Deptanie przez pogan, a rozwiewanie kruszców posagu od 1914r

Rozmowa o teologicznych różnicach międzywyznaniowych
Awatar użytkownika
Pokoja
Posty: 357
Rejestracja: 17 lut 2013, 21:36
wyznanie: Inne ewangeliczne
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: Pokoja » 10 sty 2015, 03:09

agent terenowy pisze:*[[Jer 25:12]] Warsza* A po upływie siedemdziesięciu lat ukarzę króla babilońskiego i ów naród za ich winę - mówi Pan - i kraj Chaldejczyków i obrócę go w wieczną pustynię.

Według tego tekstu
- upływa 70 lat
- po ich upływie Bóg ukarał króla babilońskiego.
Obie chronologie, badacka i historyczno biblijna są tu zgodne, że upadek imperium Babilonu nastąpił w 539 pne.
Po upływie 70 lat.

Daniel, który był naocznym świadkiem upadku Babilonu skojarzył ten fakt z 70 latami z Jeremiasza, że się skończyły, i stąd rozdział 9 jego księgi.


Oczywiście, że obie chronologie, zgodne są, co do faktu zdobycia Babilonu w 539/538


Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24
Awatar użytkownika
Pokoja
Posty: 357
Rejestracja: 17 lut 2013, 21:36
wyznanie: Inne ewangeliczne
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: Pokoja » 10 sty 2015, 03:15

agent terenowy pisze:Historia to potwierdza.
- 612 pne. zdobycie Niniwy
- 609 pne upadek imperium Asyrii
- 539 pne upadek imperium Babilonu(więc trwało 70 lat)

Powtórzę

Jer 25,12
po upływie [czyli po skończeniu się, nie przed skończeniem się! ] 70 lat ukarzę króla babilońskiego.


Upadek Babilonu nie jest równoznaczny z upadkiem imperium, skoro panował jeszcze Dariusz i na krotko Cyrus. Następnie imperium przestało istnieć. W ten sposób zostalo ukarane, zgodnie z proroctwem Jeremiasza 25:12.


Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 07:44

Tyle że Dariusz i Cyrus byli pierwszymi władcami imperium medoperskiego.
Ostatnim władcą imperium Babilonii był Nabonid(w koregencji z Belsazarem)

Jeśli twierdzisz inaczej, podaj źródła historyczne.

Tu masz listę:

Dynastia chaldejska (XI
dynastia z Babilonu )
Nabu-apla-usur ( Nabopolasar) (626-605
p.n.e.) (610 p.n.e. - upadek miasta Harran,
koniec Imperium Asyryjskiego)
Nabu-kudurri-usur II ( Nabuchodonozor
II ) (604-562 p.n.e.)
Amel-Marduk (562-560 p.n.e.)
Nergal-szarra-usur ( Neriglissar)
(559-556 p.n.e.)
Labaszi-Marduk (556 p.n.e.)
Nabonid (555-539 p.n.e.)
(539 p.n.e. – zdobycie Babilonii przez
Cyrusa II Wielkiego)

źródło:

http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Lista_kr ... bilonskich

Co ciekawe, Nabucco zaczął rządzić w 604 pne, Jerozolime zburzył w 18 roku panowania, czyli... sobie policz. :)


Im bardziej miękki fotel,
tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 07:50

Tu masz władców Pesji

http://historia.org.pl/2009/12/18/wladcy-persji/

Cyrus 559[539 zdobył Babilon] - 550 pne.

Więc coś mi tu ściemniasz. :)
Ostatnio zmieniony 10 sty 2015, 08:04 przez agent terenowy, łącznie zmieniany 2 razy.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 07:54

Dodam, że liczba lat rządów każdego z królów Babilonii od Nabopolasara do Nabonida jest dobrze udokumentowana.

Cóż, Russell machnął się w obliczeniach. Zdarza się.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 08:00

Gdybyś sobie pobrał "kwestię czasów pogan", i sobie przeczytał zaoszczędziłbyś sobie i mnie zachodu.
Tam masz twarde i niepodważalne dowody na 587 pne, że wtedy padło Salem.

link:

http://www.sn.org.pl/pl/content/ksiazki-pobieranie


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 08:10

Od kogo zaczęło się imperium medoperskie?

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001102

Coś o Cyrusie.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
Pokoja
Posty: 357
Rejestracja: 17 lut 2013, 21:36
wyznanie: Inne ewangeliczne
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Zburzenie Jeruzalem w 18 czy 19r?

Postautor: Pokoja » 10 sty 2015, 18:37

Łączna odpowiedź na cztery posty.

Dariusz i Cyrus byli pierwszymi władcami imperium medo - perskiego, ale zgodnie z Słowem Bożym, jak wykazałem wyżej byli też ostatnimi władcami imperium babilońskiego. Odczytując wiernie Pismo Święte, nic nie kombinuję (nie ściemniam, jak to sugeujesz).

Jeżeli jest dla nas bezsprzeczne, że Nabonid zakończył panowanie w 539/538 p.n.e., kiedy nastąpiło zdobycie Babilonii przez Cyrusa II Wielkiego, to wiarygodne dla mnie Słowo Boże (Sola scriptura), wskazuje, że władcy medo – perscy, dopełnili panowanie Babilonu.

Jako człowiek wierzący, po uznaniu wspólnej daty 539/538, dalej kieruję się Pismem Świętym. Czynię to nie zważając na bezpodstawny zarzut, że nastąpiła pomyłka w obliczeniach. Ponadto kroniki babilońskie nie są kompletne w szczególności w odniesieniu do dwóch dynastii, panujących po odzyskaniu zmysłów przez Nabuchodonozora.

Twierdzisz, że Nabuchodonozor Jerozolimę zburzył w 18 roku swego panowania? Czy potrafisz to uzasadnić jakimś tekstem Pisma Świętego, 2Krl. 25:1-10?
Jeżeli nie, to nie wyjaśnisz też, jak on został królem babilońskim w czwartym roku Jehojakima, króla judzkiego, Jer 25:1, a najechał na niego w trzecim roku jego panowania, Dn. 1:1.

Dowody na to, że w 587 pne, padło Salem są tak samo pewne jak to, że historycy odkryli już kompletne dwie dynastie babilońskie po odzyskaniu zmysłów przez Nabuchodonozora. Oni chyba nadal się nie zajmują nawet taką kwestią.


Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 19:08

Twierdzisz, że Nabuchodonozor Jerozolimę
zburzył w 18 roku swego panowania? Czy
potrafisz to uzasadnić jakimś tekstem Pisma
Świętego, 2Krl. 25:1-10?
Jeżeli nie, to nie wyjaśnisz też, jak on został
królem babilońskim w czwartym roku
Jehojakima, króla judzkiego, Jer 25:1, a
najechał na niego w trzecim roku jego
panowania, Dn. 1:1.


