko w przypadku jednego porządku doby, ale są niemiarodajne, gdy mamy do czynienie z dwoma, lub trzema względnymi porządkami doby (od wieczoru do wieczoru, do świtu do świtu i od północy do północy). Jeżeli w takich różnych przypadkach bezwzględnie będzie napisane np. o późnej porze doby, to w każdym względnym przypadku będzie to różna pora. W kolejnych porządkach z nawiasu, późną porą doby będzie zmierzch, brzask, noc, dlatego tłumacze różnie oddali określenie "opse".

W związku z zmartwychwstaniem Chrystusa, rozpoczął się nowy porządek doby (od północy do północy), czemu dają wyraz Ewangeliści. Z tego to powodu, że dwa porządki doby były już stosowane, a trzeci się dopiero rodził, dlatego trudno jest nam zgodnie odtworzyć wydarzenia opisane w Ewangeliach.

Nie.
Opse w języku greckim nie jest homonimem.
Gdyby był, musiałby posiadać dwa kwalifikatory: astr i jęz.
astr kierowałby go do nauki o ruchu ciał niebieskich - wieczór: okres od zmierzchu do nocy,
jęz. kierowałby go do działu gramatyki i części mowy - przysłówek: jak?, gdzie? kiedy? późno, wcześnie itp.

Podobnie jak słowo deklinacja w języku polskim. Oznacza odmianę rzeczownika przez przypadki albo współrzędną astronomiczną (obok azymutu, elewacji i rektascensji). Sęk w tym, że wyraz "deklinacja" w obu w/w przypadkach nie zmienił się pod względem morfologii słowa. Deklinacja jest zawsze rzeczownikiem, rodzaju żeńskiego, w liczbie pojedynczej.

Opsios występuje w 15 miejscach NT (Mt 8:16; Mt 14:15; Mt 14:23; Mat 16:2; Mat 20:8; Mat 26:20; Mat 27:57; Mar 1:32; Mar 4:35; Mar 6:47; Mar 11:11; Mar 14:17; Mar 15:42; Jan 6:16; Jan 20:19) pod numerem 3798

Opse występuje w 3 miejscach NT (Mt 28:1; Mar 11:19; Mar 13:35) pod numerem 3796

Jeśli występuje w postaci rzeczownika oznacza "wieczór". Jeśli przysłówka, wówczas odpowiada na pytanie: kiedy? "wieczorem". Może więc być zamienny z określeniem późno ale tylko z komentarzem że "w ciągu dnia".

W żadnym z przytoczonych przeze mnie fragmentów, nie jest możliwe udowodnić Twoją hipotezę, że zwrot "późno w ciągu doby" - "licząc od północy do północy" to ranek, a nie na przykład przedpołudnie czy popołudnie. W systemie "od północy do północy" wieczór oznacza moment zachodzenia za horyzontem. Nic nie uległo zmianie. Późno w nocy to świt, poranek greckie "proi" występuje 10 razy w NT i jest antonimem opse/opsias. System "od świtu do świtu" nie został przyjęty nigdzie na świecie i rozpatrujesz go tylko fantazjonalnie.
System "od zachodu do zachodu" to system "od wieczora do wieczora". Znany i praktykowany w czasach ST, w czasach Jeszua i dziś. Talmud, wersety biblijne, prawa na tym świecie odrzucają twoje nie powiem bardzo dziwaczne hipotezy.

[thethinker]

Na marginesie, i być może dla co niektórych "rozgryzających" o co nam chodzi.
Twój przykład iż opse przyjmuje znaczenie późno a więc po upływie dość znacznej części czasu w zależności od punktu zaczepienia na osi czasu zakotwiczy się w innym miejscu.
Licząc od wieczora 19.00 (późno) od tej pory, to np. ranek, świt.
Licząc od północy 0.00 (późno) od tej pory, to np. przedpołudnie, lub południe
Licząc od ranka 5.00 (późno) od tej pory, to np. po południu, pod wieczór.

