Gdy dołączałem do tego forum, byłem nieświadomy jak bogata jest chrześcijańska teologia. Jako członek KZ byłem otoczony niemal jednorodnym środowiskiem, dla którego normą było, że każdy człowiek ma wolną wolę, zbawienie można utracić, a za każdy "nowy" grzech trzeba pokutować.
Minęło ponad pół roku mojej tu obecności i... pewnie dalej jestem nieświadomy jak bogata jest chrześcijańska teologia
. Jednak byłem tu niejednokrotnie zmuszany dosyć mocno ruszyć mózgownicą, a jeszcze częściej - modlić się do Boga o mądrość i stosowne dla mnie poznanie. Także wiele się nauczyłem. Największą przeszkodą okazał się jednak "konflikt" arminianie - kalwini. Wieeeele o tym myślałem, wiele rozmawiał ze znajomymi (zostałem niemal potępiony za sam fakt, że podważałem niektóre "dogmaty"), wiele czytałem - choćby to forum (przy okazji chciałbym podziękować fantomikowi i okidokiemu za przybliżenie mi tematu ).
Rozmyślania chyba zaczęły wydawać "owoce", gdyż wreszcie poskładałem pewną kwestię do kupy. Wydaje mi się, że udowodniłem, że człowiek prawdziwie wolnej woli nie ma oraz że Bóg nie chce zbawienia wszystkich ludzi. Zwłaszcza z tym drugim trudno mi się pogodzić, dlatego nie przesądzam jeszcze sprawy, że to implikuje predestynację i nie zostaję kalwinistą. Po prostu proszę obecnych tu arminian i ogólnie wszystkich nie-kalwinów, aby wykazali mi błąd w rozumowaniu
.
Proszę wybaczyć, że wygląda to jak dowód twierdzenia matematycznego, ale... tak właśnie najwygodniej było mi to zapisać. Mam nadzieję, że wszystko będzie jasne (ale jakby co, to wyjaśnię każdą wątpliwość dokładniej) oraz, że nikt nie podważy aksjomatów, które dobrałem tak, by zgodziły się na nie obie strony. Zatem do rzeczy:
-------------------------------------------
Aksjomaty.
(A1) Nikt nie przychodzi do Jezusa (Boga), jeśli Bóg (Ojciec) wcześniej go do siebie nie pociągnie [Jan 6:44]
(A2) Piekło (jezioro ognia) jest niepuste [Mt 13:49-50].
Twierdzenie.
Nie jest prawdą, że:
(Z1) Bóg chce zbawienia wszystkich ludzi
i nie jest prawdą, że:
(Z2) Człowiek posiada wolną wolę (w znaczeniu: żaden czynnik zewnętrzny nie wpływa na jego decyzje).
Dowód.
Załóżmy nie wprost, że zdanie (Z1) lub (Z2) jest prawdziwe.
(1): (Z2) jest prawdziwe.
Z (A1) mamy, że Bóg pierwszy przychodzi do człowieka w momencie, który według Niego jest odpowiedni. Pomińmy w rozważaniach czas nawrócenia, to znaczy, dla przykładu, jeśli dany człowiek odrzucił Ewangelię za młodu, ale na łożu śmierci usłyszał Dobrą Nowinę raz jeszcze i tym razem uwierzył, to taką sytuację utożsamiamy z tym, że człowiek ten został zbawiony za swojego życia. Będziemy rozpatrywać tylko te chwile, w których człowiek po ewentualnym odrzuceniu Ewangelii nie nawróci się już nigdy.
Z (Z2) wiemy, że człowiek na takie wezwanie może odpowiedzieć w sposób zupełnie wolny - to znaczy, że sam podejmuje decyzję, czy przyjąć Ewangelię, czy nie. Wszelkie codzienne decyzje są wypadkową wielu czynników. Wśród nich można na pewno wymienić dla przykładu: charakter, rozum i doświadczenie życiowe. Oznaczmy przez X czynnik, który ostatecznie decyduje - w ramach wolnej woli - o tym, czy dany człowiek przyjmie prawdę Ewangelii. X może być kombinacją charakteru, rozumu, doświadczeń i wielu innych czynników lub prawie żadnego z nich. Zgodnie z (Z2) X musi jednak leżeć w człowieku. Gdyby było inaczej, zbawienie człowieka byłoby niezależne od niego, a zatem narzucone (być może wbrew) jego woli.
Zauważmy jednak, że czynnik X - decydujący o wierze człowieka - nie mógł zostać umieszczony/wyhodowany w tymże człowieku przez niego samego, gdyż to nie on jest twórcą swojej osoby. Niezależnie od postaci X, czynnik ten - pewnego rodzaju predyspozycja - musiał być zaszczepiony w człowieku przez Boga - Stwórcę wszystkiego. Stąd, rzeczywiste źródło zbawienia - "gen" wiary - nie pochodzi od człowieka, a więc, zgodnie z powyższym, przeczy (Z2).
(2): (Z1) jest prawdziwe.
Z (1) wiemy, że Bóg jest ostateczną przyczyną uwierzenia (lub nie) danego człowieka w Ewangelię. Ponieważ zakładamy (Z1), Bóg powoduje zbawienie wszystkich ludzi. Jest to sprzeczne z (A2), co oznacza, że również (Z1) jest nieprawdą.
Wskazane sprzeczności kończą dowód - twierdzenie jest prawdziwe.
-------------------------------------------
Dla kalwinistów powyższe rozumowanie nie powinno być niczym odkrywczym, dlatego proszę się nie śmiać
. Jeśli jednak też widzicie błędy w rozumowaniu - również piszcie, proszę.
PS
Odpowiedzi rodzaju "mylisz się, gdyż do wszystkiego doszedłeś rozumowo, ale Boga nie da się poznać rozumem" proszę sobie darować, gdyż wiem to i wezmę to pod uwagę przy końcowym rozważaniu swoich wniosków.
Zawsze mnie takie postępowanie buduje gdy mogę je obserwować 
).