Proszę bardzo.
2 Królów 25,1-10 opisuje zdobycie Salem i uprowadzenie jeńców w 19 roku Nabucco.
Jer 52,29 datuje to uprowadzenie na 18 rok Nabucco.
Nie mógł uprowadzić ludzi z miasta, którego jeszcze nie zdobył, więc uprowadzenie było po zdobyciu Miasta.
2 Krol datuje uprowadzenia na:
- 8 rok Nabucco (24,12-17)
- 19 rok Nabucco (25,8-11)
Jer 52 datuje te same uprowadzenia na:
- 7 rok Nabucco(w. 28)
- 18 rok Nabucco(w.29)

Powodem jest inny, babiloński sposób liczenia lat panowania królów w Jer 52,28-30.

Podobnie jest z Danielem i najazdem Nabucco w jego czwartym roku (ks. Król pisana w Judei),
który dla mieszkańców Babilonii był rokiem trzecim Nabucco(Daniel pisał w Babilonie, więc używał ich systemu datowania.)


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 19:22

Przypomnę.
W Judei liczono rok wstąpienia króla na tron jako pierwszy,
w Babilonii jako pierwszy liczono dopiero rok następny po roku wstąpienia na tron.
Stąd różnica.
Tak więc
W Judzie rokiem najazdu Nabucco był czwarty rok Jehojakima, a dla mieszkańców Babelu jest to rok trzeci.

Nie ma tu żadnej sprzeczności.
Są tylko dwa sposoby liczenia lat panowania królów.

Teraz co zrobisz?
Masz jakieś inne wyjaśnienie na Jer 52,28-30 niż dwa sposoby datowania?

Dwa sposoby datowania wyjaśniają:
- Jer 52, 28n
- trzeci rok Jehojakima w Dan vs 4rok Jehojakima w 2 Król 25
- trzy lata nauki Daniela(wyjaśniłem to na stronie pierwszej tematu. )

Jest to jedyne możliwe wyjaśnienie tych różnic.

Jeśli znasz inne, to podaj, ale musi ono wyjaśniać i 2 Król 25, i Daniela 1, i Jer 52,28-30.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 10 sty 2015, 19:37

Okazuje się, że nawet między Judą a Izraelem była różnica w sposobach datowania.
Izrael datował jak Chaldea, a Juda jak Egipt.

Więcej tu:

http://www.podprad.org/aktualny-1.php?i ... AMI%20cz.1

http://podprad.org/aktualny-1.php?idg=1 ... %20CZ.%202

http://www.podprad.org/aktualny-1.php?i ... KALENDARZE

http://www.podprad.org/aktualny-1.php?i ... 20-%20CZ.4

http://www.podprad.org/aktualny-1.php?i ... %C4%86%205

Przeczytaj, i spróbuj to obalić, jeśli masz odwagę.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 11 sty 2015, 17:26

Ponadto, nawet gdyby rok 606 pne byłby datą właściwą, 2520 lat od tego roku nie dałby 1914, ale 1915 Powodem jest brak roku zerowego.
Świadkowie Jehowy żeby pasowało do 1914 roku, przesunęli datę zburzenia Salem z 606 na 607 pne.

Brak historycznosci 606/607 pne jest tylko jednym z problemów, które stoją na drodze do uznania wyliczeń 7 czasów do 1914.

Inne problemy to:
- Daniel 4 spełnił się na Nabucco,
- Dan 4 jest autorstwa Nabucco, a on nie liczył lat po 360 dni. Tak liczyli w Egipcie(12×30=360, dodawano co roku 5 dni), który był mocarstwem wrogim Babilonowi.
Nabucco nie użyłby kalendarza wroga.
- Babilonia używała kalendarza księżycowego, miesiąc miał średnio 29,5 dnia, co kilka lat był dodawany miesiąc przestępny, żeby wyrównać do słonecznego.
- W ciągu 7 lat przynajmniej jeden lub dwa lata musiały mieć miesiąc przestepny.
Żydowski kalendarz liturgiczny do teraz bazuje na tym systemie.

Oj, do 1914 coraz dalej... :mrgreen:


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 11 sty 2015, 17:36

Po następne, żeby wyliczyć czasy pogan, trzeba je skądś wziąć.

20 Skoro ujrzycie Jerozolimę
otoczoną przez wojska, wtedy
wiedzcie, że jej spustoszenie jest
bliskie. 21 Wtedy ci, którzy będą w
Judei, niech uciekają w góry; ci,
którzy są w mieście, niech z niego
uchodzą, a ci po wsiach, niech do
niego nie wchodzą! 22 Będzie to
bowiem czas pomsty, aby się
spełniło wszystko, co jest napisane.
23 Biada brzemiennym i karmiącym w
owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk
na ziemi i gniew na ten naród:
24 jedni polegną od miecza, a
drugich zapędzą w niewolę między
wszystkie narody. A Jerozolima
będzie deptana przez pogan5 , aż
czasy pogan przeminą.

Jerozolima jest tu miastem literalnym, nic nie wskazuje na to, żeby Jezus zmieniał znaczenie na symboliczną w wierszu 24.

Kontekst mówi o literalnej Jerozolimie, zburzonej przez Rzymian, i deptanej przez pogan, aż ich czasy miną.

Do teraz ją deptają. Nawet meczet na miejscu świątyni stoi.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
agent terenowy
Posty: 1965
Rejestracja: 02 maja 2009, 19:01
wyznanie: Brak_denominacji
Lokalizacja: HOŻUF ;)
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Postautor: agent terenowy » 11 sty 2015, 17:50

Wrócę jeszcze do sposobów liczenia lat królów.

Przy datowaniu w sposób Egipsko judejski przy każdej zmianie króla ostatni rok króla A i pierwszy rok króla B zachodzą na siebie;

Przy drugim sposobie liczenia - nie zachodzą na siebie.

Przy obliczeniach traci się jeden rok na każdą zmianę króla(sposób pierwszy).

Przy dłuższych okresach trochę się tych lat utraci lub nie(zależy od sposobu liczenia w danym miejscu i czasie).

Tak więc ciężko wyliczyć jedną słuszną chronologię od stworzenia.
Zawsze trzeba wziąć poprawkę na sposób liczenia.
Nie mówiąc już o różnicach lat w rękopisach Biblii.