Po pierwsze w Biblii takiego systemu "liczenia" z tego, co się orientuję - nie ma.
Po drugie, "lingwistycznie", jeśli opse oznacza późno w znaczeniu pytanie części mowy przysłówka - kiedy? późno, to musi wejść w korelację z drugim rzeczownikiem, dla przykładu: późno w nocy, późnym wieczorem, późno w ciągu roku itp.
Opse/opsios stanowi samodzielną część mowy.
O ile przyimek grecki "kata/meta" "po" (ang. after) nie jest samodzielny, gdyż w zwrocie: po dniu (after day) i w zwrocie: po nocy (after night) może być użyty dla przeciwstawnych okresów w ciągu doby i "znieść się znaczeniowo"; podobnie jak wyraz "późno" nie jest samodzielny i może zaczepiony do dnia wyrazić wieczór, a zaczepiony do nocy wyrazić ranek i "znieść się znaczeniowo", o tyle opse/opsios jest samodzielną częścią mowy i wyraża konkretny stan. Nie musi być doczepiony do rzeczownika "hemera" - "dzień" by w 15 innych miejscach NT, oznaczał spotkanie np. Jezusa z uczniami Jego "po południu".

[Pokoja]

Twoje wywody są prawidłowe tylko w przypadku jednego porządku doby, ale są niemiarodajne, gdy mamy do czynienie z dwoma, lub trzema względnymi porządkami doby (od wieczoru do wieczoru, do świtu do świtu i od północy do północy). Jeżeli w takich różnych przypadkach bezwzględnie będzie napisane np. o późnej porze doby, to w każdym względnym przypadku będzie to różna pora. W kolejnych porządkach z nawiasu, późną porą doby będzie zmierzch, brzask, noc, dlatego tłumacze różnie oddali określenie "opse".

W związku z zmartwychwstaniem Chrystusa, rozpoczął się nowy porządek doby (od północy do północy), czemu dają wyraz Ewangeliści. Z tego to powodu, że dwa porządki doby były już stosowane, a trzeci się dopiero rodził, dlatego trudno jest nam zgodnie odtworzyć wydarzenia opisane w Ewangeliach.

Nie.
Opse w języku greckim nie jest homonimem.

A jednak oznacza zarówno wieczór sabatu, jak i po sabacie i tego nie zmienisz. Znaczy to, że zaszły wielkie zmiany od czasu śmierci Pana Jezusa.
Wiele rzeczy, wydarzeń było poddawane w wątpliwość, aż do czasu, gdy odkryto i ustalono, że tak było, np. dwa Jerycha (stare i nowe) i wiele innych rzeczy.

Z narodzinami Pana Jezusa jest związany początek nowej/naszej ery i nowy porządek doby. Także obdarzano wielkim uczuciem spotkanie z Panem Jezusem w niedzielę i tego nie zmienisz. Pan Jezus najwięcej cudów uczynił w sabat, ale z uczniami swoimi spotkał się w niedzielę. Cotygodniowy, zwoływany Sabat jest cieniem SABATU BOŻEGO, trwającego 7 000 lat, a także Wielkiego 1 000 letniego Sabatu Ziemi, a niedziela jest zapowiedzią Wielkiego 1 000 letniego Jubileuszu Ziemi. Będzie on Wielką Pięćdziesiątnicą, w czasie której Duch Świętego Ojca napełni całe stworzenie ku chwalebnej wolności dzieci Bożych, Rz. 8:19-21

Chrześcijanie na początku święcili sabat z Żydami, a sami także wydarzenie niedzielne. Później narzucono im tylko niedzielę. Obecnie mamy wolne soboty i niedzielę. Jest to znak w jaki sposób gniew ludzki z Średniowiecza, teraz zaczyna chwalić Boga przez oficjalne przywrócenie prawa do święcenia sabatu. Jest to znak, że żyjemy w pełni czasu Żydów i różnojęzycznych.

[Pokoja]

Na marginesie, i być może dla co niektórych "rozgryzających" o co nam chodzi.
Twój przykład iż opse przyjmuje znaczenie późno a więc po upływie dość znacznej części czasu w zależności od punktu zaczepienia na osi czasu zakotwiczy się w innym miejscu.

No właśnie, jak już wcześniej napisałem:

Określenie „opse”, na które się powołałeś w zw. z sabatem można przetłumaczyć dwojako:

- A po sabacie;
- A o późnej porze sabatu

Jest początek nowego wieku, Wieku Ewangelii, który oprócz porządku dobowego od wieczoru do wieczoru i dni i nocy (Rzymianie i Grecy mieli swój porządek), wprowadza nowy od północy. Ze względu na zastępowanie spraw różnojęzycznych, chrześcijańskimi, te pierwsze zepchnięto w cień. Są jednak tacy, którzy o nich wiedzą i tacy, którym wiara to wskazuje. Sabat według tych pierwszych porządków był przesunięty ok. pół doby, a niedziela rozpoczęła się po zakończeniu jednego, ale przed zakończeniem drugiego, dlatego zostało użyte takie określenie, które pozwala to wyrazić i tego nie zmienisz swą górnolotną treścią dyskusji.