Im bardziej miękki fotel,

tym trudniej z niego wstać
Awatar użytkownika
Pokoja
Posty: 357
Rejestracja: 17 lut 2013, 21:36
wyznanie: Inne ewangeliczne
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Liczenie lat panowania królów

Postautor: Pokoja » 11 sty 2015, 23:39

Napisane jest w treści cz. 1, czyli w jednym z podanych przez ciebie linków:

CZYLI O SPOSOBACH LICZENIA LAT
CZY UMIELI LICZYĆ?


Jak postępujemy, gdy zauważamy coś, co stawia pod znakiem zapytania nasze przekonania, które bardzo chcemy zachować? Najczęściej stosujemy jedną z dwóch metod. Przemilczamy sprawę lub przechodzimy nad nią do porządku dziennego. Nie inaczej postępowali w dawnych czasach ludzie głoszący naukę o bezbłędności Pisma Świętego i być może to właśnie jest powodem, że dziś w tak zwanej kulturze chrześcijańskiej nie jest ona traktowana zbyt poważnie.

Według mojego przekonania z wiary nauka o bezbłędności Pisma Świętego, powinna być traktowana tak poważnie, jak na to zasługuje. Ci, którzy ja wyznają, już nie jedno dowiedli dzięki temu, że wierzymy Żyd. 11:6

agent terenowy pisze:
Pokoja pisze:Twierdzisz, że Nabuchodonozor Jerozolimę
zburzył w 18 roku swego panowania? Czy
potrafisz to uzasadnić jakimś tekstem Pisma
Świętego, 2Krl. 25:1-10?
Jeżeli nie, to nie wyjaśnisz też, jak on został
królem babilońskim w czwartym roku
Jehojakima, króla judzkiego, Jer 25:1, a
najechał na niego w trzecim roku jego
panowania, Dn. 1:1.


Proszę bardzo.
2 Królów 25,1-10 opisuje zdobycie Salem i uprowadzenie jeńców w 19 roku Nabucco.
Jer 52,29 datuje to uprowadzenie na 18 rok Nabucco.
Nie mógł uprowadzić ludzi z miasta, którego jeszcze nie zdobył, więc uprowadzenie było po zdobyciu Miasta.
2 Krol datuje uprowadzenia na:
- 8 rok Nabucco (24,12-17)
- 19 rok Nabucco (25,8-11)
Jer 52 datuje te same uprowadzenia na:
- 7 rok Nabucco(w. 28)
- 18 rok Nabucco(w.29)

Powodem jest inny, babiloński sposób liczenia lat panowania królów w Jer 52,28-30.

Podobnie jest z Danielem i najazdem Nabucco w jego czwartym roku (ks. Król pisana w Judei),
który dla mieszkańców Babilonii był rokiem trzecim Nabucco(Daniel pisał w Babilonie, więc używał ich systemu datowania.)


Rzeczywiście kwestia dotycząca liczenia lat panowania królów, na którą uwagę zwraca opracowanie w podanych przez Ciebie linkach jest skomplikowana i wiem coś o niej. Nie dążę też do ignorowania, czy podważenia zasadności rozpoznanych metod, CZYLI O SPOSOBACH LICZENIA LAT. Jednak w odniesieniu do rozważanej kwestii „siedmiu czasów pogan”, dostrzegam na podstawie Pisma Świętego, że mamy do czynienia nie tylko z tym rodzajem liczenia lat. Opisałem to wszystko w załącznikach do pierwszego postu tego wątku, a w tym i w wykresie i zestawieniu chronologicznym. Cytuję te wyjaśnienia poniżej:

Synopsis zapisów biblijnych, zaprzeczający I oblężeniu Jeruzalem w 3 roku Jehojakima i tłumaczeniu w jego 5 roku przez Daniela, snu Nabuchodonozora w 2 roku jego panowania.

2Kro. Rozdz. 36. 5 W chwili objęcia rządów Jojakim miał dwadzieścia pięć lat i rządził jedenaście lat w Jerozolimie. Czynił on to, co jest złe w oczach Pana, Boga swego.
2 Krl. Rozdz. 24 – 1 Za jego (Jojakima) czasu Nabuchodonozor, król Babilonu, ruszył do wojny.

Tak zapisany fakt w żaden sposób nie przeczy temu, co zapisano w Jeremiasza 52:28-30. Nie przeczy temu, że Nabuchodonozor wcześniej już prowadził wojnę od 31 roku panowania Jozjasza, króla judzkiego, którą zakończył 23 lata później zburzeniem Jeruzalem w 19 roku swego panowania, jako króla babilońskiego a w 11 roku panowania Sedekiasza, króla judzkiego, Jer. 52:12-15,30. Przez 4 lata prowadził wojnę w imieniu swego ojca, ale nie był królem. Za czasu Jehojakima wyruszył ponownie, tym razem, jako król.

Jer. rozdz. 25. 1 Słowo skierowane do Jeremiasza o całym narodzie judzkim w czwartym roku [panowania] Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego <to jest pierwszego roku Nabuchodonozora, króla Babilonii>. 2 Prorok Jeremiasz wypowiedział je do całego narodu judzkiego i do wszystkich mieszkańców Jerozolimy […] to mówi Pan Zastępów: Ponieważ nie usłuchaliście moich słów, 9 oto poślę, by przyprowadzić wszystkie pokolenia północy – wyrocznia Pana – i Nabuchodonozora, króla Babilonu, mojego sługę. Sprowadzę ich przeciw temu krajowi, przeciw jego mieszkańcom i przeciw wszystkim narodom dokoła. Wypełnię na nich klątwę, uczynię z nich przedmiot grozy, pośmiewisko i wieczną ruinę.

Jer. Rozdz. 36. 1Roku czwartego panowania Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego (czyli w pierwszym roku jego panowania jako lennika Nabuchodonozora), skierował Pan do Jeremiasza następujące słowo: 2 Weź sobie zwój do pisania i napisz w nim wszystkie słowa, jakie powiedziałem do ciebie przeciw Izraelowi, przeciw Judzie i przeciw wszystkim narodom od dnia, kiedy zacząłem mówić do ciebie, od czasów Jozjasza aż do dziś. 3 Może mieszkańcy Judy, słuchając o nieszczęściach, jakie zamierzam sprowadzić na nich, nawrócą się każdy ze swego przewrotnego postępowania tak, że będę mógł odpuścić ich występki i grzechy.