Więcej takich rzeczy zawiera Nowy Testament, dlatego Ap. Paweł wzywał o otworzenie serc na innych, a w tym przypadku na inne porządki dobowe. Jeden, porządek według różnojęzycznych Ci umknął.

[Anmarivero]

Jest początek nowego wieku, Wieku Ewangelii

Pokoja, a słyszałeś może o EWANGELII WIECZNEJ????
Bo mi ta Twoja wypowiedź przypomina trochę tą ściemę z NEW AGE (ang. tłum. Twojej wypowiedzi, przypadek czy może jesteś wilczkiem w owczej skórce?... bo wiesz nie ma żadnego biblijnego modelu Ewangelii 2.0)
thethinker, bardzo dziękuję za merytoryczne argumenty, mimo, że mnie do święcenia szabatu nikt nie musi już przekonywać, lubię poznawać nowe fakty związane z PANEM stworzenia (w tym także czasu i przestrzeni )

[thethinker]

Powiem Ci tylko tyle: Zabawny jesteś
Nigdzie w Nowym Testamencie nie posłużono się terminem „opse” (wieczór) by wyrazić za jego pomocą porę późniejszą, niż zmierzch – okres przed nastaniem nocy.
Opse występuje 3 razy w NT.
Mt 28:1 rozważamy.
Pozostały więc jeszcze dwa miejsca:

Mr 11:19
19. Gdy zaś wieczór zapadał, [Jezus i uczniowie] wychodzili poza miasto.
(BT)

Mr 13:35
35. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora (gr. opse) czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem.
(BT)

Jeśli Twoim zdaniem termin grecki „opse /późno” pokrywa się z momentem wyjścia/przybycia kobiet do grobu, i zmartwychwstania Pana Jezusa, to uznasz to Ty sam, (w okresie między marcem a kwietniem), że „opse/późno” będzie spoczywał od 19.33 (po której żydzi zmienią datę na niedzielę), a 0.00 (gdzie rzymianie do północy obchodzą jeszcze sobotę). Nie możesz zdefiniować greckiego terminu podwójnie, zakotwiczonego w tym punkcie na osi czasu, bo dla jednych trwa niedziela, dla drugich trwa sobota, w tej samej chwili. Więc co ma wyrażać zwrot „późno”?
Jezus mógł zmartwychwstać w sobotę i niedzielę jednocześnie?
Albo popchniesz opse na osi czasu „za północ” by oznaczał u Żydów i Rzymian tak samo niedzielę, albo cofniesz opse na osi czasu „przed zachód słońca/przed zmierzch”, by oznaczał u Żydów i Rzymian tak samo sobotę. Jeśli usadowisz się pomiędzy 19.33 a 0.00 będziesz losował między Rzymskim, a Żydowskim liczeniem czasu. Mnie interesuje kiedy zmartwychwstał Jezus wg Znaku Jonasza. 72-godziny liczone od 14go przed 15tym Nissan (środa/czwartek) wypada na 17go przed 18tym Nissan (sobota/niedziela). Jezus zmartwychwstał w sobotę. A kobiety odkryją to kilkadziesiąt minut później.

Słownik prof. Oktawiusza Jurewicza, strona 133, szpalta I, podaje że opse oznacza „pod wieczór, w później porze dnia, wieczorem, późno”; łaciński termin vespere obecny w Vulgacie z IV w. oznacza w piątym tomie słownika łacińsko-polskiego PWN Mariana Plezi, na stronie 585 „wieczorny, gwiazda wieczorna, wieczór” szpalta I i II; a Nova Vulgata wydana na mocy II Soboru Watykańskiego zawiera w MT 28:1 zwrot: „Sero autem post Sabbatum” Późno zaś na koniec Szabbatu. „post” łac. - o czasie – zmierzający ku końcowi.

PS. Piramida wskazuje, że jest od illuminatów.

[Pokoja]

Nigdzie w Nowym Testamencie nie posłużono się terminem „opse” (wieczór) by wyrazić za jego pomocą porę późniejszą, niż zmierzch – okres przed nastaniem nocy.