Jer. rozdz. 36. 9 Zdarzyło się, że w piątym roku (2 rok lennika) [/b]panowania Jojakima[/b], syna Jozjasza, króla judzkiego, w dziewiątym miesiącu zwołano na post przed Panem cały lud Jerozolimy i cały lud, który przychodził z miast judzkich do Jerozolimy. […] 21 […] zwój. Judi […] czytał […] w obecności króla i w obecności wszystkich dostojników, stojących przy królu. 22 Król przebywał w rezydencji zimowej jak zwykle w dziewiątym miesiącu, a naczynie z rozżarzonymi węglami płonęło przed nim. […]

29 O Jojakimie zaś, królu judzkim, powiesz: To mówi Pan: Spaliłeś ten zwój, mówiąc: Dlaczego napisałeś w nim:na pewno przyjdzie król babiloński, zniszczy ten kraj i ogołoci go z ludzi i zwierząt. 30 Dlatego to mówi Pan o Jojakimie, królu judzkim: Nie będzie miał potomka, który by zasiadał na tronie Dawida. Zwłoki jego będą wystawione na upał dnia i na chłód nocy. 31 Ukarzę go, jego potomstwo oraz jego dworzan za ich grzechy i sprowadzę na nich, na mieszkańców Jerozolimy i na wszystkich mieszkańców Judy całe nieszczęście, jakie zapowiedziałem na nich za to, że Mnie nie słuchali.


Jer. rozdz. 22. 13 Biada temu, który fałszem buduje swój dom, pomijając sprawiedliwość, a swoje wysokie komnaty – bezprawiem; który każe swemu współziomkowi pracować darmo i nie oddaje mu jego zarobku, 14 mówiąc: Zbuduję sobie rozległy dom i przestronne, wysokie komnaty; wybiję sobie w nim okna, otaczając je cedrowymi ramami i pomaluję je na czerwono. 15 Czy się w tym okazujesz królem, że masz zapał do [budowania z] cedru? A może twój ojciec nie jadł i nie pił? Lecz on wykonywał prawo i sprawiedliwość i dlatego zażywał pomyślności. 16 Występował w obronie uciśnionego i ubogiego – wtedy powodziło mu się dobrze. Czy nie znaczy to: znać Mnie – wyrocznia Pana. 17 Twoje zaś oczy i serce pragną jedynie własnej korzyści, przelania niewinnej krwi i wywierania ucisku i gwałtu. 18 Dlatego to mówi Pan o Jojakimie, synu Jozjasza, królu judzkim: Nie będą go opłakiwać: Ach, mój bracie! Ach, siostro! Nie będą go opłakiwać: Ach, panie! Ach, majestacie! 19 Będzie miał pogrzeb, jaki się sprawia osłowi: będą go wlec i porzucą poza bramami Jerozolimy.

2 Krl. Rozdz. 24 – 1 Jojakim był mu (Nabuchodonozorowi) poddany przez trzy lata, (od 4 do 6 roku swego królowania nad Judeą) następnie na nowo (słowa wskazujące na ponowne zbuntowanie się Jojakima nie występują w Biblii, czyli zostały dodane) zbuntował się przeciwko niemu.

(Ks. Daniela rozdz. 1 – 1 W trzecim roku (według kronik babilońskich, a w 6 według kronik judzkich) panowania króla judzkiego Jojakima przybył król babiloński Nabuchodonozor pod Jerozolimę i oblegał ją (Jest to pierwsze oblężenie tego miasta). 2 Pan wydał w jego ręce króla judzkiego Jojakima oraz część naczyń domu Bożego, które zabrał do ziemi Szinear do domu swego boga, umieszczając naczynia w skarbcu swego boga. Trzeci rok królowania Jojakima odpowiada trzeciemu rokowi królowania Nabuchodonozora, ponieważ w Babilonie, gdzie przebywał i pisał prorok Daniel, lata panowania królów, podległych Nabuchodonozorowi są liczone według kroniki jego panowania. Nie ma tu znaczenia fakt, że swe panowania mogli rozpocząć wcześniej, tak jak Jojakim trzy lata wcześniej).

2Kro rozdz.36 6 Przeciw niemu wyruszył Nabuchodonozor, król babiloński, zakuł go w podwójne kajdany z brązu, by uprowadzić do Babilonu. By uprowadzić, to nie znaczy jeszcze że w końcu to uczynił. Daniel napisał że Jojakim został wydany w ręce Nabuchodonozora, ale potwierdza że do Babilonu zostały sprowadzone tylko naczynia. W związku z tym, że jest to jedyne miejsce, w którym tłumacz dopuszcza myśl, że Jojakim mógł zostać uprowadzony do Babilonu, na uwagę zasługuje poniższa możliwość przetłumaczenia wersetu 6: (skoro Jojakim czynił to co złe w oczach Pana) Dlatego wtargnął Nabuchodonozor, król babiloński, rozpoczął bitwę z żądzy kontynuowania Babilonu (bo przez to widział sposobność i przyzwolenie Boże).

Nigdzie Biblia nie wskazuje, aby nastąpiła przerwa w panowaniu Jojakima a jeżeli założymy że tak było, to nie potwierdza tego choćby tym, że ktoś inny panował w Judzie, pomiędzy pierwszym a drugim okresem jego panowania. Nie wskazuje ona też, aby został on doprowadzony do Babilonu. Wskazuje tylko na to, że panował 11 lat pomiędzy Jehoachazem a swoim synem Jehojachinem, i raczej na to, że gdy Nabuchodonozor obległ Jeruzalem a Pan wydał go (i naczynia świątyni) w jego ręce to Jojakim (dzięki interwencji faraona Necha), wyrwał się z rąk jego, gdy wojna toczyła się na terytorium Judy (2Król 24:2-4) a zginął z rąk sług Nabuchodonozora, gdy ten wypierał faraona i jego wojska do Egiptu (2Król 24:7,10,11).

2Kro rozdz.36 7 Wywiózł też Nabuchodonozor do Babilonu część naczyń świątyni Pańskiej i złożył je w swym pałacu w Babilonie.

2Krl. rozdz. 24 2 Wtedy Pan wysłał przeciw niemu oddziały Chaldejczyków, oddziały Aramejczyków, oddziały Moabitów, oddziały Amonitów – wysłał ich przeciw Judzie, aby go zniszczyć zgodnie ze słowem, które Pan wypowiedział przez sługi swoje, proroków. 3 Jedynie z powodu gniewu Pana przyszło to na Judeę po to, by go odrzucić od oblicza Jego skutkiem grzechów Manassesa, odpowiednio do wszystkiego, co popełnił. 4 A także skutkiem krwi niewinnej, którą wylał, topiąc Jerozolimę w niewinnej krwi, Pan już nie chciał przebaczyć. […]7 Król egipski już odtąd nie wychodził ze swego kraju, ponieważ król babiloński podbił wszystko, co należało do króla egipskiego, od Potoku Egipskiego aż do rzeki Eufratu.