Opse znaczy także "po", a podważając to nie zmienisz tego.
Czego jeszcze nie widziałeś to nie widziałeś, a czego nie jesteś w stanie zmienić, to nie jesteś.

Nie zmienisz też faktu, że ci, którzy ukrzyżowali Pana Jezusa i pilnowali jego grobu wiedzieli kiedy spotkał się z swoimi uczniami, i który dzień pod tym względem był dla nich taki ważny.

Z tego to powodu mieli ułatwione zadanie przy zinstytucjonalizowaniu niedzieli, aby wyprzeć sabat, Dn. 7:25

[thethinker]

Niestety, ale nie masz racji.
Twoim podstawowym problemem, to brak umiejętności rozróżnienia pomiędzy znaczeniem słowa jako słowa, a znaczeniem przykładowej wypowiedzi z jego użyciem.
Dam Ci prosty przykład.
Postaw się w roli tłumacza, autora słownika polsko-angielskiego, i wyjaśnij znaczenie pojęcia „późno”. Późno w języku polskim odpowiada na trzecie pytanie przysłówka (jak? gdzie? kiedy?).
A więc do słowa późno dopisujesz index ADV (adverb) i dwa słowa angielskie „late”; „after”. Po wpisaniu transkrypcji fonetycznej w klamrach [], podaj przykład użycia słowa późno. „Dwa dni później” - „After two days”. Z tym, że to zdanie i po polsku i po angielsku oznacza też „Po dwóch dniach”. Czy „po” (ang. „after”) ma to samo znaczenie, i jest tą samą częścią mowy, jak „późno”? W żadnym wypadku. „Późno” jest przysłówkiem ADV, „Po” jest przyimkiem PREP (preposition).
I nie mają ze sobą nic wspólnego.
Wyrażenie: It is late – Jest późno (spieszmy się na wykłady), nie ma związku z Jest po (wykładach).
No trudno, żebym wracał na forum do podstaw z języka polskiego i obcego nowożytnego, bo to nie ma sensu.

Pytania brzmią:
1) Czy opse oznacza bezpośrednio „wieczór” (w zn. astr.), a na pośrednim przykładzie zdania z jego użyciem, tłumaczyć to sobie na „późno np. w ciągu dnia”, i oderwać sobie słówko „późno (w zn. język/gram) i latać z nim po całej dobie 24-godzinnej, jak to niektórzy myślą?
2) Czy też opse oznacza bezpośrednio „późno” (w zn. język/gram.), a na pośrednim przykładzie zdania z jego użyciem, tłumaczyć to sobie na „wieczorem”, i odnaleźć to słówko „wieczorem” (w zn. astr.) jako przykładowy moment na osi czasu.
3) Czy też opse jest homonimem w języku greckim, i pisany i czytany tak samo, ma te dwa znaczenia jednocześnie? Jesień w języku polskim to pora roku w znaczeniu bezpośrednim. Określenie „jesień życia” - starość, „późno w życiu” to peryfraza. Po grecku powiedziałbyś już „wieczór życia”.

Opse nie jest homonimem w grece. Po drugie Jezus i Mateusz umieszcza słowo opse przed północą, pianiem kogutów i świtem. Jan Ewangelista używa za to słowa świt w znaczeniu po północy. To jest rozbieżność pomiędzy ewangeliami. Opse jest terminem astronomicznym, a Ty nie odróżniasz, kiedy autor słownika podaje jego faktyczne znaczenie, od przykładowego użycia w zdaniu.

Na marginesie. Co by w polemice opse nie oznaczał, jest to okres przybycia, może wyjścia, kobiet do grobu, a nie moment zmartwychwstania na osi czasu. Gdyby Mateusza 28:1 tłumaczyć dokładnie, z opse jako okres do północy, będzie dylemat. Przyszły w niedzielę Żydowskiego czasu, czy w sobotę Rzymskiego? Czas pokaże się czytelnikowi od strony „względnej”. Istnieje ryzyko, że ktoś zada pytanie: co ma wspólnego moment kiedy ktoś gdzieś przyszedł, od tego, kiedy ktoś zmartwychwstał. Więc co się robi z Mt 28:1 i opse umieszczonym „do północy”? Trzeba go kopnąć na ranek, świt. Mt 28:1 jak zacznie brzmieć: „Wczesnym rankiem o świcie”, odczuwamy „ulgę”.

[Dzik]

Może powinniśmy ustalić kilka faktów, bo temat jest trudny i wielopoziomowy.

Zgadzam się, że temat jest trudny, wielopoziomowy i obszerny.

Treść postu została zmieniona z opóźnieniem

mnie się wydaje natomiast że temat jest prosty. Dniem odpoczynku jest albo sobota albo niedziela. Zdecydujcie się.

Proszę podać chociaż jeden werset z Biblii mówiący o tym ,że niedziela jest niby dniem świętym.
W Ameryce obiecują kilkaset tysięcy dolarów osobie, która znajdzie taki werset.
Powodzenia.

Poniżej cytuję kilkanaście wersetów z Biblii mówiących że dniem świętym jest Sobota:

Przypominam wam kochani. pamiętajcie o Bogu naszym stwórcy, który dnia siódmego w Sobotę odpoczął:


"I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił.
I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu." 1 Moj 2,3



""Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił. Sześć dni robić będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje;
ale dnia siódmego sabat Pana, Boga twego, jest: nie będziesz wykonywał weń żadnej roboty, ty i syn twój, i córka twoja,
sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje i gość, który jest między bramami twymi. Przez sześć dni bowiem czynił Pan
niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczął dnia siódmego; i dlatego pobłogosławił Pan dniowi sobotniemu i poświęcił go."
(Biblia Ks J Wujka Ks wyjścia 20,2-17)


"A on rzekł do nich: Tak powiedział Pan: Jutro będzie wypoczynek, poświęcony Panu,
dzień sabatu. Upieczcie, co macie upiec, ugotujcie, co macie ugotować. Lecz
wszystko, co zbędzie, przechowajcie do następnego rana."(wyj 16,23)

"I rzekł Mojżesz: Zjedzcie to dzisiaj, gdyż dzisiaj jest sabat Pana; dzisiaj nie
znajdziecie tego na polu." wyj 16,25

"Przez sześć dni będziecie to zbierać, ale dnia siódmego jest sabat. W tym dniu tego nie będzie" wyj 16,26

"Patrzcie! Pan dał wam sabat. Dlatego daje wam też dnia szóstego chleb na dwa dni.
Zostańcie każdy na swoim miejscu, niechaj nikt w siódmy dzień nie opuszcza swego
miejsca." wyj 16,29

"Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić." wyj 20,8

"ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię,
morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go." wyj 20,11

"Powiedz synom izraelskim: Zaiste, przestrzegać będziecie sabatów moich, gdyż to
jest znakiem między mną a wami po wszystkie pokolenia wasze, abyście wiedzieli,
żem Ja Pan, który was poświęcam." wyj 31,13

"Przestrzegajcie więc sabatu, bo jest dla was święty. Kto go znieważy, poniesie
śmierć, gdyż każdy, kto wykonuje weń jakąkolwiek pracę, będzie wytracony spośród
swego ludu." wyj 31,14

"Sześć dni będzie się pracować, ale w dniu siódmym będzie sabat, dzień całkowitego
odpoczynku, poświęcony Panu. Każdy, kto w dniu sabatu wykona jakąkolwiek pracę,
poniesie śmierć. "wyj 31,15

"Synowie izraelscy będą przestrzegać sabatu, zachowując sabat w pokoleniach swoich
jako przymierze wieczne. "wyj 31,16

"Przez sześć dni wykonywać się będzie pracę, a w dniu siódmym będziecie mieli święty sabat
całkowitego odpoczynku dla Pana; każdy, kto w nim będzie wykonywał pracę, poniesie śmierć. "wyj 35,2

"Nie będziecie rozpalać ognia w żadnej z waszych siedzib w dzień sabatu." 35,3

"Jest to dla was sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukorzycie się w waszych
duszach. Ustawa to wieczna. "Kapłańska 16,31



"Niechaj każdy czci swoją matkę i swego ojca. Przestrzegajcie też moich sabatów; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym." 19,3

"Będziecie przestrzegać moich sabatów i będziecie moją świątynię zbożnie czcić; Jam jest Pan." 19,30

"Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień
całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie
wykonywać. Jest to sabat Pana we wszystkich waszych siedzibach." 23,3

"W każdy sabat będzie się je nieustannie układać przed Panem od synów izraelskich
jako wieczne przymierze. "24,8

"Lecz w roku siódmym będzie mieć ziemia sabat całkowity, odpoczynek, sabat dla
Pana. Nie będziesz obsiewał swego pola ani obcinał swojej winnicy." 25,4