Spełnienie się przepowiedni proroka Jeremiasza o królu Jojakimie

Jer. rozdz. 36 30 Dlatego to mówi Pan o Jojakimie, królu judzkim: Nie będzie miał potomka, który by zasiadał na tronie Dawida. Zwłoki jego będą wystawione na upał dnia i na chłód nocy. 31 Ukarzę go, jego potomstwo oraz jego dworzan za ich grzechy i sprowadzę na nich, na mieszkańców Jerozolimy i na wszystkich mieszkańców Judy całe nieszczęście, jakie zapowiedziałem na nich za to, że Mnie nie słuchali.

Jer. rozdz. 22 Dlatego to mówi Pan o Jojakimie, synu Jozjasza, królu judzkim: Nie będą go opłakiwać: Ach, mój bracie! Ach, siostro! Nie będą go opłakiwać: Ach, panie! Ach, majestacie! 19 Będzie miał pogrzeb, jaki się sprawia osłowi: będą go wlec i porzucą poza bramami Jerozolimy.

2Krl. rozdz. 24 […] 10 W owym czasie (w czasie królowania Jehojachina) słudzy Nabuchodonozora, króla babilońskiego, wyruszyli przeciw Jerozolimie i oblegli miasto (Jest to drugie oblężenie tego miasta). 11 Nabuchodonozor, król babiloński, stanął pod miastem, podczas gdy słudzy jego oblegali je. Jeżeli uwzględnimy fakt opisany w wierszu 7, to słuszny jest wniosek, że Nabuchodonozor przybył pod miasto po powrocie z Egiptu.

OBJAŚNIENIA DO TRUDNYCH PUNKTÓW A-G ZESTAWIENIA CHRONOLOGICZNEGO.
Odrobina kwasu (ilość?) czy wiara jak ziarnko gorczycy (jakość!)?

Punkt A

Z analizy Jer. 32:1; 52:28-30 i 2 Król. 25:8 (Jer. 52:12-15) wynika, że 31 rok panowania króla Jozjasza (2Król. 23:29,30; 2Kron. 35:20-23), to pierwszy rok wojennej kampanii w podboju świata przez Nabuchodonozora – generała armii babilońskiej, na 4 lata przed objęciem tronu po swoim ojcu Nabopolasserze w 625r.pne. Jer. 25:1, wskazuje że 4 rok Jojakima króla Judzkiego to 1r., Nabuchodonozora, króla babilońskiego. Łączny okres panowania króla Jojakima (11 lat – 2Król. 23:36; 2Kron. 36:5) i króla Sedekiasza (11 lat – 2Król. 24:18; 2Kron. 36:11; Jer. 52:1), wynosi 22 lata.

Jeżeli odejmiemy od nich 3 lata panowania Jojakima w związku z faraonem Neho (2Król. 23:33-35), to otrzymujemy 19 lat panowania Nabuchodonozora, króla babilońskiego. W 1 roku jego panowania Jojakim stał się jego lennikiem (Jer, 25:1; 2Król. 24:1). Tak więc 19 rok jego królowania to 11 rok królowania Sedekiasza, króla Judzkiego, zgodnie z 2Król. 25:2, 8; Jer. 52:5,6,12. Z Jer. 32:1 wynika, że 10 rok królowania Sedekiasza, to 18 rok królowania Nabuchodonozora, króla babilońskiego. Dane biblijne w tym zakresie nie mogą budzić żadnych zastrzeżeń, są precyzyjne.

Natomiast Jer. 52:30, wskazuje na jeszcze dłuższy okres, związany z Nabuchodonozorem i uprowadzeniem Judejczyków do niewoli babilońskiej tj. 23 jego rok, ale nie nazywa go w tym miejscu królem babilońskim. Można z tego wnioskować, że dotyczy to okresu, w którym dowodził armią babilońską, jako jej generał, na cztery lata przed objęciem królestwa w 625r.pne aż do zburzenia Jeruzalem.

Doprowadza nas to, do 31 roku panowania Jozjasza, króla judzkiego. Pozwala to też wnioskować, jaka mogła być przyczyna jego zaangażowania się w wojnie, przeciwko faraonowi Neho, królowi egipskiemu. Dlaczego stanął, przeciwko temu który z wielką siłą ruszył na północ, aby pod Karkemisz razem z królem asyryjskim, zmierzyć się w wojnie przeciw Nabuchodonozorowi 2Król. 23:29; 2Kron. 35:20.

Wystąpienie Jozjasza, króla judzkiego przeciwko faraonowi Neho, wynikało z jego pro babilońskiej polityki, z przymierza z Nabopolasserem Na podstawie:

1. proroctwa – widzenia Jeremiasza (Jer. 1:13-15), wypowiedzianego już w 13r, panowania Jozjasza (Jer. 1:2);
2. grożących kar, odczytanych w znalezionej w świątyni zapomnianej księdze zakonu Bożego, 2Król. 22:3-11; 3Mojż. 26:14-46; 5Mojż. 28:15-68; Dan. 9:11-13.
70 lat to I część z 2520 lat – 7 czasów pogan od 606r.pne do 1914r., tak jak
70 tygodni lat jest I częścią z 2300 wieczorów i poranków od 454 p. n. e. do 1846r.n.e.
3. proroctwa Izajasza, 2Król. 20:17,18; Izaj. 23:15; 24:1-22; 39:1-7 (Dan. 1:1-7; 2Król. 24:10-16; 2Kron. 36:10);
4. wyroczni prorokini Chuldy, 2Król. 22:12-17;

król Jozjasz dowiedział się o nieszczęściu, grożącym Judzie i Jeruzalem. Jednak z powodu przymierza wystąpił po stronie Babilonu i Nabuchodonozora, przeciwko armii faraona. Niepohamowany, przedwczesny rozwój Babilonu nie był jednak zgodny z wolą Bożą (zbliżał się sabat i jubileusz ziemi – 627 i 626r.pne). Faraon Neho rzekł do króla Jozjasza – Bóg … kazał mi, ażebym się spieszył. Nie sprzeciwiaj się Bogu, który jest ze mną, abym cię nie zgubił. Lecz Jozjasz … nie słuchając słów Neha, które jednak pochodziły z ust Bożych … ruszył do bitwy na równinie Megiddo, 2Kron. 35:20-24, … faraon Neho …, gdy go zobaczył, pozbawił go życia pod Megiddo. Jozjasz nie rozpoznał do końca woli Bożej, dlatego zginął.

Faraon Neho wyruszył wtedy pod Karkemisz (2Kron. 35:20) nad Eufratem, aby razem z królem asyryjskim walczyć przeciwko Babilonowi i opóźniał wzrost jego potęgi, dlatego ten dłużej musiał wypierać Egipt z jego dotychczasowej strefy dominacji. O taktycznym wzroście imperium babilońskiego, świadczy zdarzenie z 6r., panowania Sedekiasza, króla judzkiego, Jer. 37:5-8.