"Będziecie przestrzegać moich sabatów i czcić moją świątynię; Jam jest Pan".26,2

"Przestrzegaj dnia sabatu, aby go święcić, jak rozkazał ci Pan, twój Bóg."
Powt prawa 5,12

" ale siódmego dnia jest sabat Pana, twojego Boga. Nie będziesz wykonywał żadnej
pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół,
ani twój osioł, ani twoje bydlę, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach, aby odpoczął twój sługa i twoja służebnica tak jak ty. "5,14


"Ogłosiłeś im swój święty sabat, nadałeś im przykazania, przepisy i naukę przez
Mojżesza, swego sługę." Neh 9,14

"Psalm. Pieśń na dzień sabatu." Psalm 92,1

"Szczęśliwy człowiek, który to czyni, i syn człowieczy, który się tego trzyma, który przestrzega sabatu, nie bezczeszcząc go,
i który strzeże swojej ręki, aby nie czyniła nic złego." Izajasza 56,2

"Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym
mam upodobanie, i trzymają się mojego przymierza, przyznam w moim domu i w obrębie moich murów miejsce
i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie starte. Cudzoziemców zaś, którzy przystali do Pana,
aby mu służyć i aby miłować imię Pana, być jego sługami, wszystkich, którzy przestrzegają sabatu, nie bezczeszcząc go,
i trzymają się mojego przymierza, wprowadzę na moją świętą górę i sprawię im radość w moim domu
modlitwy. Ich całopalenia i ich rzeźne ofiary będą mi miłe na moim ołtarzu,
gdyż mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów. Izajasza 56

"Tak mówi Wszechmocny, Pan, który zgromadza rozproszonych Izraela:
Jeszcze zgromadzę do niego innych poza tymi, którzy są już zgromadzeni." Izajasza 56,8

" Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje
sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony
Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich
spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, " Iz 58,13

"I będzie tak, że w każdy nów i w każdy sabat przychodzić będzie każdy człowiek, aby mi oddać pokłon "- mówi Pan. Iz 66,23

"Ani nie wynoście ciężarów z waszych domów w dzień sabatu i nie wykonujcie żadnej
pracy, lecz święćcie dzień sabatu, jak nakazałem waszym ojcom!" jerem 17,22

"Jeżeli gorliwie słuchać mnie będziecie, mówi Pan, by nie nosić ciężarów przez bramy tego miasta w dzień sabatu,
ale będziecie święcić dzień sabatu, nie wykonując w nim żadnej pracy," jer 17,24

"nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby wiedzieli,
że Ja, Pan, jestem tym, który ich uświęca." ezech 20 12

"ponieważ wzgardzili moimi prawami i nie postępowali według moich przykazań, i
bezcześcili moje sabaty, gdyż chodzili za miłymi ich sercu bałwanami." ezech 20,16

"Święćcie moje sabaty i niech będą znakiem między mną a wami, aby wiedziano, że
Ja, Pan, jestem waszym Bogiem! "ezech 20,20

"Lekceważysz moje świętości, bezcześcisz moje sabaty." ezech 22,8

"W sprawach spornych będą występować jako sędziowie; będą sądzić według moich
praw. We wszystkie moje święta będą przestrzegać moich wskazań i moich przepisów
i będą święcić moje sabaty. "44,24


W nowym testamencie:

"Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu. " Mat 12,8

"O ileż więcej wart jest człowiek, niż owca! A zatem wolno w sabat dobrze czynić."
Mat 12,12

"Módlcie się tylko, aby ucieczka wasza nie wypadła zimą albo w sabat" Mat 24,20
W kontekście tego fragmentu opisującego wydarzenia przy końcu tej ziemi Jezus
WIEDZIAŁ,że będą chrześcijanie święcić sobotę- sabat i do nich się zwraca w
ewangelii !

"I weszli do Kafarnaum; i zaraz w sabat wstąpił do synagogi, i nauczał." Mar 1,21
Jezus nauczał w sabat !

"Ponadto rzekł im: Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu."Mar 2,27
Powtarzam:
Ewangelia mówi że Sobota jest ustanowiona dla człowieka ! (nie niedziela)

"Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu." Mar 2,28

" I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w
dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać." łuk 4,16
(Jezus w swoim zwyczaju nauczał w sobotę)

"I zstąpił do Kafarnaum, miasta galilejskiego. I nauczał ich w sabaty." Łuk 4,31

"I rzekł im: Syn Człowieczy jest Panem sabatu." Łuk 6,5

"A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego;
powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania." łuk 23,56


"O siódmym dniu bowiem powiedział gdzieś tak: I odpoczął Bóg dnia siódmego od
wszystkich dzieł swoich.A na tym miejscu znowu: Nie wejdą do odpocznienia mego.
Skoro więc jest tak, że niektórzy do niego wejdą, a ci, którym najpierw była
zwiastowana dobra nowina, z powodu nieposłuszeństwa nie weszli,
przeto znowu wyznacza pewien dzień, "dzisiaj", mówiąc przez Dawida po tak długim
czasie, jak to przedtem zostało powiedziane: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie
zatwardzajcie serc waszych.Gdyby bowiem Jozue wprowadził ich był do odpocznienia,
nie mówiłby Bóg później o innym dniu.A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego;kto bowiem wszedł do odpocznienia jego, ten sam odpoczął od dzieł swoich,
jak Bóg od swoich.Starajmy się tedy usilnie wejść do owego odpocznienia, aby nikt nie upadł, idąc za tym przykładem nieposłuszeństwa.
Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny,
przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca;"
Hebr 4,4-12


W oryginale zamiast słowa odpocznienie jest wyraz sabbatismos wskazujący na sabat !

"A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego" Hebr 4,9
"CONSEQUENTLY IS-beING-FROM-LACKED SABBATHism to-THE PEOPLE OF-THE
God" Hebr 4,9


" A oni z Perge powędrowali dalej i dotarli do Antiochii Pizydyjskiej. A w dzień sabatu weszli do synagogi i usiedli." dz 13,14

" A gdy opuszczali synagogę, prosili ich, aby w następny sabat opowiedzieli im znowu o tych sprawach." dz 13,42

"Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni nie poznali go i przez skazanie go wypełnili słowa proroków, czytane w każdy sabat" Dz 13,27

Łukasz, natchniony historyk, mówi w roku 52 o dniu sobotnim :
" A w następny sabat zebrało się prawie całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego." dz
13,44

" Mojżesz bowiem od dawien dawna ma po miastach takich, którzy go opowiadają,
gdyż czyta się go w synagogach w każdy sabat." dz 15,21

"A w dzień sabatu wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak sądziliśmy, odbywały się modlitwy, i usiadłszy,
rozmawialiśmy z niewiastami, które się zeszły." dz 16,13


" Paweł zaś, według zwyczaju swego, poszedł do nich i przez trzy sabaty rozprawiał z nimi na podstawie Pism" Dz 17,2
Widzimy,że Paweł podobnie jak Jezus miał w zwyczaju czytać Pismo święte w sobotę

" A w każdy sabat rozprawiał w synagodze i starał się przekonać zarówno Żydów, jak i Greków." dz 18,4

Dla przypomnienia trochę historii wprowadzania czczenia dnia słońca - niedzieli:


321 r. - Cesarz Konstantyn nakazuje oficjalnie święcić niedziele zamiast dotychczasowej soboty. Dekret Konstantyna brzmi następująco: "Czcigodny dzień Słońca winien być wolny od rozpraw sądowych i od wszelkich zajęć ludności miejskiej; natomiast mieszkańcy wsi mogą w tym dniu swobodnie uprawiać rolę" (Codex Justinianus, III, 12).


364 r. - Na synodzie w Laodycei Kościół zabronił świętowania soboty. W Kanonie XXIX tegoż Soboru widnieje następujący zapis: "Chrześcijanie nie powinni judaizować i próżnować w sobotę, ale powinni pracować w tym dniu; powinni szczególnie uczcić Dzień Pański będąc chrześcijanami, i jeśli to możliwe, nie pracować w tym dniu. Jeśli jednak będą judaizować w tym dniu zostaną odłączeni od Chrystusa" (C. J. Hefele, History of the Councils of the Church).

Tłumaczę (tłumaczenie własne) Canonu 29 synodu w Laocydei
"Canon 29
Chrześcijanie nie muszą się judaizować poprzez odpoczywanie w Sobotę,
lecz MUSZĄ PRACOWAĆ W TEN DZIEŃ !!! NIŻ GO ŚWIĘCIĆ !!! i jeśli oni mogą odpoczywać jako chrześcijanie.Lecz jeśli będą się judaizować pozwolimy im być WYKLĘTYMI spod Chrystusa."