Z tego można wnioskować, że wcześniej i Jojakim, łudził się chwilową ofensywą Egiptu, więc korzystając z tego, wyrywał się z pod wpływów Babilonu. Faraon Neho nie uznał Jehoachaza, po 3 m-cach jego panowania z woli ludu, lecz uprowadził go do więzienia w Rybli (ponad 100 km na północ od Damaszku), który po przybyciu do Egiptu zmarł. Miasto Rybla, było główną kwaterą wojskową faraona Neho (2Kró 23:33), a później Nabuchodonozora, który oślepił tam Sedekiasza (2Kró 25:6-21).

Neho Królem nad Judeą, ustanowił Jojakima. W 2 roku panowania Jojakima, Medowie z Babilończykami pod wodzą Nabuchodonozora, rozpoczęli wojnę z Asyryjczykami. W 3r., jego panowania (626pne), Babilończycy zdobyli Niniwę i pokonali Asyrię a w wojnie z Egiptem, okupowane przez niego terytoria Asyrii, przejął Babilon (Nabuchodonozor). W 627 i 626r.pne

OSTATNI ROK SABATOWY I JUBILEUSZOWY ZIEMI W JUDZIE.

Punkt B


W 625r.pne Nabuchodonozor, rozbił armię Egiptu w bitwie pod Karkemisz, 2Król. 24:7; Jer.46:2. Z faktu, że doszło do tej bitwy pod Karkemisz 5 lat po śmierci Jozjasza, króla judzkiego, można wnosić, że wojska Nabuchodonozora nie były w stanie odeprzeć armii egipskiej, przez ponad 4 lata. Na wieść o śmierci swego ojca Nabopolassera, Nabuchodonozor udał się do Babilonu i przejął po nim władzę królewską.

Czwarty rok Jojakima to pierwszy rok panowania Nabuchodonozora nad Babilonem. W tym roku Bóg przez proroka Jeremiasza, przepowiedział, co uczyni z ówczesnym światem za pośrednictwem Nabuchodonozora, Jer. 23:19,20; 25:1-38, (co w szczegółach jest zapisane w Jer. 46:1 – 52:58, gdy zamysł ten został zrealizowany, po całkowitym, ostatecznym spustoszeniu ziemi judzkiej). […] w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, a był to pierwszy rok Nebukadnesar (Nabuchodonozora), króla babilońskiego […] mówi Pan/Jahwe Zastępów […] Oto Ja poślę […] po Nebukadnesara, króla babilońskiego Jer. 25:1-12; 36:29-31.

Jeszcze w tym roku, Jojakim stał się jego lennikiem, był to, więc pierwszy jego rok, jako lennika Nabuchodonozora od pierwszego jego roku, jako króla babilońskiego. Za jego (Jojakima) czasu wyruszył Nebukadnesar, król babiloński, i Jehojakim był jego lennikiem przez okres trzech lat. 2 Król. 24:1.

Należy tu zwrócić uwagę na niemożliwy fakt, aby Jehojakim przed tym rokiem podlegał Nabuchodonozorowi, ponieważ do tego roku wojsko faraona stało jeszcze nad Eufratem, więc i okres trzech lat z 2Krol. 24:1 i z Dan. 1:1, nie mógł nastąpić przed czwartym rokiem panowania Jojakima, ale mógł się w tym roku rozpocząć, dlatego prorok Jeremiasz wystąpił z ostrzegawczym Słowem Bożym, wzywającym do opamiętania się narodu.

W piątym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, w dziewiątym miesiącu obwołano w całym ludzie […] post przed Panem. Może […] nawróci się każdy ze swojej złej drogi i wtedy odpuszczę im winę i grzech. Jer. 25:3-7; 36:9,3. Słowa Boże wypowiedziane przez Jeremiasza w czwartym roku Jojakima zostały odczytane temu królowiw dniu tego postu. Jer. 36:20-31.

Król wraz z narodem nie opamiętali się, dlatego gniew Boży zapłonął.

Trzeciego roku panowania Jojakima, króla Judzkiego, nadciągnął Nebukadnesar, król babiloński, do Jeruzalem i obległ je. A Pan wydał w jego ręce Jojakima, króla judzkiego […].
Dan. 1:1,2. Jojakim zbuntował się w 6 roku, jako król Judy, gdy 3 rok był lennikiem. Na to rozróżnienie wskazuje Pismo Święte w Nowym Przekładzie (JW.). Czyni to przez użycie odmiennych imion do tego samego króla, tzn. Jehojakim jw. w 2Król. 24:1.

Skrócone jego imię to Jojakim jak w Dan. 1:1,2. Podobnie jest z Jehojachinem, który w więzieniu babilońskim zgodnie z JW. nazwany jest Jojachinem. Pierwszy człon jego imienia, podobnie jak i imienia jego ojca z Jeho (od imienia Jehowy) – zamieniono na Jo – wskazujące na poniżenie.

Trzeci rok, rok najazdu na Judeę 2 Król 24:1; Dan. 1:1, jest też 7 rokiem kampanii Nabuchodonozora jako generała armii Jer. 52:28. Nastąpiło wtedy pierwsze uprowadzenie (być może tylko do Rybli a później razem z Jehojachinem do Babilonu) o którym pisze Jeremiasz w 52:28. Z pośród nich niektórych z królewskiego i szlachetnego rodu, przysposobiono do służby w pałacu królewskim, aby ich zintegrować. Stali się wysłannikami Boga, dla oświecenia Jego mądrością zwyciężających, 2Król. 20:17,18; Dan. 1:3-20; 2:47; rozdz. 3,4,5 i 6.

Jojakim został wydany w ręce Nabuchodonozora, przy pierwszym oblężeniu Jeruzalem, Dan. 1:1,2; 2Kron. 36:6 (należy je odróżnić od II oblężenia Jeruzalem, jw. 5 lat później za panowania jego syna), ale być może dzięki przejściowo skutecznej, interwencji Egiptu, został uwolniony z jego rąk. Brak jest jakiejkolwiek wzmianki, że wtedy został uprowadzony do Babilonu.

Między I a II oblężeniem Jeruzalem, walka Babilonu i jego sprzymierzeńców z Egiptem i jego sprzymierzeńcami, toczyła się na terytorium Judy aż Egipt został wyparty do rzeki egipskiej. Wynika to z 2Król. 24:2-7 jest tam, zapisane, że Jojakim spoczął z ojcami swymi 2Król. 24:6, ale nie na długo. Przypuszczalnie przy II oblężeniu Jeruzalem, za panowania jego syna Jehojachina, został wywleczony poza mury Jeruzalem, zapewne przez Babilończyków, Jer. 22:10,19; 36:30.

Jehojachin poddał się Nabuchodonozorowi, 2Król. 24:12-16, dlatego ten inaczej potraktował jego i tych, którzy z nim się poddali, niż wcześniej potraktował Jojakima, jego ojca i później Sedekiasza, jego stryja. Z Jer. 24:1-7 wynika, że uprowadzeni z nim nie byli skazani na poniżającą niewolę i wyginięcie, lecz mieli powrócić z powrotem do swojej ziemi.


Punkt C

W 4 roku panowania Sedekiasza, powstał jego spisek z królami Edomu, Moabu, Amonitów, Tyru i Sydonu ( Jer. 27:3), aby zwrócić się po pomoc do Egiptu, na co zwraca uwagę fałszywy prorok Chananiasz, mówiąc, że w przeciągu 2 lat nastąpi odwrócenie zła, które uczynił Nabuchodonozor, Jer. 28:3,4. Być może, dlatego aby zyskać na czasie Sedekiasz udał się do Babilonu, aby złożyć Nabuchodonozorowi hołd posłuszeństwa Jer. 51:59. Był to jednak hołd zwodniczy, ponieważ zwrócił się on do Egiptu po pomoc Ezech 17:15-21. Z tego powodu Chananiasz, zapowiedział wyzwolenie za 2 lata Jer. 28:1-4,10,11.

Punkt D

W 6 roku Sedekiasza tzn. w 18 roku (Jer 52:29) podboju świata przez Nabuchodonozora w Judzie według zakonu nastał czas ROKU SABATOWEGO. Gdy Nabuchodonozor dowiedział się o przewrotności Sedekiasza, to po raz trzeci, oblegał Jeruzalem (Jer 34:1-7; 21:1 – 23:40). Wtedy to uwolniono niewolników Hebrajczyków (2 Mojż. 21:2; 5 Mojż. 15:12-15,1,2; Jer. 34:13,14,8-22), a wojsko faraona nadciągało z odsieczą, dla Jeruzalem. Babilończycy wycofali się, ale jakąś część ludności uprowadzili do Babilonu Jer. 52:29. Gdy to się stało, to Sedekiasz (jak faraon po ustąpieniu plagi – 2Mojż. 8:15,19,32; 9:7,12,35; 10:20), zatwardził swoje serce, ponieważ wycofało się również wojsko faraona Jer. 37:5 (21:1-14),7,8, skazując Judeę na ostateczną zgubę w 11roku swego panowania (czego nie udało się uczynić Faraonowi, gdy Izrael wychodził z niewoli egipskiej, tego dokonał Sedekiasz skazując naród na ponowną niewolę).

Panowie wtedy z powrotem ściągnęli swoich niewolników Jer. 34:8-16, dlatego Jeremiasz, zapowiedział ponowne oblężenie i upadek państwa Judy Jer. 34:17-22; 37:7,8; Ezech. 11:14-16 (Łuk. 13:1-5). Jednak dzięki tej przebiegłości, pomimo wyniszczenia Judea stała się suwerennym państwem aż do IV oblężenia Jeruzalem i zniszczenia go. Z tego powodu prorok Ezechiel pyta – Czy mu się to uda? Czy uratuje się ten, który tak czynił? Zerwał przymierze i miałby wyjść cało? … zerwał przymierze … w Babilonie umrze[/b]. Ezech. 17:15,16. Sedekiasz zerwał dwa przymierza.

W 6 roku Sedekiasza chwała Pańska opuściła świątynię z powodu zerwania przez niego przymierzy, Zakonu i z Nabuchodonozorem, Ezech. 11:22-24. Bóg był świątynią w Babilonie dla uprowadzonych. Szósty rok panowania Sedekiasza, to 6 rok pobytu Ezechiela w Babilonie. Wydarzenia z tego roku opisał on w Ezech. 8:1-19:4.


Bardzo Cię proszę „agent terenowy”, abyś zechciał się dokładnie zapoznać i zapoznał się z treścią zacytowaną z załącznika, oraz z zestawieniem i wykresem chronologicznym, skoro w następnym poście napisałeś:

agent terenowy pisze:Masz jakieś inne wyjaśnienie na Jer 52,28-30 niż dwa sposoby datowania?

Dwa sposoby datowania wyjaśniają:
- Jer 52, 28n
- trzeci rok Jehojakima w Dan vs 4rok Jehojakima w 2 Król 25
- trzy lata nauki Daniela(wyjaśniłem to na stronie pierwszej tematu. )

Jest to jedyne możliwe wyjaśnienie tych różnic.

Jeśli znasz inne, to podaj, ale musi ono wyjaśniać i 2 Król 25, i Daniela 1, i Jer 52,28-30.


W treści cytatu z załącznika wskazałem, że wedlug Pisma Świętego, trzeci rok Jehojakima w Dan 1:1, jako lennika Nabuchodonozora, to 6 rok z całego jego ogólnego królowania (trzy lata w przymierzu z faraonem Neho i trzy lata w przymierzu z Nabuchodonozorem). Natomiast 4rok jego panowania, wskazany w Jer. 25:1 (2Krl. 24:1 – chyba omyłkowo wskazałeś na 2 Król 25, bo inaczej nie wiem, o co Tobie chodzi).

To 23 rok z Jer. 52:30 jest 19 rokiem, w którym zdobył Jeruzalem. Nabuchodonozor 23 lata wcześniej w 31 roku królowania Jozjasza, rozpoczął kampanię, jako główno dowodzący na polu bitwy i tak było, aż do końca kampanii. W jej 5 roku, został królem, a 7 roku, czyli w 6 roku królowania Jehojakima, który był 3 rokiem jego królowania, jako lennika Nabuchodonozora w jego trzecim roku królowania, jako króla babilońskiego, ale jeszcze nie imperatora, co nastąpiło dopiero w 20 roku jego królowania, a 12 roku panowania nad Judejczykami uprowadzonymi do Babilonu. 12 rok uprowadzenia jest 1 rokiem imperium, kiedy Daniel wykładał sen Nabuchodonozora.

Co do trzech lat nauki Daniela i jego towarzyszy, napisałeś:

agent terenowy pisze:Wg. Jer 25,1 czwarty rok Jehojakima jest pierwszym rokiem Nabucco.(rachaba judejska)

Wg. Daniela 1 jest to trzeci rok Jehojakima, czyli rok wstąpienia na tron Nabucco.(rachuba babilońska)

Czyli mamy:
1 rok szkolenia - rok wstąpienia Nabucco na tron,
2 rok szkolenia - 1 rok Nabucco,
3 rok szkolenia - skończył się w 2 roku Nabucco, i wtedy miał sen o posągu.


Do tej kwestii też odniosłem się w części załącznika:

[b]SEN NABUCHODONOZORA

Sen Nabuchodonozora z Dan 2:1 miał miejsce na początku, czyli już w 1 roku 70-cio letniej potęgi – imperium Babilońskiego, gdy Nabuchodonozor w 20 roku swego królowania nad Babilonem, stał się pierwszym imperatorem. Jest to też Początek 70 lat ruin Jeruzalem i 70 lat całkowitego spustoszenia Judy i całego Kanaanu, jak i POCZĄTEK WZNOSZENIA KRÓLESTWA BOŻEGO
za dni 4 królestw z posągu, czyli w czasie „siedmiu czasów pogan” Dan. 2:44 (37-43)

Dan. 2:1. – (Sz’TaIiM – 8147) Roku wtórego (BG) dwunastego (JW.) ) królowania (panowania) Nabuchodonozora miał Nabuchodonozor sen. Przetłumaczenie tego słowa na drugi jest wykluczone, ponieważ zgodnie z Jer 25:1 czwarty rok Jehojakima, króla judzkiego, to pierwszy rok panowania Nabuchodonozora, króla babilońskiego, więc Nabuchodonozor nie mógł oblegać Jeruzalem w trzecim roku panowania Jehojakima, ponieważ nie był wtedy jeszcze królem babilońskim a wojska faraona Necha, pobił pod KARKEMISZ dopiero w 4 roku panowania Jehojakima. To dopiero po tym zwycięstwie uczynił go swoim lennikiem Jer. 46:2; 1Krl. 24:1. Jeszcze w roku postu, w 9 miesiącu 5 roku swego królowania, Jehojakim nastawał na życie Jeremiasza za głoszenie przez niego Słowa Bożego o zbliżającym się nieszczęściu, Jer. 36:1-8; 25:1-11; 9-31.
Skoro jeszcze w 5 roku panowania Jehojakima (czyli w 2 roku królowania Nabuchodonozora), Żydzi nie mogli być po raz pierwszy uprowadzeni do Babilonu, a Daniel z Bożej mądrości, został poznany nie wcześniej niż po 3 latach nauki, gdy poszedł służyć Nabuchodonozorowi, to nie mógł, tłumaczyć snu z Dan 2:1 w 2 roku jego królowania, ponieważ nie było go jeszcze w Babilonie a sen wykładał wiele lat później.

Jeżeli nawet przekornie dopuścilibyśmy myśl, że 2 rok nauki był też 2 rokiem panowania Nabuchodonozora, to jak ten król mógł powołać wtedy Daniela na naczelnego zwierzchnika wszystkich magów babilońskich, gdy ten zgodnie z jego zarządzeniem, uczył się jeszcze języka chaldejskiego, nie był więc jeszcze przygotowany do służby, Dan 2:48; 1:4. Ponadto jak król mógł wtedy na prośbę Daniela, jego towarzyszy ustanowić zarządcami prowincji babilońskiej przed zakończeniem szkolenia? Poza tym stracenie magów na rozkaz Nabuchodonozora w 2 roku jego panowania, zniweczyłoby jego pierwszy rozkaz o 3 letnim okresie nauki z Dan 1:5.

Istotny jest tu fakt, że Daniel pisząc tą Księgę, przebywał w Babilonie, dlatego podstawą jego datowania jest kronika babilońska, związana z rozpoczęciem się panowania Nabuchodonozora nad Babilonem. Z tego powodu i liczenie lat panowania Jojakima – lennika jest do niej dostosowane. W takim przypadku pierwszy rok panowania Nabuchodonozora króla babilońskiego, to też pierwszy rok panowania Jojakima, ale jako jego lennika, niezależnie od tego jak długo wcześniej panował w Judzie za czasów faraona Necha.


W załączniku wskazałem, że najwłaściwszą porą na przeprowadzenie takiego szkolenia były trzy lata, w których Sedekiasz ustanowiony królem przez Nabuchodonozora był z nim w przymierzu w okresie od 4 do 6 roku swego panowania, po czym zbuntował się, 2Krl. 24:1; Dn. 1:1.

Napisane jest w treści cz. 3, czyli w kolejnym z podanych przez ciebie linków:

KŁOPOTY Z KRÓLAMI CZYLI O SPOSOBACH LICZENIA LAT - CZ.3
DWA KALENDARZE

To żydowskie podejście do czasu można zauważyć także w Ewangeliach. Jezus zapowiedział przecież swoim uczniom, że jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce (Mat 12; 40). Można uznać, że się pomylił. Jego ciało złożono do grobu w piątek wieczorem. Leżało w nim przez całą sobotę, a rankiem w niedzielę zmartwychwstał. W sensie dosłownym leżał w grobie część piątku, całą sobotę i część niedzieli – przez jeden pełny dzień, części dwóch dni i dwie pełne noce.

Jednak warto zwrócić uwagę, jak arcykapłani i faryzeusze wytłumaczyli te słowa Piłatowi. Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel jeszcze za życia powiedział: Po trzech dniach zmartwychwstanę. Rozkaż więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem uczniowie jego nie przyszli, nie ukradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych (Mat. 27; 63). Oni nie mieli wątpliwości, że żydowski idiom po trzech dniach oznacza tak naprawdę trzeciego dnia i że wszyscy Żydzi, którzy słyszeli Jezusa, tak właśnie Go zrozumieli.


Kwestia ta nie jest treścią tego wątku, więc nie odniosę się do niej tutaj, ale ze względu na to, że się nią zajmowałem, więc zamieszczam link, gdzie ją wyjaśnia:
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1 ... =255#41120

We wszystkich szczegółowych linkach tam podanych, wyjaśniłem, że okres od momentu ukrzyżowania Pana Jezusa do momentu jego zmartwychwstania o północy w niedzielę, wynosił 3.5 dnia, tyle samo, co i czas śmierci dwóch świadków, Ap. 11:8. Natomiast w sercu świata był przez trzy dni i trzy noce, Mt. 12:40. Pan Jezus powiedział, że trzeciego dnia zmartwychwstanie (czyli w dzień) i, że po trzech dniach zmartwychwstanie, czyli w nocy. Powstał jako istota duchowa, najpierw przed trzymającymi straż (poganin Korneliusz jest postacią szczególną), następnie w swoich żydowskich uczniach.

Ewentualną dalszą dyskusję na ten temat możemy prowadzić, ale w stosownym wątku.


Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24

Wróć do „Teologia”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości